Hans van Waarsenburg

.

In 2014 reisde ik door Ierland en Noord Ierland met 5 vrienden en daar bezochten we onder andere de kustplaats Galway. Een sfeervol havenstadje met een levendig cultureel leven. Toen ik in de bundel ‘Een rijbroek van Canada’ een keuze uit de gedichten van 1965 tot 2015 van Hans van Waarsenburg uit 2016 het gedicht ‘Galway’ tegen kwam en las, herkende ik de sfeer die hij in dit gedicht oproept.

In deze bundel van van Waarsenburg (1943 -2015) staan veel gedichten over plekken op aarde waarvan je meteen aanneemt dat van Waarsenburg er geweest moet zijn. Of het nu Argentinië, Venetië, Aran of Maastricht is, wanneer je de gedichten over deze plaatsen leest heb je meteen een idee hoe het daar is. Zo ook dus in Galway waar ik meteen weer even in gedachten was.

.

Galway

.

We roken de rook in de kroegen, staarden

Naar de turfvuren, alsof alles zou blijven

Duren, er niets veranderd was. Woorden

Niet gezegd, verzwegen. In duinen, op

.

Stranden achtergelaten. Misschien, zei je

Zijn er reizen om alleen te gaan, leefden we

Zonder tijd of bestaan. Maar waar ook

De wegen waren, altijd meerden er schepen

.

En zocht ik in de havens naar je gezicht

Want horizon is slechts een verte in altijd

Ander licht. Het dorst in je stem, zei je

Kom hier en zet je lippen aan glas of gedicht.

.