Mia You

.

Begin dit jaar verscheen een nieuwe bundel van Mia You (1980) getiteld ‘Festival’. In deze bundel komen globalisering en het inherente geweld tegen de lichamen van vrouwen en migranten aan de orde. Er ontstaan onverwachte verbanden tussen Freud, K-pop, scheepsjournalen en kauwen die code-switchen, zonder dat je als lezer kunt vergeten dat dit lyriek is uit de loopgraaf: ‘Omdat er een oorlog woedt / tegen onze lichamen.’ zo schrijft de uitgeverij over deze bundel.

Mia You is geboren in Zuid-Korea, opgegroeid in de Verenigde Staten waar ze Engels studeerde aan de universiteit van Berkely, en woont momenteel in Nederland. Ze is auteur van de poëziebundels ‘I, Too, Dislike It’ (2016) en Objective Practice  (2007). Haar creatieve en kritische teksten verschijnen ook in Artforum, Bookforum, The Boston Review, The Hairpin, Jacket2, de Los Angeles Review of Books en Poetry magazine. You is docent Kritische Studies aan het Sandberg Instituut en docent Engelse Taal en Cultuur aan de Universiteit Utrecht.

In de bundel ‘Festival’ staat de reeks gedichten ‘Een epistolaire taxonomie van gaten’ in 9 delen die allemaal gericht zijn aan een Lieve Onbekende. Omdat het nogal omvangrijke gedichten zijn heb ik gekozen voor één deel namelijk deel 4: Did you eat? Wil je de hele cyclus lezen klik dan hier.

.

4: Did you eat?

.

Lieve Onbekende, Mayer gebruikt de sonnetvorm niet als eerbetoon aan poëtische voorgangers als Petrarca, Shake-

speare of zelfs Barrett Browning. Voor haar is het sonnet vooral een middel om onderwerpen te

behandelen als het gefeminiseerde lichaam, ontmoetingen in gedeelde ruimtes, en ambivalentie.

.

In het Teachers and Writers Handbook of Poetic Forms oppert Mayer dat je ‘behalve over liefde

ook sonnetten kunt schrijven over dingen die je meemaakt als je op straat loopt of over welk

voorwerp of idee je dan ook maar wil schrijven (in het octaaf) en vervolgens je gedachten daar-

over (in het sextet)’. In de toelichting bij de ‘Sonnets’ omschrijft ze haar ‘Skinny Sonnets’ als ‘een

manier om te denken op het breukvlak tussen onze verdeelde helften – eerst doe je om dat wat een

vrouw om haar taille draagt, ons veelkleurige octaaf, vervolgens neem je een gedachtepauze

en dan formuleer je het volgende patroon’.

.

Wat is de voldoening van een zelfopgelegde beperking?

Wat is de voldoening en wat zijn de mogelijkheden van bevrijding?

.