Marten Toonder

.

Soms weet ik even niet waar ik over zal schrijven. Zoals nu. Wat ik dan doe is in mijn foto’s kijken of en waar ik mogelijk aanknopingspunten kan vinden voor een nieuw bericht. Dat heb ik gedaan en ik vond een aanleiding in een foto van een vrolijk gezicht. Dit gezicht is ooit door mijn oudste dochter met een lippenstift op de muur van haar kamer getekend. Omdat het zo’n vrolijkmakende tekening is en omdat je zoiets gewoon wil bewaren hebben we de tekening altijd laten zitten.

Dat is stap 1, een foto waar je dan een gedicht bij zoekt. Toen ik het gedicht ‘Immervoort en nimmerpoos’ van Marten Toonder (1912-2005) tegenkwam wist ik het; dit was het gedicht. Dit gedicht is zo heerlijk mal en vrolijk, ik had bij het lezen van dit gedicht een zelfde ervaring als ik had bij het voor het eerst zxien van deze tekening. Uit de bundel ‘Aan het werk’ uit 1981 het gedicht ‘Immervoort en nimmerpoos’.

.

Immervoort en nimmerpoos

.

Opgetoerd en stripbeloerd

fieber ik een inktselploert,

en brouw het fabelsoort

waaraan geen einder gloort,

want toefselwalm geeft luierroos.

Immervoort en nimmerpoos.

.

De fantadoos, die trillers boort,

Smiespert grollig maar gesmoord.

En ik fieber dan een lang morso

van doening en van vermiso,

Maar prusel pal, want toef is voos.

Immervoort en nimmerpoos.

.