Site-archief

Dat dichtbij zo veraf kan zijn

Willy de Boo

.

Bij MUGbooks is zojuist een nieuwe bundel poëtische teksten en gedichten verschenen van Willy de Boo. Willy is freelance verslaggever, studeerde taal- en letterkunde Engels en schreef verschillende bedrijfspublicaties. Ze schreef verschillende artikelen en interviews met schrijvers, kunstenaars en dichters en ze maakt jarenlang deel uit van een groep kunstenaars die zich binnen Nederland bezig hield met de aankoop van kunstobjecten.

Ze volgt sinds enige jaren colleges met filosofische strekking en ze analyseert, onder begeleiding van dichter Peter Swanborn, werk van dichters van vroeger en nu. In 2015 verscheen haar debuutbundel ‘Zeepbellen’ en nu is er dan haar tweede bundel met Gedichten en poëtische teksten. De bundel is te koop voor € 10,- bij de dichter maar ik kan je met haar in contact brengen. De titel van de bundel ‘Dat dichtbij zo veraf kan zijn’ is genomen uit het gedicht ‘Dichtbij’.

.

Dichtbij

.

Hoe ver zou je moeten

gaan

om je bereisd te voelen

.

naar het Château van Montaigne

Hemingway’s Key West

naar Jackson Mississippi of

een rondvaart in Brest?

.

de Okefenokee Swamp in Georgia

naar het Engelse platteland

tot aan Afrika’s Savannen

of een ver idyllisch strand?

.

‘dat dichtbij zo veraf kan zijn’

riep een fietser uit Maassluis

al ter hoogte van Maasland

voldaan zette hij zijn tent op

bij een camping aan een polderrand

.

In de echo van een inslag

Sabine Kars

.

Morgenmiddag is er in het Witte Kerkje in Maassluis de jaarlijkse poëziemiddag georganiseerd door de bibliotheek/ stichting Ongehoord!/ de organisatie van de Week van de Cultuur. De linking pin in de drie organisaties ben ik en ik mag het ook weer presenteren. Vorig jaar was één van de deelnemende dichters Sabine Kars. Sabine schrijft bijzondere poëzie en op haar website http://sabinekars.nl kun je veel van haar gedichten lezen.

Ik heb vandaag gekozen voor het gedicht ‘In de echo van een inslag’

.

 

In de echo van een inslag

.

Ik verzon een uitzicht

weids en onbegrepen

.

en niets hield nog

mijn donker vast

.

maar dagen lieten zich niet noemen

vogels vielen – ongehoord

.

en teveel offerwoorden

hielden zich geknield

tussen de twijgen op

.

hier hangen we onleesbaar

aan het kraakbeen van de tijd

.

broos maar met een spanwijdte

van vier seizoenen

.

adem vrijgelaten

in oude kamers voel het

inhaleren van een naam

.

handomgeven samengaan

beklimming van het licht

in alle kwartieren

.

wij schijngestalten

van de maan

.

.

Voor wie interesse heeft in een middag vol poëzie: Witte Kerkje , Constantijn Huygensstraat 1 in Maassluis, aanvang 14.00 uur, zaal open 13.00 uur, toegang gratis. Dichters: Jaap van Oostrum, Nanneke Beekhuis, Willy de Boo, Jelle Ravenstein, Alie Hougee en Marjolein Zandvliet-Japikse. Muziek: Alexander Franken.

SK

Over Emily Dickinson

Spelen met zeepbellen

.

Willy de Boo ken ik al lang. Ze schreef stukken in de plaatselijke krant van Maassluis en teksten. Pas geleden verraste ze me met de mededeling dat er van haar een bundel zou worden gepubliceerd. In eigen beheer met gedichten, poëtische teksten en korte verhalen. Deze bundel ‘Spelen met zeepbellen’ is een kijkje in het leven en de denkwereld van de schrijfster. Naast de verhalen en poëzie staan er leuke illustraties en afbeeldingen in dit charmante boekje.

Van de gedichten is het gedicht ‘I dwell in possibility’ toch wel mijn favoriet. In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden is het geschreven in het Nederlands over het geboortehuis van Emily Dickinson (1830-1886), de Amerikaanse dichteres. Het boekje is verkrijgbaar bij de auteur en heeft als ISBN nummer 978-90-6824-056-6

.

I dwell in possibility

.

Wie poëzie verkiest

boven roem, is net als

Emily Dickinson en moet

naar Amherst reizen

om er te ruiken aan een sfeer

van eenvoud en gedichtjes schrijven

.

-dag in dag uit

over kleine zaken van formaat

dat is waar Dickinson

over praat, met groot besef van tijd

en zijn vergankelijkheid-

.

In dit geliefd familiehuis

schreef en schreef en schreef zij

ingekeerd, vol vlijt

toch stond er nooit te lezen

‘ik woon hier’

wel

‘ik woon in mogelijkheid’

.

Boo