Site-archief
Nog maar eens een nieuw gedicht
Tuintafereel
.
Hoe groen zijn je vingers?
vroeg ze en keek
verwachtingsvol naar mijn handen
.
de aarde onder mijn nagels
voelde aan als
de koperwieken, vluchtig passerend
.
mijn vingers doen niets
uit zichzelf,
de vraag moet zijn, hoe groen
zijn je gedachten?
.
ze raapte wat hazelnoten op
gooide ze richting de plek
waar de egels haar ’s avonds
in haar slaap bespraken
.
ze veegde wat haren
uit haar gezicht en zei:
jij mag blijven
.
Nieuw gedicht
Het houdt niet op
.
De vragen kwamen later
nadat je al weg was
vergeten waren al je verhalen
en zelfs je stoel
zat anders
.
Het water stroom altijd
naar zee, zei mijn moeder
Wees een berg,
schud het van je af, laat
het stromen
.
Mijn natte voeten voelen
nog je handen, stijf
en onbeholpen
niet in staat om de kilte
weg te nemen
.
Ik ben geen kind meer
niet meer nu
en antwoorden zijn slechts
daar te vinden
waar je nog niet zoekt
.
Winters gedicht
Winterpijn
.
Een dubbele laag glas, omrand door het hardste hout
genoeg bescherming zou je zeggen
.
toch doet het uitzicht hem pijn
maagdelijk wit, de wollige wattendeken
.
knisperig fris lijkt het hem te roepen
sneeuw als de eeuwige sirene
.
zijn gezicht vertrekt, handen grijpen de wielen
hij zet zit schrap en draait zijn rolstoel
.
hij voelt de warmte van de kachel en ervaart
de leegte van de kleine woonkamer als nooit tevoren
.
Nieuw gedicht
Net als in de film
.
De lach hangt aan de kont en
op de schelmentronie van de
actieheldin, zij kent geen bloed
laat kneuzingen niet toe in haar
.
overigens frêle lichaam, spreekt
vele talen vloeiend, slaapt niet
kent geen toiletbezoek of familie
laat haar was nooit slingeren
.
eenmaal thuis leeft zij in eenvoud
met PA en nanny, haar exen die
hun verhalen voor grijpstuivers
verkopen, er bestaat geen happy
.
end, net zomin als verhalen die
gebaseerd op de werkelijkheid,
diezelfde werkelijkheid niet steeds
geweld aan doen, leven als in een film
.
Nieuw gedicht
Vergezicht
Vrees niet
wat er niet is
zei ze toen ik
aan haar voeten lag
leg geen verbanden
als er geen wonden zijn
en geef door wat je
het liefst voor jezelf houdt
ik stond op, gaf haar een kus
waarna ik mijn weg vervolgde
Nieuw gedicht
Deel 1
uit het drietal prozagedichten dat ik heb geschreven voor mijn voordracht tijdens het lanceerfeest van Strak #3
.
Reasons to be cheerful part one
.
Second love
.
De Burger King bij het station
niet heel romantisch maar wel
goed te vinden. Een tafel met
zicht op de deur. Ze heeft
zich opgedoft, zojuist gedoucht
.
dan stapt hij binnen, jasje,
jeans en een sjaaltje. Dat laatste
doet haar denken aan haar grootvader.
Haar telefoon gaat. Ik draag een
rood jasje en een kokerrok, zegt
.
ze. Hij ziet haar, loopt op haar
af en zegt: ‘Serge’ terwijl hij haar
drie keer zoent. Wat wil je drinken?
Thee? Een thee en een Gin-tonic graag!
Hij kijkt haar aan en vraagt: Heb je
ook je anus laten bleken?
Nieuw gedicht
Proza/poezie
.
Ik heb voor mijn voordracht in Rotown, tijdens het lanceerfeest van Strak #3 een drietal proza gedichten of proezie geschreven en hier is er een van.
.
Reasons to be cheerful part three
.
My big love
.
Haar jurk is wit. Niet gewoon wit maar
Gebroken wit, of hoe dat dan ook heet, meer
crèmekleurig. Heel veel jurk. ‘Dat hoort erbij’
had ze gezegd. Bij afwezigheid van haar
vader , loopt haar oudere oom met haar op.
.
Links en rechts gaan mensen staan. Zijn
Schoenen knellen, vooral links bij zijn enkel
De lach rond haar moeders mond is nog
nooit zo breed geweest, nog even en hij valt
van haar gezicht, denkt ie en kijkt weg.
.
Nog twee rijen, dan zijn ze bij hem. Daar zit zijn
oude buurmeisje. Hij kijkt naar haar lichaam,
haar lange blonde haren. Hij lacht om haar
Krullende mondhoeken. Dan staat ze naast hem
‘Je hoeft alleen maar ja te zeggen’ had ze gezegd.
.
Nieuw gedicht
Met vis op weg
.
De makreel ligt in
het midden
van de weg
.
op het fietspad
twee haringen, nieuwe
haringen
.
Daarnaast het voetpad
met een bokking
nee
een scholletje, een
gebakken scholletje
.
voor de paling
is dit keer
geen plaats gereserveerd
.
Nieuw gedicht
Alles ruikt naar chocola
Gisteren kreeg ik van een vriendin de cover van het boek ‘Alles ruikt naar chocola’ toegemaild. Geen idee waarom. Inmiddels weet ik dat dit boek van Sidney Vollmer (uitgeverij Podium) gratis als e-book is te downloaden via Itunes in de boekenweek.
Voordat ik dit wist heb ik op basis van alleen de titel het volgende gedicht geschreven.
Zoet
.
Alles ruikt naar chocola
de pepermunt is voor na achten
die mevrouw van nummer 112
steekt een stukje puur
tussen haar kunsttanden, haar
lippen donkerbruin
.
zelfs de donshaartjes op
haar bovenlip kleven zoetgeurend
aan elkaar als ware het een gel
die een breekbaar gezicht
bij elkaar houdt
.
Ze likt haar lippen, de
mondhoeken krullen
alles smaakt naar chocola
.
ZICHTBAAR ALLEEN 