Hugo Matthysen

.

Het voorjaar is de tijd dat de wielerklassiekers gereden worden, zowel bij de mannen als bij de vrouwen. Nu ben ik niet perse een wielerfan maar ik vind het heel bijzonder en interessant hoe dichters (zoals bijvoorbeeld Anne Baaths) dat wel zijn. Niet alleen de grote rondes maar juist ook de klassiekers hebben bij velen een bijna heilige status.

Parijs-Roubaix is één van die klassiekers en misschien wel de zwaarste (door de kasseistroken van Noord Frankrijk). Dit jaar won  en Mathieu van der Poel de 122e editie van Parijs-Roubaix, terwijl Tadej Pogacar en Mads Pedersen het podium completeerden. De race, die 259,2 kilometer lang was en dertig kasseistroken herbergde, werd verreden op zondag 13 april 2025.

In de bundel ‘Misdaad, seks & verse vis’ uit 1989 schreef dichter Hugo Matthysen (1956) een fraai gedicht over deze klassieker. De naam van dichter Hugo Matthysen (1956) komt één keer eerder voor in dit blog en wel hier in een blog over gedichten op een vreemde plek (en dan niet op een fiets dit keer). Matthysen is een Belgische zanger, gitarist, columnist, schrijver, dichter, gediplomeerd filosoof en acteur.

.

Parijs-Roubaix

.

Renners storten neer op kasseien

Of spartelen onmachtig in het slijk

Met stuiptrekkende machteloze dijen

maar hier en daar fietst nog een levend lijk

Hagelbuien geselen de kopgroep

Gebitten worden vloekend fijngeknarst

Een knecht roept wenend om een warme kop soep

en rijdt een hoeve aan – zijn schedel barst

.

Totaal emotieloos bekijken koeien

(Die met zijn allen grazen langs de kant

Omdat daar reeds wat klaver staat te bloeien)

De sukkelaars die in de wilgen woeien

Of tussen prikkeldraden zijn beland

Alsof die daar al jarenlang zo groeien

.