Site-archief

Kritisch op kritiek

Wat vinden de lezers?

.

Een paar weken geleden heb ik hier een stuk gepost onder de veelzeggende titel ‘Zoet en fruitig versus Zuur en bitter’. Een reactie op een nare recensie. Was de recensie inhoudelijk geweest en de kritiek opbouwend dan had ik hier vrede mee kunnen hebben. Door de pompeuze toon, de manier waarop en de totale desinteresse om zich in de gedichten te verdiepen echter voelde ik mij gedwongen een reactie te schrijven.

Ik begin hier over omdat ik op de website van de Huffington post een interessant artikel las van Travis Nichols met de titel ‘Should poetry critics go negativ?’

Het artikel en de reacties op dit artikel zijn het lezen meer dan waard. Een klein stukje uit het artikel:

In terms of ‘negative criticism’ (so called), I rarely see the use of it. If it is to dismiss a work of literature/art as unvaluable/irrelevant, don’t we already do this by not attending it, or by not investing our desires and passions in it? It is so much work just to understand poetry/art (for works of art and poetry to become legible to one’s self) I have never understood why people would want to waste their energy on what does not interest them (what, that is, they do not love or desire).

en:

In other words, why bother going negative on poetry when American culture has gone so negative on poetry already? It’s already well below zero, why pile on? Why not focus on what’s good, on what’s desirable? Donovan sees a poet-critics job as to, first, “do no harm,” and then, in a sense, to work out of love.

Het hele artikel lees je hier: http://www.huffingtonpost.com/travis-nichols/should-poetry-critics-go_b_429646.html

Gedichten op vreemde plekken

Deel 53: Op de ruggen van soldatenvrouwen

.

Het Amerikaanse leger kampt met een groot probleem. Het Post Traumatische Stress Syndroom (PTSS) waar veel veteranen, die gelegerd waren in Irak en Afghanistan, last van hebben. Zo ook Rob Wise. Toen hij terugkwam sloot hij zichzelf op in een hotelkamer omdat hij bang was dat hij zijn familie iets aan zou doen. Omdat soldaten geen oneervol ontslag willen verzwijgen ze vaak dat ze kwaad, depressief of de neiging tot zelfmoord hebben. De vrouw van Rob Wise, Ashley was met een vriendin en naar aanleiding van iets dat met Rob gebeurde schreef de vriendin op de blote rug van Ashley een gedicht over haar situatie. Ze maakte er een foto van en zette deze op Facebook. Ze vroeg aan andere soldatenvrouwen hoe zij hiermee omgaan. Al snel was de organisatie Battling Bare geboren.

Steeds meer vrouwen volgde haar voorbeeld en inmiddels is Ashley samen met 7 andere soldatenvrouwen een organisatie (Operation Restored Warrior) begonnen om aandacht te vragen voor dit (grote) probleem. Voor meer informatie lees je: http://shine.yahoo.com/love-sex/military-wives-strip-down-raise-awareness-ptsd-battling-182300698.html

.

 

Nyk de Vries

Dunya festival 2012

Afgelopen weekend was ik op het Dunyafestival en daar in de Poetry tent presenteerde de stadsdichter van Rotterdam, Ester Naomi Perquin, een programma met door haar uitgekozen dichters. De dichter die op mij veel indruk heeft gemaakt, vooral door zijn voordracht, was Nyk de Vries. Zijn poëtische ultra korte verhalen, of proëzie, is verrassend, zet aan tot denken en doet soms surrealistisch aan. Daarom hier een voorbeeld van een ‘gedicht’ van Nyk uit de bundel ‘De dingen gebeuren omdat ze rijmen’.

.

Natuur

Het beeldscherm had me dusdanig geconditioneerd dat ik soms, wanneer ik een boek las, een ouderwets boek, ik in een van de hoeken keek hoe laat het was, Eens, toen ik door de natuur liep, merkte ik dat ik wegdroomde en met mijn hand probeerde de flora en fauna weg te klikken, Een paar maanden geleden op een feestje, tijdens de karaoke, legde een expert me uit dat het niet heel lang meer hoefde te duren voor het zover was. Hij huilde toen hij het me vertelde. Hij hield ervan, van die gekke ouwe natuur.

.

Stevie Smith

Gedicht.

Dit is het gedicht dat Joris Lenstra vertaald voordroeg bij Ongehoord Rotterdam! van de Engelse dichter Stevie Smith (1902 – 1971). Hier in de oorspronkelijke versie.

Not Waving but Drowning

Nobody heard him, the dead man,
But still he lay moaning:
I was much further out than you thought
And not waving but drowning.

Poor chap, he always loved larking
And now he’s dead
It must have been too cold for him his heart gave way,
They said.

Oh, no no no, it was too cold always
(Still the dead one lay moaning)
I was much too far out all my life
And not waving but drowning.

.

Stevie Smith, March 1966

Gedichten op vreemde plekken

Deel 31: De postzegel

.

De Royal Mail  gaf deze postzegel in 2001 uit. Het gedicht “’The Ad-dressing of Cats’” is in zijn geheel op de postzegel afgedrukt. De dichter is T. S. Eliot (1888-1965) die in 1948 de Nobelprijs voor Literatuur kreeg.

.

Postzegel

 

Omdat het zo’n prachtig gedicht is.

Wordsworth (1770-1850)

.

“Daffodils” (1804)

.

I wander’d lonely as a cloud

That floats on high o’er vales and hills,

When all at once I saw a crowd,

A host, of golden daffodils;

Beside the lake, beneath the trees,

Fluttering and dancing in the breeze.

.

Continuous as the stars that shine

.

And twinkle on the Milky Way,

They stretch’d in never-ending line

Along the margin of a bay:

Ten thousand saw I at a glance,

Tossing their heads in sprightly dance.

.

The waves beside them danced; but they

.

Out-did the sparkling waves in glee:

A poet could not but be gay,

In such a jocund company:

I gazed — and gazed — but little thought

What wealth the show to me had brought:

.

For oft, when on my couch I lie

.

In vacant or in pensive mood,

They flash upon that inward eye

Which is the bliss of solitude;

And then my heart with pleasure fills,

And dances with the daffodils.

 

Somewhere I have never travelled

E.E. Cummings

.

Somewhere i have never travelled

 

somewhere i have never travelled, gladly beyond
any experience,your eyes have their silence:
in your most frail gesture are things which enclose me,
or which i cannot touch because they are too near

your slightest look easily will unclose me
though i have closed myself as fingers,
you open always petal by petal myself as Spring opens
(touching skilfully,mysteriously)her first rose

or if your wish be to close me,i and
my life will shut very beautifully,suddenly,
as when the heart of this flower imagines
the snow carefully everywhere descending;

nothing which we are to perceive in this world equals
the power of your intense fragility:whose texture
compels me with the color of its countries,
rendering death and forever with each breathing

(i do not know what it is about you that closes
and opens;only something in me understands
the voice of your eyes is deeper than all roses)
nobody,not even the rain,has such small hands

.

.

.

Poemhunter

E.E. Cummings

Zoals jullie wel zullen weten ben ik een groot liefhebber van het werk van E.E. Cummings.
Nu kwam ik pas op de site http://www.poemhunter.com en daar  enorme veel van zijn gedichten te lezen. Een aanrader!

Hier een voorproefje:

.

You shall above all things…

youshall above all things be glad and young
For if you’reyoung,whatever life you wear

it will become you;and if you areglad
whatever’s living will yourself become.
Girlboys maynothing more than boygirls need:
i can entirely her onlylove

whose any mystery makes every man’s
flesh put spaceon;and his mind take off time

that you should ever think,maygod forbid
and (in his mercy) your true lover spare:
for thatway knowledge lies,the foetal grave
called progress,and negation’sdead undoom.

I’d rather learn from one bird how to sing
thanteach ten thousand stars how not to dance

.

.

Poetry.com

Percy Bysshe Shelley

.

Een van de voordelen van lezers die reageren, is het ontdekken van nieuwe sites via deze reacties. Toch elke keer weer een groot genoegen.
Zo vond ik via een mede blogger de site http://www.poetry.com met daarop een groot aantal van de mooiste Engelstalige gedichten.

Hierbij een prachtig voorbeeld van de dichter Percy Bysshe Shelley (1792 – 1822).

 

Music, When Soft Voices Die

Music,when soft voices die,
Vibrates in the memory—
Odours, whensweet violets sicken,
Live within the sense they quicken.

Roseleaves, when the rose is dead,
Are heap’d for the beloved’sbed;
And so thy thoughts when thou are gone,
Love itself shallslumber on.

.

Funeral Blues

W.H. Auden

Een prachtig Engels gedicht van W.H. Auden (1907-1973) zonder titel, bekend onder de titel Funeral Blues is door in het Nederlands vertaald. Nu is het vertalen van gedichten (en zeker gedichten van grote Engelse dichters) geen sinecure en worden vertalingen altijd door de stofkam gehaald als het gaat om de vertaling. Toch wilde ik jullie de Nederlandse vertaling niet onthouden. Ik ben benieuwd naar wat jullie ervan vinden.

.

Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.

Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead,
Put crepe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.

He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last for ever: I was wrong.

The stars are not wanted now: put out every one;
Pack up the moon and dismantle the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood.
For nothing now can ever come to any good.

.

In het Nederlands wordt dit:

 

Zet stil de klokken. telefoon eruit.
Verbied de honden hun banaal geluid.
Sluit de piano’s, roep met stille trom
de laatste tocht van deze dode om.

Laat een klein vliegtuig boven ’t avondrood
de witte boodschap krassen: Hij is Dood.
Doe crêpepapier om elke duivenkraag
en hul de landmacht in het zwart, vandaag

Hij was mijn Noord, mijn Zuid, mijn West en Oost
hij was al mijn verdriet en al mijn troost,
mijn nacht, mijn middag, mijn gesprek, mijn lied
voor altijd dacht ik. Maar zo was het niet.

Laat in de sterren kortsluiting ontstaan,
maak ook de zon onklaar. Begraaf de maan.
Giet leeg die oceaan en kap het woud:
niets deugd meer, nu hij niet meer van mij houdt.

.