Site-archief
Bericht van het transitieteam
Ik ben uw robot
.
Bladerend door mijn foto’s kwam ik een foto tegen van een krantenbericht dat ik begin vorig jaar maakte. Het betreft hier een bericht van het transitieteam, een rubriek die op de achterpagina van de Volkskrant verschijnt met enige regelmaat. De reden dat ik in dit geval het bericht fotografeerde was dat ik er een blogpost aan wilde wijden.
Micha Wertheim (1972) cabaretier, regisseur, theatermaker, publicist en radiomaker schreef als transitiedichter speciaal voor de voorzitter van de tweede-kamer het gedicht ‘Ik ben uw robot’. Hij deed dit omdat de voorzitter van de tweede kamer iedere dag begint met een gedicht. Hoe Wertheim daarover denkt komt scherp naar voren in het gedicht.
.
Ik ben uw robot
.
Die leest zonder te luisteren.
Voor wie zich afvraagt hoe dat is
Om van staal gemaakt te zijn,
Best fijn:
Een robot voelt geen pijn.
Niet voor dit broze land
dat barst en breekt
waar wat ons bindt
door angst en achterdocht
wordt losgeweekt
Niet voor dit huis dat ik veracht
Niet voor de taal
die ik verkracht.
Niet voor de hand
die dit gedicht bedacht.
.
Ik ben uw robot
Die leest zonder te luisteren.
De aarzeling,
die ik van dichters leen
ik lees het voor
maar meer als geluid
Dat hele ritueel
Het is voor mij
niet anders
dan het klappen
van de houten hamer
waar ik de dag mee sluit.
Wie dacht dat poëzie
ons redden zal
Die lach ik uit.
.
Dichters op het Binnenhof
Robert Junius
.
Toen ik de bundel ‘De Haagse Helicon’ Dichters op het Binnenhof onder ogen kreeg moest ik meteen denken aan een bundel die in mijn boekenkast staat en die ik een paar jaar geleden in Vlaanderen kocht over poëten in het parlement https://woutervanheiningen.wordpress.com/2017/06/12/poeten-in-het-parlement/. Toch blijkt het hier om iets anders te gaan. Was de aanleiding in Vlaanderen het 30 jarig bestaan van het Vlaams parlement, bij ‘De Haagse Helicon gaat het om een vorm van ‘gevonden poëzie’ of ready mades.
Robert Junius (1955), degene die de verzen in deze bundel van Binnenhofdichters verzamelde studeerde Nederlands en is zelf dichter. In ministeriële speeches, stenografische Kamer- en commissieverslagen zocht hij naar stukken tekst die als ready made uitingen van troostende lyriek, haiku’s, poesie pure en ironische levenslessen bevatten. Soms liggen deze ready mades een beetje verborgen en elders weer zo voor het grijpen.
De auteur heeft dus teksten uit allerlei verslagen bekeken en daar de leukste, mooiste of vreemdste uit gehaald en in deze zeer vermakelijke bundel gestopt. Wat te denken van deze van Maria Verhoeven:
.
Eenvoud
.
Ik ben een nuchter mens:
ik kan tellen
en ik kan ook luisteren
.
Of deze van Pieter Hofstra:
.
Melding van een ontijdig vertrek naar de Volksrepubliek China
.
Allereerst meld ik dat ik
deze vergadering om halfzes
moet verlaten om mij naar
Hongkong te spoeden.
.
Of deze van voormalig Kamervoorzitter Gerdi Verbeet.
.
Een gevoel van vervreemding
.
Ik heb een sterk gevoel van vervreemding:
waar is de patiënt, waar zijn
de mensen in deze begroting,
de mensen om wie het zou moeten gaan?
Het woord ‘patiënt’staat niet eens
in het trefwoordenregister.
Waarom zitten de patiënten niet aan tafel?
.
Of deze grappige van iemand van wie je het misschien niet meteen verwacht Ad Melkert.
.
Inspiratie te Gouda
.
Ik werd geraakt door mensen die
verantwoordelijkheid nemen.
.
In sportclubs, of zoals in Gouda,
waar ik ben opgegroeid,
de duivenclub.
.
ZICHTBAAR ALLEEN 