Nacht
Agostinho Neto
.
Na een langdurige strijd tegen het Portugese kolonialisme, als medisch student in Lissabon en als leider van de vrijheidsoorlog die de MPLA (People’s Movement for the Liberation of Angola) vanaf 1961 voerde, werd António Agostinho Neto (1922-1979) op 11 november 1975 bij het uitroepen van de onafhankelijkheid beëdigd als de president van de Volksrepubliek Angola. Agostinho Neto was echter ook dichter. Zijn poëzie werd door de Angolese dichter en schrijver Fernando Costa Andrade (1936-2009) gekarakteriseerd als ‘de kreet van een volk dat vastbesloten is zicht te bevrijden’. De poëzie van Neto geeft uiting aan het leed van de onderdrukking, het groeiend verzet en het verlangen naar bevrijding.
In de bundel ‘Horizon van bevrijding’ van Agostinho Neto die in een vertaling van Bertus Dijk in 1976 verscheen, wordt de onderdrukking, de vernietiging van mensenlevens maar ook het uitzicht op de bevrijding. Neto schreef het meeste van zijn poëzie tussen 1946 en 1960. Hij was het eerste lid van de Anglo Writers Union and The Center for African Studies in Lissabon. Ook kreeg hij de Lotus Prize van de Conferentie van Afro-Aziatische schrijvers. Uit de bundel ‘Horizon van bevrijding’ koos ik het gedicht ‘Nacht’.
.
Nacht
.
Ik leef
in de duistere wijken der wereld
zonder licht of leven
.
Tastend loop ik
door de straten
geleund tegen mijn vormeloze dromen
struikelend in slavernij
in mijn verlangen om te bestaan
.
Het zijn slavenwijken
werelden van ellende
duistere wijken
.
Waar verlangens verwelken
en de mensen versmelten
met de dingen
.
Strompelend
door de onbekende
onverlichte straten
gedrenkt in mystiek en verschrikking
hand in hand met de schimmen
.
Ook de nacht is donker.
.
Geplaatst op 20 juli 2024, in Dichtbundels, Dichter in verzet, Favoriete dichters en getagd als 1922, 1936, 1946, 1960, 1961, 1975, 1976, 1979, 2009, Agostinho Neto, Anglo Writers Union and the Center for Agfrican Studies, Angola, Angolees dichter, António Agostinho Neto, Bertus Dijk, bevrijding, conferentie van Afro-Aziatische schrijvers, dichtbundel, dichter in verzet, Fernando Costa Andrade, gedicht, gedichten, gedichtenbundel, Horizon van bevrijding, leed, Lissabon, Lotus Prize, medisch student, MPLA, Nacht, onafhankelijkheid, onderdrukking, People's Movement for the Liberation of Angola, poëzie, poëziebundel, Portugal, Portugees kolonialisme, president, vertaler, Vertaling, verzet, Volksrepubliek Angola. Markeer de permalink als favoriet. 2 reacties.
ZICHTBAAR ALLEEN 
Soms lees je een gedicht waarvan je denkt: de intentie is swel goed, maar hoe het uitgevoerd is niet. En dat i dus nu het geval bij het gedicht van Agostinho Neto
Ik begrijp het gedicht, denk ik, maar ik lees toch veel van hetzelfde in dat korte stukje tekst.
Nacht
.Ik leef
in de duistere wijken der wereld
zonder licht of leven.
Tastend loop ik
door de straten
geleund tegen mijn vormeloze dromen
struikelend in slavernij
(tastend loop ik: ja, dat komt omdat er geen licht is.)
het zijn slavenwijken
werelden van ellende
duistere wijken
(De duistere wijken: dat komt om dat daar geen licht is)
Waar verlangens verwelken
en de mensen versmelten
met de dingen
Strompelend
door de onbekende
onverlichte straten
(overlichte straten: dat komt omdat daar geen licht is.
gedrenkt in mystiek en verschrikking
hand in hand met de schimmen.
Ook de nacht is donker.
(Ja, nu weten we het wel: er is geen licht, alles is duister, alles is donker, ook de schimmen).
Kracht van herhaling?