Kunst kijken

.

Poëzie komt en gaat in vele verschillende verschijningsvormen. Van ultrakort tot ellenlang, van super serieus tot hermetisch, van lyrisch tot humoristisch. Ik hou van alle vormen door wat ze te bieden hebben. Het is vooral de verscheidenheid die me aantrekt. Het is als met je lievelingseten, heel erg lekker maar je wil je ook niet elke dag je lievelingseten eten, dan gaat het je snel tegenstaan. In de verscheidenheid aan poëzie is humor een lastige. Wanneer wordt het cabaret of melig en wanneer blijft het poëzie die een glimlach op je gezicht tovert? Drs. P, C. Buddingh’ en vele light verse dichters, er zijn genoeg voorbeelden van dichters die een lichte toets vermengen met humor in hun poëzie.

Een voorbeeld van een dichter die dit als handelsmerk heeft is Nico Dijkshoorn. Jarenlang huisdichter van De Wereld Draait Door, maar in mijn boekenkast al vertegenwoordigd met de bundel ‘Daar schrik je toch van: De eerste 1000 gedichten’ onder pseudoniem uitgebracht als P. Kouwes in 2008. In 2012 verscheen ‘Dijkshoorn kijkt kunst’ een bundel met gedichten gemaakt bij kunstwerken uit het Kröller-Müller Museum. Voor dit museum stelde hij een succesvolle audio-rondleiding samen. Hij schreef nieuwe teksten bij kunstwerken en sprak die zelf in. Deze audio-rondleiding is ook als boek, met de afbeeldingen van de kunstwerken bij de gedichten, verschenen. Hieronder twee voorbeelden van hoe een gedicht bij een kunstwerk, in dit geval ‘Het begin van de wereld’ van Brancusi uit 1924, en ‘Grasgrond’ van Vincent van Gogh uit 1887, ook humoristisch kan zijn.

.

Het begin van de wereld

.

ik was 5 jaar

mijn nichtje was 6

samen aten wij

ei

eerst luisterden wij naar ei

het tikken tegen de bodem van het pannetje

een wanhopige dans zonder armen en benen

.

oma liet

ons ei schrikken

met koud water

eieren zijn bang van alles

boter

lepeltjes

messen

.

daarna volgde

het eten

het volmaakt simultaan ei eten

mijn nicht de witte buitenkant

ik de gele binnenkant

toen wist ik het nog niet

maar nu wel

een eitje delen

dat doe je niet zomaar

met iedereen

.

Grasgrond

.

de nieuwe broek

onverwacht gestoei

het glijden op

je rechterknie

en dan al

je moeder horen

,

dat gaat er dus

nooit meer uit

je wordt bedankt

.