Tom Lanoye

.

Op zoek naar een foto in mijn bestanden kwam ik een foto tegen waar ik even bij bleef hangen. Dat is altijd een goed teken, dus liet ik mijn zoektocht even voor wat het was en concentreerde ik me op de foto die mijn aandacht had getrokken. Het betreft hier een foto die ik nam in het Literatuurmuseum in Den Haag van een vitrine over Tom Lanoye (1958) Vlaams dichter, romancier, essayist en toneelschrijver.

In de vitrine lagen enige bibliofiel uitgegeven werken van Lanoye. Zoals de uitgave ‘Hanestaart’, gedichten, in 1988 uitgegeven in een beperkte oplage en geïllustreerd door Jimi Dams. Een oplage van 20 exemplaren van verguld halfleer met platten van versierd papier, genummerd en gesigneerd door de auteur.

De bladzijde waarop deze uitgave openlag was niet genummerd maar het gedicht was goed te lezen. Het betreft hier het gedicht ‘Clip’.

.

Clip

.

Leg een hertejong, ik zal het broeden

tot zijn schedel barst zoals

de lippen van een digitale vrouw.

.

Kus de jakhals in mijn plaats, ik zal hem

zegenen met satellieten tot zijn drift

kan karnen in een langverwacht vaccin.

.

Geef desnoods de schaamluis door, ik zal haar

strelen als tranquilizers op een sterfbed, haar

troosten als een vetplant met een flatneurose.

.

Maar vraag niet dat ik vrede neem met de

melt-down van verveling, dat ik de leeuwemuil

zou spalken met het hout van ersatz en geduld.

.

Verlang niet dat ik rusten zou voor ik nation-wide

gescreend heb: het scala van mijn tanden, de roep

van mijn ravage, het karma van mijn koorts.

.