Site-archief
Hoeveel manieren van dichten
Ingmar Heytze
.
Sinds ik het boek ‘Hier heeft de oudste steen gelijk’ van Ingmar Heytze las ben ik meer van hem gaan lezen. Zijn poëzie mag ik graag lezen, hij heeft een soort frisheid in zijn gedichten, een verwondering om het gewone en alledaagse waar ik van hou. Over het schrijven van poëzie heeft hij een mooi gedicht geschreven.
.
Hang- en sluitwerk
.
Hoeveel manieren van dichten
kent de wereld, of hoe weinig maar:
superieur ingenieurswerk met woorden,
de kosmisch bewogen gevoelige snaar,
de inktvraat van het onttoverd citaat
of schaarse woorden in een wit ravijn.
.
Men kan ook, met minder omhaal,
van de taal een werkplaats maken,
verzen hup in haken hangen,
kloppen aan ritme en vijlen aan klank,
iets fluiten tegen verzwegen pijn,
zo nu en dan gelukkig zijn
.
Uit: Aan de bruid (Uitgeverij Podium, 2000)
Verboden voor kettingzagen
Jan de Bas
.
Pas geleden droeg ik voor in Rotterdam en op het zelfde podium stond toen Jan de Bas. Van hem heb ik twee bundels en uit de bundel Verboden voor kettingzagen (uitgeverij Merweboek / Hogeschool Ichtus) het volgende gedicht.
.
Zonder ogen
.
Haar stok is een oog
en rolt over straat.
.
Haar oor is een oog,
het loopt met haar mee
en fluistert haar in
dat wat ze niet ziet
.
Vervolg op ‘Hoe publiceer ik mijn poëzie?’
Digitaal uitgeven en digitale uitgevers
.
Op 24 februari schreef ik op dit blog een stuk over hoe je je poëzie kunt publiceren. Op dit bericht kwamen nogal wat reacties ( op deze site, Facebook en Twitter) over met name de mogelijkheden van het uitgeven van een bundel via een aantal digitale uitgeverijen.
Ik heb deze op een rijtje gezet voor jullie zodat je je voordeel er mee kan doen als je deze mogelijkheid verder wil onderzoeken.
Op Internet zijn een aantal digitale uitgeverijen actief die je in staat stellen op een vrij eenvoudige manier zelf een bundel uit te geven. Dit kan vaak al vanaf 1 exemplaar. Uiteraard zijn er kosten en voorwaarden aan verbonden. Het is dus raadzaam om goed de voorwaarden te lezen op elke website voor je besluit met een dergelijke uitgever in zee te gaan.
De uitgevers die ik heb kunnen vinden zijn:
.
– http://www.freemusketeers.nl
– http://www.zelfjeboekuitgeven.nl
– http://www.mijnbestseller.nl
.
Op http://kunst-en-cultuur.infonu.nl/taal/5322-je-boek-in-eigen-beheer-uitgeven.html vind je een uitgebreid artikel waar je allemaal rekening mee moet houden als je zelf aan de slag gaat.
Ook op http://www.schrijvenonline.org kun je op het forum veel informatie vinden. Veel succes..
Hoe publiceer ik mijn poëzie?
Enige tips
.
Voordat je dit gaat lezen wil ik je wijzen op mijn eigen uitgeverij van poëzie MUG books. Toen ik dit bericht schreef was ik nog niet zover maar inmiddels is MUG books actief als uitgeverij van E-bundels en bundels op papier. Alle informatie is te vinden op http://www.mugbookpublishing.wordpress.com of op facebook onder Wouter Vanheiningen. (aanvulling 16 april 2014).
Iedere dichter droomt ervan ooit een keer een bundel uit te geven. Er zijn er die daar alles voor over hebben. Zo zijn er nogal wat dichters die in de (commerciële) val lopen van kleine uitgeverijen die beloven dat je gedicht wordt geplaatst in een verzamelbundel met als voorwaarde dat je een minimaal aantal exemplaren van zo’n verzamelbundel van ze koopt. Niks mis mee, ook ik heb dat een keer gedaan maar weet dat je voor de gek gehouden wordt. Je betaalt veel geld voor een bundel waarin een ieder wordt gepubliceerd zolang hij of zij maar mee betaalt. Als je dit allemaal niks kan schelen zijn er op het internet genoeg van dit soort initiatieven te vinden.
.
Dan zijn er dichters die het via de ouderwetse manier doen. Gedichten opsturen naar een nationale uitgeverij in de hoop dat ze genoeg opvallen of kwaliteit bezitten zodat ze door deze uitgeverij gepubliceerd worden. Ook dit is een prima mogelijkheid maar weet dat er nauwelijks poëzie wordt uitgegeven door de nationaal opererende uitgeverijen, als dit al gebeurt zijn het meestal de gevestigde namen en de schaarse debuten die er uitkomen worden in minimale oplages uitgegeven en de verdiensten zijn dus navenant.
.
Als de moed je nu in de schoenen is gezakt zou ik je vooral willen aanraden door te lezen. Want er zijn wel degelijk manieren. Als je dit blog regelmatig leest weet je dat er podia zijn waarop je kunt voordragen (open podia) daar kun je kijken of je poëzie aanslaat bij mensen, je kunt er contacten opdoen met andere dichters en van hun ervaringen leren. Maar er is meer.
.
In Nederland zijn er vele kleine uitgeverijen die poëzie uitgeven. Tegen de stroom in zou ik bijna zeggen maar dat is niet waar. Ze kennen de markt weten hoe ze je als dichter verder kunnen helpen en geven bundels uit in kleine oplages zodat de risico’s beperkt blijven. Jij als dichter hebt daarnaast natuurlijk de taak om jezelf te promoten door voor te dragen, je poëzie gepubliceerd te krijgen in (digitale) magazine’s en op Internet. Ook daar zijn vele mogelijkheden voor. Op dit blog heb ik er in de loop van de jaren al vele de revue laten passeren. Er zijn zelfs initiatieven waarbij je 1 of 2 exemplaren van een bundel kan laten drukken als je niet zo nodig een oplage wilt.
.
Er zijn natuurlijk een aantal zaken die je bekendheid (en die van je poëzie) versnellen. Hieronder een paar tips.
– Stuur werk op naar literaire magazine’s met de vraag of ze het willen publiceren. De meeste magazine’s zullen, als ze dit niet doen, je uitleggen waarom niet, hier van kun je leren. Als ze je wel publiceren weet je dat je op de goede weg bent
– Publiceer zelf op een blog of website maar ook op Facebook je poëzie zodat mensen er kennis van kunnen nemen
– Bouw via de sociale media aan een netwerk. Veel dichters en (kleine) uitgeverijen zijn actief op Facebook en Twitter
– Doe mee aan poëziewedstrijden, ook hiervan kun je leren en als je wordt genomineerd of je valt in de prijzen is dit een enorme stimulans om door te gaan.
– Informeer jezelf. Zoek op internet naar kleine poëzie-uitgeverijen zodat, wanneer je de stap wilt zetten, je weet bij wie je moet zijn.
– Lees literaire tijdschriften (bijvoorbeeld via je bibliotheek), hierin staat vaak informatie en tips hoe je een betere schrijver of dichter wordt.
– Blijf positief. Zelfs als men iets negatiefs of vervelends over je schrijft, geloof in jezelf maar ben ook bereid te leren en jezelf te verbeteren.
– Draag voor op podia en open podia. Ga naar poëziepodia als publiek. Dit zijn de plaatsen waar dingen gebeuren. Begin met het kleine.
– Wees niet schuchter. Als je een publicerend dichter wilt benaderen met de vraag of deze je poëzie eens wil lezen en daar iets over wil zeggen moet je dat gewoon doen. Nee heb je , ja kun je krijgen.
.
Er zijn vast nog veel andere manieren en wegen om tot publicatie te komen. Heb je zelf nog goede suggesties? Reageer dan op dit bericht en veel succes!
Gedichten op vreemde plekken
Deel 79: op postzegels
.
Op deze twee postzegels uit 1987 en 1988 staan delen van gedichten van Constantijn Huygens en Jan Hanlo.
Het gedicht van Jan Hanlo uit 1970 uit Verzamelde gedichten, uitgeverij Van Oorschot
–
Ik noem je bloemen etc.
–
Ik noem je: bloemen
ik noem je: merel in de vroegte
ik noem je: mooi
ik noem je: narcissen in de nacht
waaroverheen de wind strijkt
naar mij toe
ik noem je: bloemen in de nacht
.
Nieuwe poëziereeks
Nieuw initiatief van uitgeverij Marmer
.
Vandaag las ik op de website van Tzum een berichtje over een nieuw initiatief. Uitgeverij Marmer begint een reeks poëzie-uitgaven. Vanaf januari 2013 zal de reeks ‘waarin een platform wordt geboden aan debutanten, poëzie van nieuwe, jonge en vooral andere
stemmen’, verschijnen. Ieder jaar verschijnen er vier bundels.
.
Ik schrijf hierover omdat ik weet dat er veel dichters zijn die de (heimelijke) wens hebben ooit uit te worden gegeven door een uitgeverij (in tegenstelling tot het in eigen beheer uitgeven van een bundel). Er zijn zelfs dichters die wachten tot ze door een gerenommeerde uitgeverij gevraagd worden tot het uitgeven van een bundel. Wie dat denkt moet helaas wreed uit die droom worden geschud, grote uitgeverijen geven steeds minder poëzie uit en al helemaal niet van debutanten. De focus ligt niet op poëzie en als dat al wel het geval is dan louter op ‘bekende’ namen of dichters die al landelijk zijn gedebuteerd.
.
Daarom is het initiatief van uitgeverij Marmer ook zo lovenswaardig. Zelf ben ik bij twee kleine uitgeverijen uitgegeven en dat is me uitstekend bevallen. Uitgeverij de Brouwerij en uitgeverij Atelier9en40 zijn twee van die kleinere uitgeverijen.
De eerste titels die Marmer gaat uitgeven zijn ‘Misschien gebeurt er vandaag iets’ van Saskia van den Heuvel en Een dag niet gelachen is ook wel eens leuk van Mark Verver.
Meer weten over uitgeverij Marmer, hun filosofie en deze reeks? Kijk op: http://www.uitgeverijmarmer.nl/persberichten
.
O en voorgoed voorbij
Langs graven van Nederlandse schrijvers
.
Uitgeverij de Arbeiderspers heeft een bijzonder aardig boekje uitgegeven in opdracht van het Fonds Perzik van Onsterfelijkheid (genoemd naar een roman van Jan Wolkers). Deze stichting streeft behoud, herstel en instandhouding van graven en grafmonumenten van Nederlandse schrijvers na. De titel van dit boek: ‘O en voorgoed voorbij’. De titel komt uit een beroemde dichtregel van de dichter J.C. Bloem ‘Voorbij, voorbij, o en voorgoed voorbij’. Deze regel staat dan ook op de grafsteen van Bloem te vinden op het kerkhof van Paasloo.
.
In dit boek worden 21 graven van beroemde Nederlandse schrijvers en dichters beschreven en behandeld. Zoals wellicht bekend ben ik een groot liefhebber van begraafplaatsen. Om hun rust maar vooral om hun cultuur historische waarde en schoonheid. Elke begraafplaats is anders, buitenlandse begraafplaatsen zijn weer anders dan Nederlandse begraafplaatsen en de cultus rond de dood en het begraven van mensen is ook overal verschillend.
.
In dit geval viel mijn oog op een gedicht van A. Roland Holst dat hij schreef over Simon Vestdijk. Vestdijk was getroffen door een depressie en daarna door de ziekte van Parkinson, het hetgeen hem nog depressiever maakte. Adriaan Roland Holst bezocht hem regelmatig thuis in Doorn en na zijn laatste bezoek schreef hij een gedicht.
.
Hij zat wat voorovergebogen
Toen hij mij voor het laatst aankeek
Ik wist niet dat twee open ogen
Zo leeg zijn konden. Ik ontweek
Zijn blik niet, kon die niet ontwijken.
Het was kort voor zijn laatste reis.
Doodstil zat hij naar mij te kijken
Uit een hel van ijs.
.
ISBN: 978 90 295 8409 8
.
Foto’s Werry Crone
Jury Gedichtenwedstrijd 2011
Henriette en Bep
.
De juryleden van mijn gedichtenwedstrijd 2011 zijn bekend.
Het zijn Henriette Faas en Bep van Wely van uitgeverij de Brouwerij. De uitgeverij waar ‘Zichtbaar alleen’ is uitgegeven en waar mijn volgende boek ‘Zoals de wind in maart graven beroert’ wordt uitgegeven.
Meer informatie over uitgeverij De Brouwerij is hier te vinden.
Kijk voor de voorwaarden van de gedichtenwedstrijd onder Archieven bij januari 2011.
"Bij een dichter denk je toch aan iemand anders"
Verslag van een debuut
Op zaterdag 22 december was dan eindelijk de presentatie van het debuut van Wouter van Heiningen en Ruben Philipsen. Hun boek ‘Zichtbaar alleen’ werd gepresenteerd voor een zaal met zo’n 100 belangstellenden.
De middag werd geopend door burgemeester Karssen van Maassluis die in zijn openingswoord aanhaalde dat hij zelf uit de boekenwereld afkomstig was. Poëzie is een kleine maar belangrijke markt, sprak hij. Ook sprak hij zijn verwondering uit over het feit dat Wouter als Dichter ging debuteren. Dichters dat zijn meestal wat warrige types met rommelig haar en erg op zichzelf. Daar kon hij zich bij Wouter niets bij voorstellen. Zijn favoriete gedicht (Zichtbaar alleen, het titelgedicht) werd na zijn toespraak vertolkt door zangeres/celliste Wilma Paalman. Zij had voor deze gelegenheid twee gedichten op muziek gezet.
Hierna was het de beurt aan uitgeefster Henriette Faas. Zij sprak over het proces van het maken van het boek, dat ze te maken had met twee mensen, de een een perfectionist en de ander heel nuchter. Dat juist deze combinatie werkt bleek uit haar woorden dat dit een prachtig, met veel zorg omgeven boek had opgeleverd. Ook ging zij nog in op de titel. Voor uitgevers is het belangrijhk dat er niet al een boek is met dezelfde titel. Zij had de titel gegoogeld en daar bleken vele hits te zijn op zichtbaar alleen maar telkens met een komma tussen de zichtbaar en de alleen.
Daarna was het woord aan Wouter.
Hij refereerde aan het voorpagina artikel dat in de Kersteditie van de Schakel (Maassluise courant) was verschenen. In dit interview verteld hij dat hij met zo min mogelijk woorden zo veel mogelijk probeert te zeggen maar dat in het dagelijks leven hij juist heel veel woorden gebruikt. Ook in deze speech zou hij zichzelf geen beperkingen opleggen.
Daarna vertelde hij over de ontdekking die hij deed op 15 jarige leeftijd. Toen schreef hij zijn eerste gedichtje (een heel slecht gedichtje zo melde hij). Vanaf dat moment wist hij dat gedichten schrijven zijn ding zou worden, met een paar goed gekozen woorden zoveel mogelijk zeggen. In de jaren die volgde zou hij nog vele gedichten schrijven, heel veel slechte ook maar in de loop der tijd had hij zichzelf verbeterd en had hij zijn eigen stijl ontwikkeld die goed genoeg was om mee naar buiten te treden.
Hierna vertelde Wouter over de werkgroep Letteren waarvan hij deel uitmaakt. Deze werkgroep heeft de afgelopen jaren vele projecten georganiseerd in Maassluis rondom poëzie. In eerste instantie met het sociaal maatschappelijk werk, de werkgroep PICO (project InterCulturele Ontmoetingen) en later met de mensen uit de huidige bezetting. Hij vertelde ook dat hij met deze werkgroep in contact was gekomen met Henriette Faas, als dichter en als uitgever. Zij heeft in 2006 de bundel Dichter in de buurt uitgegeven waarvoor amateur dichters en scholieren gedichten hadden geschreven.
Wouter sprak de hoop uit dat onder deze scholieren er 1 of 2 zouden zijn die dezelfde ontdekking hebben gedaan die hij deed op zijn 15e jaar.
Daarna riep hij de werkgroep leden naar voren (Lida Kersten, Henk Kuipers, Juan Heinsohn, Otto Zeegers en de afwezige Pero Senda) en overhandigde hij de eerste exemplaren van het boek aan hen.
Tot slot droeg hij een tweetal gedichten voor.
Hierna vertolkte Wilma Paalman op bijzondere wijze het gedicht Luiheid (uit de 7 hoofdzonden) en sloot Henriette het officiële gedeelte.
Wouter en Ruben namen plaats achter de boekentafel om te signeren.
Het was een prachtige middag met vele mooie ontmoetingen waaraan beide auteurs zeer goede herinneringen zullen bewaren.
.
Eerste recensie lovend
Recensie
.
De eerste recensie van Zichtbaar alleen is binnen. Kunsthistorica Natascha Bär heeft een lovende recensie geschreven. Binnenkort te lezen op de website van uitgeverij de Brouwerij (www.uitgeverijdebrouwerij.nl) bij Zichtbaar alleen.
Maar ook hier kun je de recensie van Natascha Bär lezen:
.
Als twee verwante zielen elkaar ontmoeten is de kans groot dat er iets moois ontstaat. Zijn beide personen creatief begaafd en beoefenen zij elk een andere artistieke discipline, dan kan de wereld zich verheugen op een geschenk.
Fotograaf Ruben Philipsen en dichter Wouter van Heiningen hebben hun kwaliteiten gebundeld in een gezamenlijk project. Het resultaat van deze samenwerking heeft geleid tot een bespiegelend boekwerk met de intrigerende titel ‘Zichtbaar Alleen’ waarin de beeldende impressies van Philipsen leidraad zijn van de indeling.
In het eerste deel dwalen beide kunstenaars door parken, kerken en paleizen waarbij Van Heiningen in beeldende bewoordingen aansluit bij wat het oog van Philipsen waarneemt. Het tweede deel wordt in woord en beeld bevolkt door de zeven hoofdzonden die het menselijk bestaan maar al te vaak ondermijnen. De tocht die door koele gebouwen met imposante gewelven en langs beelden tegen vaak majestueuze luchten voert, getuigt van een fascinatie voor vervlogen momenten die door beide kunstenaars weer tot leven wordt gewekt.
De lens van Philipsen vangt in haar brandpunt wat ooit is gebeurd waarbij Van Heiningen in kostbare woorden en korte zinnen het geïsoleerde beeld uitfiltert en verstilt. Altijd benadert Philipsen zijn object direct en frontaal waarbij evenwel door een zorgvuldige omgang met licht en schaduw een sfeer van intimiteit en compassie ontstaat. En het is juist die intimiteit en compassie die Van Heiningen in bezonken, onopgesmukte woorden vertaalt en verbeeldt. En zo wordt iets wat klein is groot, soms heel erg uitvergroot.
Hoe intens ook, altijd kenmerken het verwoorde beeld en het verbeelde woord zich door een hang naar eenvoud waarbij uitroeptekens de toegang wordt geweigerd. Zelfs bij de door Philipsen ‘vermensbeelde’ hoofdzonden blijft de taal van Van Heiningen ingetogen, steeds de lichtbruin getinte sfeer van verrotting en sleetsheid in acht nemend.
Zielsverwanten zijn ze, de contemplatieve beeld- en woordkunstenaars, met hun behoefte aan verwondering en hun respect voor het wezenlijke dat door eenvoudige verbeelding groots wordt. Zo te kunnen ervaren is een geschenk, zo te kunnen waarnemen is een gave, zo te kunnen ‘beelden’ is een kwaliteit.
Wie zich mee laat voeren naar de uithoeken van het verleden en naar de schaduwkanten van de ziel zal worden geroerd door verwondering. Zichtbaar Alleen zal ongetwijfeld menig oog openen en menig hart strelen.
drs. Natascha Bär, kunsthistorica
.
ZICHTBAAR ALLEEN 