Loek Brons

.

Toen ik nog maar pas op mezelf woonde was er bij mij in de buurt een Erotheek. Dat was een videotheek waar Miep Brons eigenaar van was en waar louter erotische video’s verhuurd werden. Miep Brons was de vrouw van Loek Brons (1932-2016), zo las ik destijds in een artikel in de krant, en samen hadden zij maar liefst 170 textielsupermarkten (Brons) die ik me nog wel herinnerde. Het echtpaar verkocht hun textielzaken aan Jan Zeeman (die ja), Miep ging in de erotische videozaken en Loek werd kunstverzamelaar. Zijn interessegebied was vooral voor Nederlandse figuratieve kunst, magisch realisme, waaronder schilderijen waren van de kunstenaars Carel Willink en Pyke Koch.

Tot zover de geschiedenis van een textielhandelaar. Groot was mijn verbazing, toen ik in de kringloopwinkel een bundeltje van Loek Brons tegenkwam getiteld ‘Sport, spel en spaanders’ van uitgeverij Loek Brons. Na wat zoeken las ik in een artikel in het NRC uit 1981, dat Brons zijn eigen boeken uitgaf (vooral catalogi van kunsttentoonstellingen maar dus ook een dichtbundel).

Misschien was ik er niet eens bij blijven hangen als ik niet, al bladerend in de bundel, het gedicht Scrabble tegenkwam. Scrabble voor alle jeugdigen onder ons is Wordfeud maar dan als bordspel. Jarenlang met veel plezier gespeeld en daarom vandaag het gelijknamige gedicht van deze opmerkelijke dichter.

.

Scrabble

.

Scrabble? Ja, je gaat het spel al halen.

We nestelden ons gezellig samen thuis.

Tussen ons in prijkt de dikke van Dale.

De woorden slaan op ’t scrabblebord een kruis.

.

Je denkt en legt dan triomfantelijk neer.

De zeven letters vormen het woord: sterven.

Het duizelt voor mijn ogen, ‘k weet niets meer.

Ik ruil om nieuwe kansen te verwerven.

.

Zo ook in diepe dromen drommen honderden

woorden. Ze dwarrelen… ik grijp en mis.

.

Ik zoek het woord, ontsluierend alle wonderen:

een sleutelwoord voor elk geheimenis.

.

Maar badend in het zweet weet ‘k dit bijzondere,

dat het woord in mij nooit vlees geworden is.

.