Regenpoëzie

.

Poëzie komt in vele vormen, ik schreef er al vaker over. Op de meest bijzondere plekken. Dit keer is de poëzie echter onzichtbaar totdat het gaat regenen. In Boston hebben plaatselijke dichters in samenwerking met Mass Poetry op de stoepen gedichten gestempeld die alleen zichtbaar zijn als het regent of als er water over wordt gegoten.

Op de betonnen stoepen zijn de gedichten gestempeld door middel van biologisch afbreekbare waterafstotende spray.

De laatste gedichten die zijn toegevoegd zijn van  ‘Still Here’ van Harlem Renaissance dichter Langston Hughes , ‘The Red Thread’ van Elizabeth McKim, en gedichten zonder titel van  Gary Duehr en Barbara Helfgott Hyatt.

.

Still here

.

been scared and battered.
My hopes the wind done scattered.
Snow has friz me,
Sun has baked me,

Looks like between ‘em they done
Tried to make me

Stop laughin’, stop lovin’, stop livin’–
But I don’t care!
I’m still here!