Frank Koenegracht en Gust Gils

.

Als je op dit blog zoekt op de term trein, en je zou alle berichten lezen waarin de trein een rol speelt of genoemd wordt, dan heb je vele uren nodig en misschien wel een dag. De trein, perrons, aankomsthallen, de NS, de treinreis, alles komt voorbij. Toch heb ik nog geen dubbelgedicht gewijd aan personen in de trein. In dit geval twee gedichten over situaties in de trein.

Het eerste gedicht is van Frank Koenegracht (1945) en is getiteld ‘Lekker dood in eigen land’. Dit gedicht komt uit de bundel ‘Poëzie is een daad’ gedichten voor Remco Campert uit 2009. Het tweede gedicht is getiteld ‘Gesprek in de trein’ van Gust Gils (1924-2002) en komt uit de bundel ‘Een vingerknip’ uit 1983.

.

Lekker dood in eigen land

.

In de trein zitten twee heren die elkaar

vasthouden.

.

Als de trein de tunnel inrijdt

snijden zij elkaar de polsen door

.

en zeggen daarbij ‘pardon’.

.

Maar jullie, bloeddruppeltjes, die uit

het raam waaien, jullie zijn vrij.

.

Gesprek in de trein

.

nu direct niet kijken mevrouw

maar die wanstaltige krompraterij

van een landschap waardoorheen wij treinen

is toch merkaardig om gade te slaan.

.

zo’n landschap uit het buitenland

wat dat zich vaak inbeelden kan

moet je hebben meegemaakt

om het te geloven.

.

ik bedoel maar: onschatbaar voordeel

hier slechts toerist te zijn!

ach ja mevrouw de eenvoud

is nooit zo eenvoudig als ie lijkt.

.