Willem van Iependaal (1891 – 1970)

.

Vandaag vond ik een bundeltje van Willem van Iependaal uit 1975, in een winkel met tweedehands goederen. Vooral de kaft trok me meteen aan. Na lezing van enkele gedichten en de achterflap kocht ik het. Het betreft hier de eerste poëziebundel van de Rotterdamse schrijver en dichter Willem van Iependaal. De tekst op de achterflap luidt:

Als iemand in Nederland recht voor zijn raap heeft gedicht, dan is het Willem van Iependaal wel. Hij bezong in de jaren dertig met geestelijke werkelijkheidszin en vaak zeer bewogen de crisis met haar werkeloosheid, armoede en misdaad-uit-nood en getuigde ook lang erna in liedvorm van zijn kritiek op maatschappelijke misstanden.

In zijn gedichten maakt Willen Iependaal veel gebruik van (Rotterdamse) straattaal uit het begin van de 20ste eeuw. Hier een mooi voorbeeld.

.

Jou, Joekel, Nabij

.

Zeg, joekel, jij schrokt en jij schranst zonder schroom

De piepers en prak uit een krant aan de boom

Fortuin was je gunstig, zoals haar betaamt

Ze liet je de schurft en onthield je de schaamt

.

‘k Heb honger, een dakloze ben ik als jij,

Een smetzieke zwerver, jou, straathond, nabij

Die prak aan mijn voet… Zal ik grijpen? Nee stop!

De mens zoekt het hoger: de mens hangt zich op…

.

Joekel=hond, prak=kliekje

.