Site-archief
Het laatste gesprek
Armando
.
Vandaag van de dichter van de maand maart het bijzondere gedicht ‘Het laatste gesprek’ uit de bundel ‘Dagboek van een dader’ uit 1973, een bundel met korte dagboeknotities van iemand die het tegendeel van slachtoffer wil zijn .
.
Het laatste gesprek
.
‘Heer, herken ik u? Zijn wij niet dezelfde van weleer?’
‘Wie riep mij dan? Zijn uw wapens niet de mijne?’
‘Ik wacht op woorden, Heer.’
‘Ik was Dader, u het Offer. De medemens is leeg.’
‘Sterven Daders niet.’
‘Neen. Zij kunnen niet. Zij verwoorden.’
‘Heeft u ginds gesproken, Heer?’
‘De dagen zijn beschreven.’
‘Heeft de Tijd nog kwaad gewild?’
‘Ja, het slagveld is begroeid.’
‘Geen spoor van oorlog meer?’
‘Geen. Maar ik doorzie de stilte. Oog en oor vergaan.’
‘Nadert weer de Dood, o heer?’
‘Neen. Hij was er al.‘
.
Plaats delict
Nieuw gedicht
.
Zittend op een krukje in een damesmodezaak, wachtend op mijn familie, schreef ik het volgende gedicht.
.
Crime scene
.
De plaats delict
Kraakhelder zaad, verraad door
keihard blacklight dat feitelijk
paars kleurt. Drie peuken (misschien
joints, moeilijk te zeggen) kleven vast
aan een schoteltje – Gebr. Brouwers Vleeschhouwers –
ernaast twee Johnny Walker Black ( 1 halfvol, 1 leeg)
.
Het vergrijp
Robijndonker bloed sijpelt traag van
de rand van een roestvrijstalen stoel
In de beige-bruine ribfluwelen bank
tekent zich een Rorschachvlek van ongekende
schoonheid (zonsondergang – blondines –
Ferrari Testarossa)
.
Het wapen
Van een wapen echter – een mes wellicht –
geen spoor, tenzij de Elvispop
zingt ‘I got stung”(zou ie dan toch..?)
Geen stomp voorwerp, niets om je
nagels aan te vijlen, no icepic
.
Het slachtoffer
Waar een slachtoffer ontbreekt verschijnen
geen tranen of weduwen in ’t zwart
Verwachtte witte lijnen worden slechts
een donkere vlek, een ziel die ging
markeert iets van een gebeurtenis
.