De dichter is maar blinde
H.H. ter Balkt (1938 – 2015)
Op zondag 8 maart 2015 is de dichter H.H. ter Balkt in zijn woonplaats Nijmegen overleden. Ter Balkt ontving gedurende zijn dichtersleven veel belangrijkste literaire prijzen, waaronder in 2003 de P.C. Hooftprijs, de Jan Campert prijs in 1988, de Constantijn Huygens-prijs in 1998 en de Herman Gorterprijs in 1972. Hij leidde de laatste jaren een sober en teruggetrokken bestaan en had al langere tijd een broze gezondheid. Van hem het gedicht ‘China, juni’.
.
China, juni
De dichter is maar blinde
vlier, hij kreunt en zingt
in de wind die in hem klimt
In juni bloeiden op dat plein papaver en gentiaan
(die elkaars geheime zwijgende geliefden zijn)
Demonische kweekgras-wortels mokten …Bloemkronen
lokten duizend plukkers uit hun schaduw
Woest doemden voerlieden op in hun maaidorsers
van steen waarvan de stenen wielen ratelden; hard
snerpten zwepen in de stenen hand van de menners
die neermaaiden de papaver en de gentiaan
De dichter is maar blinde
vlier, hij zwijgt en zinkt in de wind
die aan hem wringt
.
Uit: ‘In de kalkbranderij van het absolute’ uit 1990.
.
Geplaatst op 3 april 2015, in Dichtbundels, Favoriete dichters, Nieuws en getagd als 1938, 1972, 1988, 1990, 1998, 2003, 2015, broze gezondheid, China juni, Constantijn Huygensprijs, de Herman Gorterprijs, dichtbundel, dichter, favoriete dichters, gedicht, gedichten, H.H. ter Balkt, In de kalkbranderij van het absolute, Jan Campert prijs, nijmegen, P.C. Hooft-prijs, poëzie, poëziebundel. Markeer de permalink als favoriet. 1 reactie.
ZICHTBAAR ALLEEN 
“Habakuk II De Balker” noemde hij zich ooit, dichter die ik nooit zal vergeten omwille van het gedicht “Oud gereedschap mensheid moe”, dat ik leerde kennen in mijn studententijd in Leuven. Het gedicht werd ten zeerste aangeprezen door Prof. Hugo Brems, en het maakte een grote indruk op mij omwille van deze regels:
“…Oud gereedschap mensheid moe
ver van huis, oud gereedschap dat je heersers
overleefde, oud gereedschap ver van huis,
het is tijd voor andere meesters
het is tijd voor de eenvoudige beweging…”
De eerste regels “oud gereedschap mensheid moe…” gebruik ik nog vaak om te mijmeren over de ‘menselijke staat’ 😉