Site-archief
Woes Ploum
Gemeentedichter
.
Een paar maanden geleden werd ik benaderd door Neeske van de bibliotheek Oostland, met de vraag of ik in de jury van de verkiezing van de gemeentedichter van Lansingerland (Berkel en Rodenrijs, Bleiswijk en Bergschenhoek) plaats zou willen nemen. Ik vind het altijd een eer als ik voor zoiets gevraagd word en omdat ik de huidige gemeentedichter Mark Boninsegna vrij goed ken, heb ik hier positief op geantwoord.
Acht dichters hadden zich aangemeld en voor mij stak er meteen één dichter boven de rest uit en dat was dichter Woes Ploum. Woes is volgens zijn website een muzikale duizendpoot en taalliefhebber. Hij wisselt grappige en gevoelige luisterliedjes af met spitsvondige teksten en puntpoëzie. Naast zijn punt poëzie wist hij me ook te overtuigen met twee wat langere gedichten.
Vandaag op zondag 30 januari zal Woes tijdens de talkshow Leven in Lansingerland geïnstalleerd worden en wordt er afscheid genomen van Mark als gemeentedichter. Deze talkshow is te zien via een live stream op het Youtubekanaal van Theater ’t Web. de Facebookpagina van bibliotheek Oostland en via RTV Lansingerland tussen 14.00 en 15.00 uur.
hieronder een paar voorbeelden van zijn puntdichten.
.
Alkmaar ontwaakt
Lonneke van Heugten
.
Via een jurylidmaatschapsklus kwam ik in aanraking met Lonneke van Heugten. Zij is dramaturg, onderzoeker, schrijver en dichter, die ook aan marketing doet. Een duizendpoot zou je kunnen zeggen. Momenteel werkt ze aan haar PhD aan de Amsterdam School for Cultural Analysis en zit ze in de Raad van Toezicht van de Stichting KUUB. Deze stichting organiseert Op 15 en 16 juni 2018 het Festival KUUB, en daar presenteren Alkmaarse cultuurbeoefenaars een uitgebreid programma. Op dit regionaal, cultureel festival van het jaar tref je liveoptredens, creatieve workshops, theatervoorstellingen, foodtrucks, eigentijdse kunstexposities en meer. Meer informatie over Lonneke vind je op https://lonnekevanheugten.com
Van haar hand is het gedicht over de stad waarin zij woont, Alkmaar.
.
Alkmaar ontwaakt
Zaterdagmorgen.
De zon piept over de huizen.
Stralen kietelen de plavuizen
van de Laat.
En zij, de stad, opent loom een oog,
ontwaart een paar vreemde nachtvogels
die zich niet meer kunnen oriënteren op de sterren –
ze zijn het nachtleven te laat ontstegen.
Onbeholpen klapwieken ze richting hun thuizen.
De stad slaat haar ogen op naar de lucht
en slaakt een zucht.
Voelt dan fietsbanden kriskras
en doelbewust
rollen over haar buik.
Het zijn niet de laat-komers,
maar de vroege vogels
die terstond hun nest uitgaan,
wetend dat er werk aan de winkels is.
En zij, de stad, rekt zich uit in lanen,
strekt zich in het licht.
Ze wil iets zeggen om al die ochtendkwetteringen te verdringen,
ze tot zwijgen te manen,
of desnoods tot zingen,
in al hun schittering.
Maar uit haar mond ontsnapt slechts een gaap.
En gespeend van zin in inspanning
dommelt ze,
voldoende gerust over haar bewoners,
weer in slaap.
.
ZICHTBAAR ALLEEN 