Jaap Zijlstra

.

Vandaag is het 4 mei, de dag dat we in Nederland de doden herdenken. De doden uit de tweede wereldoorlog en de doden die na de oorlog in conflictgebieden vielen. Er is zelfs een initiatief om ook alle doden te herdenken die nu nog in conflictgebieden vallen te herdenken overal ter wereld. Ik vind dat een mooi initiatief omdat het een accent toevoegt aan de dodenherdenking. Het doet niets af aan de twee minuten stilte om 20.00 uur op 4 mei ter herdenking aan hen die vielen, het verrijkt deze herdenking én ik denk dat door dit soort initiatieven (waar je ook het herdenken van Nederlanders in conflicten na de tweede wereldoorlog onder mag scharen) juist bijdraagt aan het in leven houden van deze mooie traditie.

Toch wil ik vandaag een gedicht plaatsen dat juist een directe relatie heeft met 4 mei 1945. Het is het gedicht ‘4 mei’ van Jaap Zijlstra (1934) en ik nam het uit de bundel ‘De mooiste gedichten over verzet en bevrijding’, verzameld door Sipke van der Land uit 1994.

.

4 mei

.

De oorlog is al jarenlang voorbij.

Men zegt het, maar het is niet waar.

Ik zie ze nog, gebonden aan elkaar

gaan naar hun graf. De duinenrij

ligt in de zon, de wind streelt door hun haar.

.

Voorover liggen. het is niet voorbij.

Wachten met het gezicht op de grond.

Roepen tot God met een gesloten mond.

Mijn God, mijn God, ontferm U over mij.

.

Nog klopt hun bloed tegen het witte zand.

Nog zoekt hun hart de verre overkant.

Ik hoor de schoten. het is niet voorbij.

.