Maar we zouden niet vergeten dat
Bert Schierbeek
.
In 1970 sterft Bert Schierbeeks tweede vrouw Margreetje bij een auto-ongeluk. Als gevolg van dit noodlottige ongeluk schrijft Schierbeek geruime tijd niet meer. Wanneer hij in 1972 met nieuw werk komt, zijn dat dichtregels. Geen proëzie meer, zoals zijn experimentele mix van poëzie en proza door hem genoemd werd, maar een bundel vol aarzelende, sobere, emotionerende verzen. Deze nieuwe bundel met als titel ‘De deur’ is een bundel waarin de dichter haperend en stamelend letterlijk naar woorden voor zijn verlies zoekt.
De bundel ‘De deur’ wordt uiteindelijk zijn meest succesvolle bundel. Uit deze bundel (mijn exemplaar is een 7e druk uit 1997) het gedicht met de beginregel ‘maar we zouden niet vergeten dat’.
.
maar we zouden niet vergeten dat
we hebben gelachen, gelachen hebben
we veel en dat zal ik niet vergeten
want we hebben gelachen en veel hè?
en dat zullen we nooit vergeten om-
dat we zoveel gelachen hebben en dat
niet vergeten gvd wat hebben we gelachen
en niet en nooit vergeten dat we zo
hebben gelachen omdat we samen waren
en zoveel gelachen hebben dat we
het nooit zullen vergeten
.
Foto: Pieter van der Meer
Geplaatst op 6 januari 2018, in Dichtbundels, Favoriete dichters en getagd als 1970, 1972, aarzelend, auto-ongeluk, Bert Schierbeek, bundel, De deur, dichtbundel, dichter, dodelijk ongeluk, emotionerende verzen, experimentele mix, foto, gedicht, gedichten, haperend, Margreetje, Pieter van der Meer, poëzie, poëziebundel, proëzie, proza, sober, stamelend, verlies, vrouw. Markeer de permalink als favoriet. 1 reactie.
ZICHTBAAR ALLEEN 
Ik kende het gedicht al wel, maar ik wist niet dat het van Bert Schierbeek is. Zo’n klein stukje leven erachter, dankjewel, dat geeft nog meer beweging.