Site-archief

Park in Volterra

Jean Piere Rawie

.

In 1987 gaf uitgeverij Bert Bakker de bundel ‘Oude gedichten’ uit van Jean Piere Rawie. In deze bundel staan gedichten uit vijf eerdere bundels van Jean Piere Rawie (1951) waaronder de bundel ‘Het meisje en de dood’ uit 1979. Steeds weer terugkerende thema’s zijn liefde, drank, doodsverlangen en het lijden dat daar zo nauw mee verbonden is. Rawie houdt zich bezig met de vergankelijkheid van het leven dat plotseling duidelijk kan worden in gewone zaken.

Deze debuutbundel van Rawie bestaat volledig uit gebonden verzen – sonnetten, kwatrijnen en rondelen- en hoewel de recensies wisselend waren bij uitkomen van deze bundel stond dit een zeer succesvol dichterschap (Rawie was jarenlang de best verkopende duichter in Nederland) niet in de weg.

Uit de bundel koos ik voor het gedicht ‘Park in Volterra’. Juist omdat nu veel mensen op vakantie gaan of zijn en in dit gedicht juist het einde van de zomer. het begin van de herfst met al zijn misere wordt beschreven.

.

Park in Volterra

.

De herfst deed zich reeds vaag gevoelen.

Het was het einde van ’t seizoen.

De zetbaas van het paviljoen

sjouwde met tafeltjes en stoelen.

.

Geremd door zuidelijk fantsoen

stonden ragazzi en fanciulle,

verachting veinzend, in de zwoele

namiddagzon verliefd te doen.

.

Wij dronken een glas wijn en zwegen.

Wij bleven met onszelf alleen,

tot er een oude man verscheen

die blaren op een hoop ging vegen.

.

– Als in een Franse film, zo één

waar ze elkaar tot slot niet kregen.

.

Gek van liefde

Francine Oomen

.

De illustratrice, ontwerpster en schrijfster ( van vooral heel veel succesvolle) jeugdboeken voor pubers ( de ‘Hoe overleef ik..’ reeks) Eclaire Francine Marie Oomen ( 1959) ken ik beroepshalve al heel lang. groot was dan ook mijn verbazing toen ik een dichtbundel tegenkwam van haar hand.

De bundel ‘Gek van liefde’ uit 2008 heeft de liefde als onderwerp. In ‘Gek van liefde’ beschrijft Francine Oomen gevoelens van verlangen, verliefdheid en liefdesverdriet. Haar gedichten bieden troost aan wie afscheid moet nemen van een oude liefde en herkenning voor wie hunkert naar een nieuwe.

Het leuke aan deze bundel vind ik dat er niet slechts liefdesgedichten in staan in de romantische betekenis van het woord maar dat de liefde hier dus veel ruimer geïnterpreteerd moet worden, dus ook de donkere kant van de liefde. Een van die gedichten heb ik uitgekozen omdat iedereen zich hier wel iets bij voor kan stellen.

.

Uitgesteld afscheid

.

ik wil je graag nog een keer zien

op een afschuwelijke plek

op een grauwe dag

op een onmogelijk tijdstip

.

trek je meest onflatteuze kleren aan

zet een ongeïnteresseerde kop op

rook sigaret na sigaret

blaas de rook in mijn gezicht

(een beetje rochelen helpt ook)

.

Maak me niet aan het lachen

en boei me niet, met niks

vertel me hoe gelukkig je bent

opgebloeid, doorgegroeid

tevreden en voldaan

.

als je me nog een keer aan wilt raken

doe dat dan met klamme hand

zodat ik je eindelijk kan schrappen

uit mijn hart, mijn lijf

en mijn verstand

.