Let the sun shine
Hans Andreus
.
Omdat het zulk prachtig weer is vandaag een toepasselijk gedicht van Hans Andreus (1926 – 1977) uit ‘Muziek voor kijkdieren’ uit 1951 (Windroosserie deel 12).
.
Liggen in de zon
Ik hoor het licht het zonlicht pizzicato
de warmte spreekt weer tegen mijn gezicht
ik lig weer dat gaat zo maar niet dat gaat zo
ik lig weer monomaan weer monodwaas van licht.
Ik lig languit lig in mijn huid te zingen
lig zacht te zingen antwoord op het licht
lig dwaas zo dwaas niet buiten mensen dingen
te zingen van het licht dat om en op mij ligt
Ik lig hier duidelijk zeer zuidelijk lig zonder
te weten hoe of wat ik lig alleen maar stil
ik weet alleen het licht van wonder boven wonder
er ik weet alleen maar alles wat ik weten wil.
.
Lees ook de boeiende bespreking van dit gedicht op http://klassiekegedichten.net/index.php?id=87 van Joris Lenstra.
Geplaatst op 8 juni 2014, in Favoriete dichters en getagd als 1926, 1951, 1977, bespreking, deel 12, dichter, gedicht, gedichten, Hans Andreus, Joris Lenstra, Klassiekegedichten.net, Liggen in de zon, Muziek voor kijkdieren, poëzie, Windroosserie. Markeer de permalink als favoriet. 3 reacties.
ZICHTBAAR ALLEEN 
Wat een prachtig einde. 🙂 Dankjewel!
Toen de ozonlaag nog niet was aangetast, nou ja, nauwelijks, in ieder geval voordat we het benul hadden dat zonlicht wel eens ook schadelijk zou kunnen zijn. Ik vind het zo heerlijk, liggen in het zand en genieten van licht en warmte, dat ik mijzelf af en toe gewoon voor de gek houd.
De zon is toch gewoon een bron van energie en vitamine D 😉