Site-archief
Nog lang niet halverwege
Wout Waanders
.
Dichter, schrijver en performer Wout Waanders (1989) is heel actief. Niet alleen met zijn Literaire Boyband (die hij samen met Laurens van de Linde, Jelko Arts, Martin Rombouts en Koen Frijns vormt) maar ook door de publicatie van zijn nieuwe dichtbundel ‘We zijn nog lang niet halverwege’.
Voor het collegejaar 2008/2009 werd hij benoemd tot campusdichter toen hij studeerde aan de Radbout universiteit in Nijmegen. Hij was hoofdredacteur van literaire tijdschrift Op Ruwe Planken en won in 2012 de prestigieuze Poëzieprijs van de Stad Oostende. In 2015 publiceerde hij bij productiehuis Wintertuin het chapbook ‘Olifantopia’.
In 2020 debuteerde Wout als dichter met zijn bundel ‘Parkplan’, waar hij in 2021 de C. Buddingh’ prijs voor ontving, en in 2022 verschenen gedichten van hem in MUGzine #13. In 2023 werd hij als dichter en alumnus / artist in residence door de Radbout universiteit gevraagd om uit 100 proefschriften die in de afgelopen 100 jaar zijn verschenen (uit elk jaar dat de universiteit bestaat 1 proefschrift), poëtische zinnen of ideeën te halen en daar 10 nieuwe gedichten van te maken.
En nu is er dus een nieuwe dichtbundel van zijn hand verschenen. De bundel ‘We zijn nog lang niet halverwege’ is volgens de uitgever: “Een bundel in het schemergebied tussen poëzie en fantasy, waar verdriet de vleugels heeft van een fabeldier en de zon een pinguïn is. Voor iedereen die ervan houdt soms te ontsnappen naar een wereld waar dieren kunnen praten, en waar je je zorgen als luchtballonnen op kan laten. Een bundel over reizen, maar vooral over reiken, naar anderen, want je verhouden tot een ander is een uitstapje op zichzelf.”
Ik ben benieuwd. Als voorproefje alvast het gedicht ‘Op reis’ dat ik al bladerend koos, gewoon omdat ik net op reis ben geweest.
.
Op reis
.
Vrienden van me hebben nieuwe fietsen gekocht.
Ze willen ermee naar India. En mijn buurman
vertrekt binnenkort naar de Noordpool, hij zegt
blijf niet te lang hangen, niet op dezelfde plek.
.
Maar later raak ik met een meisje in gesprek
voor het stoplicht aan de Jacobslaan, amper twee straten
bij mij vandaan. Pas bij groen vraag ik het aan haar,
.
waar ik dan heen moet gaan, welk
eiland verafgelegen. Ze lacht eerst even, en gaat dan
op de trappers staan, terwijl ze zegt: ontmoeten
is een machtige vorm van bewegen.
.
Poëzie en social media
Michael La Ronn
.
Als dichter of schrijver kun je tegenwoordig eigenlijk niet om de social media heen. Vrijwel elke dichter is wel ergens actief; op Twitter, op Facebook, op een blog of op een ander sociaal medium. Toch zijn er nog dichters die denken het zonder te kunnen. Misschien is dat zo maar persoonlijk denk ik dat je als dichter verder kan komen, als je je verdiept in hoe je social media voor je kan laten werken.
In een blogbericht van Michael La Ronn staan een aantal goede tips en suggesties waarom je juist wel gebruik zou moeten maken van de social media en hoe je dit het best kunt doen. Michael La Ronn is een schrijver van Fantasy waarin humor belangrijk is en waarin bijvoorbeeld Teddyberen en groenten de helden zijn.
Daarnaast schrijft hij romans en poëzie. Daarnaast blogt hij over zijn werk als schrijver en dichter op http://www.michaellaronn.com/
Zijn blog over poëzie en het gebruik van social media is zeer de moeite waard en vind je op http://www.michaellaronn.com/socialmediaforpoets
In dit artikel een overzicht van (veel) gebruikte vormen van social media en wat je ermee kan, misvattingen over social media, social media etiquette en een strategie voor gebruik. Zeer leesbaar en bruikbaar voor elke dichter.
SUMMONED
What is this light that fills the suburban sky?
What is this glimmering green that makes Orion’s belt-holes
glitter rapid-fire? Why does it descend like ethereal fog,
skimming the shingles of houses,
turning windows into emerald microcosms?
You don’t know, but as it lowers over you,
little balls break off, dance the neighborhood,
sparkle locks open, and surprise everyone in their sleep.
You don’t know why, but it feels right
as little fingers of light lift you from the ground,
exalt you toward a slow swirl in the stars.
You gush in rapture and say finally, you’ve come
to the colony of eyes gathered around the operating table
where you have been placed.
.
ZICHTBAAR ALLEEN 