De weg (naar de lezer)

.

Wanneer ik op zoek ben naar berichten over Pieter Boskma op dit blog dan valt me op dat van de 5 blogberichten er twee over Arthur Lava gaan, twee over Leo van der Zalm een over Arie Visser (een gedicht van Boskma over Visser) en eigenlijk maar één blogbericht over Boskma zelf als dichter. Waarschijnlijk komt dat omdat Boskma deel uitmaakte van de Maximalen en ook Arthur Lava daarbij hoorde.

Maar aan deze situatie (slechts 1 bericht over Boskma zelf) gaat nu verandering komen. Pieter Boskma (1956) publiceerde namelijk in oktober zijn nieuwe dichtbundel ‘De stilte variant’. In de communicatie rond het verschijnen van deze bundel lees ik: “Door deze bundel waren twee geliefden: een levende en een dode. Soms blijft in het midden wie het betreft, alsof dat niet uitmaakt, alsof dood en leven in wezen hetzelfde zijn. Alleen de liefde lijkt waarlijk autonoom en zowel het leven als de dood te overstijgen.”

Uit de bundel koos ik het gedicht ‘De weg (naar de lezer)’. In het gedicht wordt een uitspraak van Gerrit Komrij over Simon van het Reve aangehaald. De uitspraak werd waarschijnlijk gedaan in de jaren zeventig. Al heb ik de letterlijke tekst niet terug kunnen vinden.

.

De weg (naar de lezer)

.

Om te zeggen dat het hard gezegde

beter klinkt maar minder zeg6t

zou de doeners tekortdoen

die op de barricades klommen.

.

‘het is een aardige jongen, maar hij

moest niet zo schreeuwen,’ zei Gerrit

over Simon, en ik zei: ‘Dat is waar,

mits er niks te schreeuwen valt.’

.

Er wordt ook wel gefluisterd dat

er veel te veel gefluisterd wordt,

die valse onverstaanbaarheid

staat blijkbaar altijd nog vooraan.

.

Ik zing er maar wat tussenin

waar mijn lied de weg is

die gelukkig domweg

voert tot U, tot U.

.