Jan Arends

.

Als je veel poëzie leest ga je een bepaalde voorkeur ontwikkelen. Zo heb ik gemerkt dat ik gedichten die vanuit de Ik persoon zijn geschreven om de een of andere reden vaak minder beoordeel dan gedichten die over een jij of hij/zij zijn geschreven of gedichten die niet vanuit een persoon zijn geschreven. Misschien komt het doordat sommige dichters en spoken word-dichters  de neiging hebben om alles wat ze schrijven vanuit het eigen perspectief te doen.

Dat ik niet moet generaliseren weet ik, en dat wil ik ook niet, en om te onderstrepen dat poëzie geschreven vanuit een Ik perspectief ook heel verrassend en goed is of kan zijn hieronder een voorbeeld van dichter Jan Arends (1925-1974) uit de bundel ‘Lunchpauzegedichten’ uit 1975.

.

IK

Schrijf gedichten

als dunne bomen.

.

Wie kan zo mager

praten

met de taal

als ik?

.

Misschien

is mijn vader

gierig geweest

met het zaad.

.

Ik heb

hem nooit

gekend

die man.

.

Ik heb

nooit

een echt woord gehoord

of het deed pijn.

.

Om pijn

te schrijven

heb je

weinig woorden

nodig.

.