Johanna Kruit

.

Over de Zeeuwse dichter Johanna Kruit (1940) schreef ik al eerder in een blogpost getiteld Brief aan de zee. Nu kreeg ik pasgeleden een nieuw bundeltje van haar in handen, of nieuw, voor mij nieuw maar uitgegeven in 1986 met als titel ‘Voorheen te Orisande’. In deze bundel hebben de gedichten allemaal een relatie met Zeeland. In 5 hoofdstukken (de vier seizoenen aangevuld met het hoofdstuk ‘Omlijnde dagen’) komen vele plaatsen en plekken in Zeeland voorbij; Het stoomgemaal in Tholen, de Dom van Veere, de Veermansplaat in Grevelingen, de boulevard van Vlissingen en ga zo maar door. Vrijwel alle gedichten zijn vrij vers en bestaan uit vier strofen van drie maal vier en eenmaal twee regels.

Voor wie Zeeland wil leren kennen in poëzie is dit de bundel om te lezen. De titel verwijst naar Orisant, een inmiddels verdwenen eiland voor de kust van Noord-Beveland. Uit de bundel koos ik het gedicht ‘Strandwandeling dat zich afspeelt in Zoutelande (sinds het gelijknamige nummer van BLØF inmiddels bij velen bekend).

.

Strandwandeling

.

We lopen langs het strand dat breder wordt

terwijl het water wegloopt met een schip

dat achtervolgd door meeuwen in een stip

verdwijnt. Zo nu en dan vermorst een wolk

.

wat regen. Jij legt me het woord grondzee

uit omdat de golven in de verte dansen

rondom het zandbankje van Zoutelande en

ik verbaasd naar dat verschijnsel wees.

.

Ik luister naar het antwoord in je stem

terwijl ik elke zin omlijn en vastzet in

mijn hoofd. Wind loopt ons tegemoet. Geen

eind lijkt zichtbaar deze dag. Ik denk

.

dat iedereen wel zien kan wat ik voel:

nooit heb ik je zo echt als nu bedoeld.

.