Site-archief
Paul van Ostayen
Geplaatst door woutervanheiningen
Gedicht op een muur
.
In de Joodse wijk (rond de België lei) van Antwerpen staat heel groot op een muur van het Sint-Vincentiusziekenhuis een gedicht getiteld ‘Zeer kleine speeldoos’ van Paul van Ostaijen (1896 – 1928). Het geboortehuis van deze dichter is vlak om de hoek op de Lange Leemstraat 53. Geboren als Nederlander (zijn vader was Nederlander, zijn moeder Vlaams) kreeg hij op zijn 22ste ook de Belgische nationaliteit. In zijn laatste levensjaren propageerde Van Ostaijen de ‘zuivere lyriek’: pure klankpoëzie zonder bijbedoelingen. Het gedicht moest ‘geontindividualiseerd’ zijn, autonoom, los van de werkelijkheid en de gevoelens van de dichter. Zijn laatste gedichten werden postuum uitgegeven onder de titel ‘Nagelaten gedichten’. Uit de bundel ‘Gedichten’ uit 1935 komt het gedicht op de gevel van het ziekenhuis.
.
Zeer kleine speeldoos
.
Amarillis
hier is
in een zeepbel
Iris
hang de bel
aan een ring
en de ring
aan je neus
Amarillis
Schud je ’t hoofd
speelt het licht
in de bel
met Iris
Schud je fel
breekt de bel
Amarillis
Waar is
Iris
Iris is hier geweest
Amarillis
aan een ring
en de ring
aan jouw neus
Wijsneus
Amarillis
.
Geplaatst in Dichtbundels, Favoriete dichters, Gedichten in de openbare ruimte, Gedichten op vreemde plekken, Vlaamse dichters
Tags: 1896, 1928, 1935, Antwerpen, autonoom, België, Belgische nationaliteit, bijbedoelingen, dichtbundel, dichter, geboortehuis, gedicht, gedicht op een muur, gedichten, gedichten in de openbare ruimte, gedichten op vreemde plekken, geontindividualiseerd, gevoelens, Joodse wijk, klankpoëzie, Lange Leemstraat 53, Nagelaten gedichten, Nederlands dichter, Paul van Ostaijen, poëzie, poëziebundel, postyuum uitgegeven, Sint-Vincentiusziekenhuis, Vlaams dichter, Vlaanderen, werkelijkheid, Zeer kleine speeldoos, zuivere lyriek





