Poste Restante
Ellen Warmond
.
In vakantietijd wil ik nog wel eens een ansichtkaart versturen (noem me ouderwets) omdat ik weet dat een kaartje altijd wordt gewaardeerd. Als een kaart of een poststuk vroeger niet bezorgd kon worden dan werd zo’n poststuk bewaard op het postkantoor tot de geadresseerde het kwam ophalen. Dat werd Poste Restante genoemd. Een term die door de manier van post versturen (steeds meer digitaal of, wanneer de geadresseerde niet thuis is via de buren of een afhaalpunt) uit dreigt te sterven.
In 1979 schreef dichter Ellen Warmond (1930 – 2011) nog een gedicht met de titel Poste Restante in haar bundel ‘Tegenspeler tijd’ Een keuze uit de gedichten.
.
Poste Restante
.
Geen enkel woord
geen enkel gedicht
is hier tegen bestand mijn handen
verzenden onbestelbare
telegrammen medeleven
loketten stilte gaan
tussen ons dicht het is
bijna niet langer te dragen
.
in de vitrine van je ogen ligt
de brief die nooit werd afgehaald
vanavond weer ter inzage
.
Geplaatst op 13 juli 2021, in Dichtbundels, Favoriete dichters, Vakantie poëzie en getagd als 1930, 1979, 2011, afhaalpunt, ansichtkaart, dichtbundel, dichter, digitaal, Een keuze uit de gedichten, Ellen Warmond, email, gedicht, gedichten, gedichtenbundel, kaart, poëzie, poëziebundel, Poste Restante, poststuk, Tegenspeler tijd, vakantie, vakantiegedicht, vakantiepoëzie. Markeer de permalink als favoriet. 4 reacties.
ZICHTBAAR ALLEEN 
En dan denk ik aan mijn geliefde Dinska Bronska..
Karel van den Oever
Uit een oud dorp,
– kameelbruin als de steppe –
uit Plocka,
kwam Dinska Bronska.
Haar hoofddoek was pruisisch-blauw
en haar haar vlas-geel;
ook waren haar ogen blauw
als fjord-water.
Zij rook naar knoflook en spar,
zij droeg laarzen
en ging zeer zwaar en gauw.
In het “Hotel Lapland” zat zij
bij een tafel aan het straat-raam
zij schreef ’n brief.
Een haarlok viel laag op haar rode kaak
en zij stak haar tong uit,
want ze schreef moeilijk die brief
en daaronder “Dinska Bronska”, haar naam.
Ze stak ook de penstok in haar mond
en zocht met haar ogen langs het plafond.
Op het papier waren ’n inktvlek
en groot gestompel van letters:
zij kocht het voor tien centiem
in de kruidenierszaak
over het hotel.
Er was ’n beetje inkt aan heur kaak.
enzoverder…
Hoi Wouter,
Heel vroeger werkte ik bij de post en ‘poste restante’ is toch net iets anders. Poste restante is een aanduiding op een poststuk, dat aangeeft, dat de brief op het postkantoor bewaard moet worden tot de geadresseerde deze komt ophalen. Het is een methode, die vooral wordt gebruikt om post te sturen naar personen zonder vast adres, bijvoorbeeld toeristen. Het poststuk wordt gericht aan de persoon, die het komt ophalen, onder vermelding van ‘Poste restante’ en in veel gevallen het adres van het postkantoor. De brief moet voorzien zijn van het adres van de afzender, omdat deze slechts een bepaalde tijd op het postkantoor wordt bewaard. Na deze termijn wordt de zending doorgaans aan de afzender retour gestuurd.
Kijk! Ik heb de definitie moeten opzoeken maar leuk dat je het aanvult of eigenlijk nog beter omschrijft👍
jij kunt zo goed schrijven! DAnk je wel voor je prachtige gedichten en je enthou siasme voor het schrijven!