Site-archief

Adriaan van Dis

Dutchwife

.

Adriaan van Dis (1946) is natuurlijk bekend als schrijver van romans, zijn televisieprogramma ‘Hier is …. Adriaan van Dis’, Zomergasten en als lees- en boekenambassadeur. Wat minder mensen weten is dat hij ook dichter is. Zo publiceerde hij een aantal dichtbundels waarvan ‘Morfine’ de laatste was in 2019 (samen met beeldend kunstenaar Berend Strik).

In de bundel ‘Album van de Indische poëzie’ uit 2014, samengesteld door Bert Paasman en Peter van Zonneveld, is ook een gedicht van zijn hand opgenomen getiteld ‘Dutchwife’. Dit gedicht komt uit zijn bundel ‘Totok twee’ uit 2008 (‘Totok’ deel 1 komt uit 1998).

.

Dutchwife

.

elke morgen sjouwt een jongen

bundels lange stelen

naar de boom onder mijn raam

oren in zachtgroene knop

sedap malam – nachtgeur

loom deinend op zijn schouders

.

oude beelden rollen  uit hun slaap

twee kussens zie ik, lang en rond

de guling

donzen worst om je vogel in de tropen koel te houden

dutchwife zeiden we thuis

.

onder de boom

snijdt de jongen

emmers vol

sedap malam op maat

steel voor steel

.

elke middag

raapt een vrouw

de afgevallen knoppen

handenvol

sedap malam

half open in de warmte van haar schoot

.

’s avonds

bloeit wit en hard

een nachtgeur op mijn gulling

koel koel rij ik door de nacht

.

.

Sedam malam = geurende nachtbloem
Gulling = rolkussen

.

Facebookproject

David van Reybrouck

.

Afgelopen zondag als Zomergast bij het gelijknamige programma van de VPRO, vandaag met een gedicht op dit blog. David van Reybrouck is behalve dichter, cultuurhistoricus, archeoloog en schrijver van proza en theaterteksten uit Vlaanderen. Een veelzijdig man, zo is hij de oprichter van het Brussels dichterscollectief, bezieler van de G 1000, een burgertop, over de taalgrenzen heen, die 1000 Belgen liet overleggen voor een betere democratie in België, voorzitter van de PEN Vlaanderen en winnaar van verschillende literatuurprijzen waaronder de Libris geschiedenis prijs en de AKO literatuurprijs.

In februari 2011 startte hij een Facebookproject rond het collectief vormgeven van een gedicht, vertrekkende van een willekeurig gekozen zin uit een krantenartikel. Op de startzin voor de nieuwe constructie: ‘Het waren eenzame kilometers tussen Ieper en Brussel’ kwamen 110 reacties. De eindredactie bleef bij de initiatiefnemer. Hieronder het resultaat van dit project en een gedicht van zijn hand.

.

In alle vroegte

het waren eenzame kilometers

tussen Ieper en Brussel

het was stil alleen de tijdgeest sprak

op de radio sprak een man in tongen

de donkere rit werd een moeilijke

puzzel

ontbinding onveiligheid hevig

verlangen

ik vreesde dat het slijk zou schreeuwen

om zoiets als een veldrit

op zondagnamiddag

kilometers lang ben ik

gesteven wegen natriumrood

verlicht duizenden strepen niets

naderde zelfs niet in meters

de nacht die zal breken

de opgaande hoofdstad

vuurrode longen

ja we zijn er om te vertrouwen

van skyline naar zeespiegel

van aarde naar beton

en eenzaamheid stuwt voort weekt los

de wind jaagt het hout kraakt

een vlucht lijsters nee spreeuwen

wijzigt van lijn

soms had ik gelukkige gedachten

fluwelen zetels koffie snijbloemen

antiek

langs het water stonden paarden

rechtopstaand te slapen

daar lag mijn grond daar lag de pijn

.

 

De kruik

 

– Voor Agnès –

Jezelf zo schikkend als was ik een bad,
hoofd onder kin, rug langs mijn buik
spoel je aan in zilver en kwik.

Lig nu stil. Langzaam laat ik het water
lopen. De kruik kleedt je uit
in het helderste wit. Je hals van email,
je schouder die schatert van licht.

Sluit je de ogen, je haar wordt een wier.
Vind ik een vorm voor water dat loopt?
Het wuift en wacht, een onweer op zee,
je oogleden blijven gesloten.

.

david_van_reybrouck_spreker_g1000_5

Met dank aan Wikipedia en gedichten.nl, foto: readmylips.be

Tsjebbe Hettinga

Faderpaard

.

Afgelopen zondag was schrijver/archeoloog/dichter David van Reybrouck zomergast bij het gelijknamige programma van de VPRO. In de uitzending kwam de poëzie enige malen ter sprake. Bij het fragment van Tsjebbe Hettinga sprak van Reybrouck zijn liefde uit voor de ‘vlezige dichters waar het vet vanaf druipt’ zoals Claus, Ter Balkt en dus Hettinga.

Van de dichter Hettinga liet men een stuk uit de documentaire van Pieter Verhoef zien waar een deel van het gedicht  ‘Faderpaard’ te zien was. Rondom Faderpaard  is begin van dit jaar een groot muziekspektakel opgezet in Leeuwarden met 100 Friese paarden. Zie hiervoor http://www.npo.nl/fryslan-dok/18-01-2014/POW_00728907

Hieronder Tsjebbe Hettinga met Faderpaard.

Zomergasten en de poëzie

Ionica Smeets

.

Afgelopen zondag was wetenschapsjournaliste en wiskundige Ionica Smeets (1979) de Zomergast  bij het gelijknamige programma van de VPRO (lees vooral ook de recensie van dit programma vandaag in de Volkskrant van Jean-Pierre Geelen). Nu ken ik Ionica al vele jaren, ze werkte jarenlang tijdens haar school- en studietijd bij de bibliotheek Maassluis waar ik directeur ben. In de jaren dat we collega’s waren was Ionica precies zoals ze op tv was afgelopen zondag. Ik herinner me een keer na een bibliotheekuitstapje, toen ik haar een lift gaf naar haar woonplaats Delft, dat ze tijdens de autorit uit haar hoofd een gedicht voordroeg.

Toen ze zondagavond dan ook een fragment liet zien van haar favoriete dichter Leo Vroman verbaasde mij dat niet. Een prachtig fragment uit een documentaire over Leo Vroman en zijn vrouw Tineke. Naar aanleiding van deze aflevering heb ik werk van Leo Vroman herlezen en wil ik graag een gedicht van hem met jullie delen.

.

In bed

.

Het is mij een droom te ontwaken

door een hand op het haar en de slapen

en de streling van zaaien en rapen

meer dromen te voelen maken;

.

hoor in het omhullend geruis

van een adem de zee, de wind

op een lang, leeg strand, en een kind

ver van het ouderlijk huis –

.

Zij vroeg mij waar we nu waren.

Het was herfst in mijn droom en ook buiten

bewegen zich dorre blaren

door de lucht, en over de ruiten.

.

Ionica

 

159696-300-446-scale

 

 

Zomergasten

Een avond met Hans Teeuwen (en Charles Manson)

.

Gisteravond keek ik naar Zomergasten met als gast Hans Teeuwen. Prima uitzending, veel boeiende en bijzondere fragmenten en Hans die tegelijkertijd zichzelf was maar ook regelmatig de boel probeerde te ontregelen (steeds maar eventjes, precies goed).

Toen het fragment van Charles Manson kwam bekeek ik dit net als alle andere fragmenten, tot aan het einde van het filmpje. Onverwacht zag ik Manson poëtisch uit de hoek komen. Op de vraag van de interviewer aan Manson om zichzelf te beschrijven trok hij eerst allerlei rare bekken (waaruit voor mij maar weer eens bleek dat hij echt iets ernstigs mankeert, voor zover dat nog niet heel erg duidelijk was) maar ineens was dat voorbij en met een klein stemmetje begon hij te spreken. Dit is wat hij zei:

Niemand

.

Ik ben niemand

ik ben een zwerver, een schooier,

een landloper

ik ben een goederenwagon en

een kruik wijn

en een scheermes

als je te dichtbij komt

.

Misschien ben ik teveel met poëzie bezig (zou kunnen) maar in deze zinnen en de manier waarop hij het uitsprak (zachtjes beginnen en steeds iets feller) zag ik een gedicht. Waarvan acte.

.

manson

Zomergasten poëzie

Micha Wertheim en AOL

De gast van afgelopen zondag bij het VPRO programma Zomergasten, Mischa Wertheim, liet ondermeer een fragment zien van de korte film ‘I love Alaska’ . De aanleiding van deze film lag in het volgende:

Op 4 augustus  2006,  zette het hoofd van de afdeling Research van America OnLine (AOL) Dr. Abdur Chowdhury een gecomprimeerd tekst bestand op één van haar websites met meer dan twintig miljoen zoekwoorden van meer dan 650.000 gebruikers over een periode van 3 maanden, om gebruikt te gaan worden voor onderzoek. Op 7 augustus werd het bestand daar weer weg gehaald maar niet nadat het uitgebreid verspreid en bekeken was door het internetgebruikers wereldwijd. Hoewel de gebruikers niet met naam en toenaam  werden vermeled bleek het toch mogelijk een aantal van hen te achterhalen.

Terug naar Zomergast Micha Wertheim. Hij wilde een fragment laten zien van ‘I love Alaska’, een korte film van Lernert Engelbert en Sander Plug waarin een groot aantal zoektermen worden voorgelezen in de vorm van een soort dagboek en waarbij op de achtergrond beelden van Alaska te zien zijn. Deze minimovie is gemaakt in 13 episodes van elk ca. 4 minuten en vormen één geheel. Ze zijn te bekijken op http://www.minimovies.org/documentaires/view/ilovealaska

Toen ik naar het filmpje zat te kijken moest ik meteen denken aan een fenomeen dat ik hier al eerder beschreef: de Flarf.

De filmpjes hebben een zekere poëtische kracht en de manier waarop de zoektermen achter elkaar geplaatst zijn en zijn gecontextualiseerd hadden iets mysterieus en aantrekkelijks.

Zoekend naar informatie over het filmpje kwam ik op de Wikipediapagina terecht waarin het incident wordt beschreven. Daar stonden enige links naar de bestanden van enkele gebruikers. Een van deze zoektermlijstjes heb ik gebruikt om een Flarf te maken. Dus in plaats van zelf zoektermen in te vullen en daaruit een Flarf samen te stellen, nu een Flarf van iemand anders zijn zoektermen.

.

A pimple that won’t heal

.

Strange cosmos, how can I be a good

example to an unsaved friend?

friends online can be different in person

the bible says be kind to one another

.

how to kill annoying birds in your yard?

I can’t stand dr. Phil or his wife

I’m so proud of you, men needs a womans

love, death by Viagra;  a strange cosmos

.

Zomergasten

The Tyger van William Blake (1757 – 1827)

.

Gisteravond bij Zomergasten was Hennie Vrienten te gast en waar ik vrijdag nog twitterde dat het tijd werd voor een dichter als Zomergast, besteedde Hennie heel veel tijd aan dichters en poëzie. Een van de dichters en gedichten die aan de orde kwam is The Tyger van de Engelse dichter William Blake. Een gedicht waarin de dualiteit tussen esthetische schoonheid en wreedheid wordt weergegeven. De spreker in het gedicht vraagt ​​zich af of de hand die het lam creëerde ook de tijger maakte.

.

The Tyger

.

Tyger! Tyger! burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye
Could frame thy fearful symmetry?
.
In what distant deeps or skies
Burnt the fire of thine eyes?
On what wings dare he aspire?
What the hand dare seize the fire?
.
And what shoulder, and what art,
Could twist the sinews of thy heart?
And when thy heart began to beat,
What dread hand? and what dread feet?
.
What the hammer? what the chain?
In what furnace was thy brain?
What the anvil? what dread grasp
Dare its deadly terrors clasp?
.
When the stars threw down their spears,
And watered heaven with their tears,
Did he smile his work to see?
Did he who made the Lamb make thee?
.
Tyger! Tyger! burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye,
Dare frame thy fearful symmetry?
.