Kind

Iduna Paalman

.

Ik heb één keer voorgedragen op het Taalpodium in Zeist. Dat was in 2014, men had mij uitgenodigd en ik deelde toen het podium met Lucas Rijneveld  Literair Zeist heeft een zeer aangename website waarop ook nog eens veel poëzie te lezen is.

Al browsend over deze website kwam ik op de gedichtenpagina van Iduna Paalman (1991). Van haar las ik het gedicht ‘Kind’ en dat vind ik een zeer herkenbaar gedicht. Ik denk dat iedereen weleens zo over zichzelf denkt, over het kind dat nog ergens verborgen zit in het eigen volwassen lichaam. Het gedicht werd genomen van de website van Ooteoote.nl

.

Kind

,

Geregeld groeit er
een kind in mij, het kietelt
alsof het er hoort, een label
in een sporttenue, het rent rustig
lussen om mijn wervelkolom
.
de mensen noemen me soms moeder
en ik knik langzaam, voel het schoppen
tegen schenen, voetbal al met de benen
van mijn kind
.
mijn borstkas deel ik als het even kan
met wie er adem vindt, mijn ribben
omklemmen alle troost, gevangen bal
tussen de palen
.
ik train mijn uithoudingsvermogen voor als
het komt, misschien een rondje joggen wil
of elkaar als maten een hand toe slaan
op dit donkere veld, een kat
langs de rand, hijgen in tweeslag, licht
uit de huizen.
.

Geplaatst op 15 februari 2024, in Favoriete dichters, websites over poëzie en getagd als , , , , , , , , , , , , . Markeer de permalink als favoriet. Een reactie plaatsen.

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.