Toon Tellegen

.

Afgelopen week keek ik op televisie een praatprogramma (ben even vergeten welke, het zal iets op de NPO geweest zijn denk ik) en daar was een deskundige die de acties en gedragingen van Trump duidde. Zijn oordeel was hard maar duidelijk: Trump vernederd mensen als machtsmiddel. Ook andere dictatoriale en autocratische leiders doen dit (een voorbeeld dat gegeven werd was Merkel die op bezoek bij Poetin was, Merkel is panisch voor honden dus liet Poetin een hond rondom hun heen lopen).

Trump is wel een specialist als het gaat om het vernederen van mensen. Denk aan het bezoek dat president Selenskyy bracht aan het Witte Huis dit jaar. Toen ik het programma  zat te kijken, waarin het ging over de manieren waarop Trump mensen vernederd, moest ik denken aan een gedicht dat ik ooit las over vernederen als vak. De dichter kon ik me niet herinneren maar na enig zoekwerk (ik herinnerde me wel het deel van mijn boekenkast waarin ik het ooit las) heb ik het gevonden.

Het gedicht is getiteld ‘Vernederen is een vak’ en het is geschreven door Toon Tellegen (1941). Het gedicht staat in zijn bundel ‘De werkelijkheid’ uit 2014.

.

Vernederen is een vak

.

Er zijn mensen die wachten op mensen

die zij- met alle middelen die tot hun beschikking staan –

zullen vernederen

.

vernederen is een vak dat hoge eisen aan zijn beoefenaren stelt

.

om de tijd te doden spelen zij vernederinkje –

een van hen kent zijn plaats niet, toont zijn wansmaak en onwetendheid

en de anderen vernederen hem

net zo lang tot hij zijn levensvatbaarheid verliest

.

vernederen is geen spoel voor kinderen,

er zijn opleidingen voor, leerstoelen in,

er worden conferenties en congressen aan gewijd

.

zij die niet spelen en op de uitkijk staan

zien iemand komen

daar! kijk!

zij hebben verrekijkers, laten de anderen kijken,

wijzen een stipje op de horizon aan

.

hun gevoelens trappelen van ongeduld,

en hun verstand,

hou houden zij hun verstand in toom?

.