Hans Tentije

.

Afgelopen week overleed schrijver, dichter en leerkracht Hans Tentije (1944-2023), pseudoniem van Johann Krämer. Tentije ontving meerdere prijzen voor zijn dichtbundels, zo won hij in 1979 zowel de Van der Hoogtprijs als de Herman Gorterprijs voor ‘Wat ze zei en andere gedichten’. Ook zijn bundel ‘Deze oogopslag’ werd in 2005 bekroond met de Guido Gezelleprijs van de stad Brugge. In 2017 werd de Constantijn Huygens-prijs aan hem toegekend voor zijn hele oeuvre. In 2023 ontving hij de Victorie oeuvreprijs van de Stichting Cultuurprijs regio Alkmaar.

Tentije debuteerde in 1975 met de bundel ‘Alles is er’. Zijn werk is herkenbaar door het cynisme dat doorklinkt in zijn gedichten, doordat de verwachtingen na de veelbelovende late jaren 60 niet ingelost werden en ook de avontuurlijke manier van leven was een thema in zijn poëzie. Vanaf 1985 stopte Tentije met lesgeven en wijdde hij zich aan het schrijven van poëzie (en een roman). In die 38 jaar die sindsdien zijn verstreken publiceerde Tentije maar liefst 19 boeken en bundels.

In 2015 kwam zijn bundel ‘Hoe het komt’ uit en in die bundel staat het gedicht ‘boedapest – újpestri Rakpart’. Voor wie Boedapest kent (en dan vooral het Boeda gedeelte) zal dit gedicht bekend voorkomen.

.

boedapest – újpestri Rakpart

.

Zo’n late namiddag, licht van mist
en druilerig onder de bomen –

.
haar hand raakt wanneer zij afdaalt naar de rivier
de leuning niet, maar terloops toch
een enkel blad van de zich rond de spijlen
slingerende, welige klimop

.
misschien neuriet zij ondertussen iets
als ‘Trauriger Sonntag’, dat zigeunerstrijkjes vandaag de dag
dikwijls spelen in restaurants
aan de overkant en ruikt de tamme kastanjes
die gepoft worden in de buurt
van de Margarethabrug naar Pest

.
stilte omgeeft de lanen, de kaden, alsof het innigste
zich met een waas van verlangen
heeft verweven, met bruidssluier, deze
voile van verlatenheid

.
en waar het water snel en ongeneeslijk flets voorbijstroomt
treedt zij je tegemoet, maakt haar haren los
en balanceert op één voet dan om een enkelbandje
te verschikken voor zij haar wandeling
voortzet en daarna al gauw opgaat in het wit –

.
het besmettelijkste wit dat er is

.