Guido Gezelle

.

Vandaag heb ik zin in een klassiek gedicht, daarom het gedicht ‘Ik misse u’ van Guido Gezelle (1830 – 1899)

.

Ik misse u

.

Aan eenen afwezenden vriend

.

Ik misse u waar ik henenvaar

of waar ik henenkeer:

den morgenstond, de dagen rond

en de avonden nog meer!

.

Wanneer alleen ik tranen ween

’t zij droevig het zij blij,

ik misse u, o ik misse u zoo,

ik misse u neffens mij!

.

Zoo mist, voorwaar, zijn wederpaar

geen veugelken in ’t net;

zoo mist geen kind, hoe teer bemind,

zijn’ moeder noch zij het!

.

Nu zingt men wel en ’t orgelspel

en misse ik niet, o neen,

maar uwen zang mist de orgelklank

en misse ik al met een.

.

Ik misse u als er leugen valsch

wil monkelen zoo gij loecht,

wanneer gij zacht mij verzen bracht

of verzen mededroegt.

.

Ik misse u nog… waar hoeft u toch,

wáár hoeft u niet gezeid…

Ach! ‘k heb zoo dikwijls heimelijk

God binnen u geleid!

.

Dáár misse ik u, dáár misse ik u

zoo dikwijls, en ik ween:

geen hope meer op wederkeer,

geen hope meer, o neen!

.

Geen hope, neen, geen hoop, geen kleen,

die ’t leven overschiet’;

maar in den schoot der goede dood

en misse ik u toch niet?

.

Uit: Gedichten, 1985