Categorie archief: Gedichten
De Vallei
Daar gaat ze
.
Francois Vermeulen, dichter en redacteur van het Belgische blad Schoon Schip is de uitgever van De Vallei, een digitaal kunst en poëzie magazine.. Via het internet maakt hij jaarlijks een kleine bundel met kunstwerken en daarbij behorende poëzie. Voor de 23ste editie van De Vallei vroeg hij Antoinette Sisto om dichters en de werken van beeldend kunstenaar Els Brouwer bij elkaar te brengen. Ook mij vroeg ze om een gedicht te schrijven bij een werk van Els. Dit werd het werk dat gebaseerd is op het schilderij ‘Away we go’ (Acryl op doek). De afbeelding van dit werk en het gedicht dat ik erbij schreef kun je hieronder bekijken. Werk van Els Brouwer is te bekijken op http://www.elsbrouwer.com/
In de 23ste editie van de Vallei zijn de volgende dichters opgenomen: Dianne Soli, Antoinette Sisto, Geraldina Metselaar, Wilma van den Akker, Jos van Daanen en ik dus. De PDF van deze digitale editie kun je bekijken op: http://static.skynetblogs.be/media/169074/2274476303.pdf
.
De kolos
Zichtbaar alleen
.
Pas geleden werd ik door Leo Willemse geïnterviewd in zijn ‘boekenhoekje’ in het cultuurprogramma op vrijdag bij Amsterdam FM. In de trein naar Amsterdam heb ik mijn bundel ‘Je hebt me gemaakt met je kus’ nog eens doorgelezen. Het bijzondere van ouder werk doorlezen (en zo oud is het nog niet) is dat je soms verrast wordt door jezelf. Bij andere gedichten is het juist leuk om vondsten die je had weer terug te lezen en soms gebeurd het ook dat je denkt, mwahh.
Waarom schrijf ik dit? Eergisteren heb ik naar aanleiding van bovenstaande gebeurtenis mijn eerste bundel nog eens herlezen. ‘zichtbaar alleen’, waar dit blog naar vernoemd is, kwam uit in 2008 en was een samenwerking tussen mij en de beeldend kunstenaar/fotograaf Ruben Philipsen. Toen ik dit boek herlas, en het was alweer even geleden dat ik de gedichten las, werd ik soms blij verrast door mijn eigen gedichten. Ik heb op dit blog al een paar gedichten gepubliceerd uit deze bundel maar vooral in de eerste jaren van dit blog (2008 en 2009).
daarom vandaag nog maar een gedicht waar ik nog altijd heel tevreden over ben. Het betreft het gedicht bij de foto die ook op de cover is geplaatst.
.
De kolos
.
Tussen olifantenpoten
houdt zich de warmte schuil
van de aaseter
.
In die beschutting
openbaart zich
de stilte
.
Één moment, een seconde maar
licht de kolos zich
uit zijn eeuwenoude rust
.
Tot de versmelting
van een leven
met zijn omgeving
.
De bundel Zichtbaar alleen is nog steeds te koop voor een zacht prijsje. Mail naar heiningenvanwouter@yahoo.com voor informatie.
Gedicht Nederlands / Pools
Lofrede of klaagzang?
.
In Mei 2012 werd in Hoogvliet een Pools-Nederlandse poëziemiddag georganiseerd door de stichting common language en de Pools Nederlandse Kulturele vereniging. Omdat ik daarvoor gevraagd was werden een aantal gedichten van mijn hand in het Pools vertaald. In het verleden heb ik al twee gedichten hier geplaatst en vandaag een derde gedicht met de Poolse vertaling.
.
Lofrede of klaagzang
Ik beklaag de dagen die komen
ze zijn leeg en lijken zo
zinloos zonder jouw woorden
ontroerde mijn
kijk op dingen en
zalfde de manier
waarop ik het leven bekeek
en levend in een breed
perspectief leek het
voor niets
wat mij nu rest
zijn voorbije woorden
herinneringen aan
helderheid en een zon
die dooft in een oceaan
van leegheid
geen bloemen alstublieft
acquisities worden niet
op prijs gesteld
.
.
Panegiryk lub elegia
Przeklinam dni co nadchodzą,
Puste są i tak
Błahe bez słów twoich
Runęło moje świata pojmowanie
I roztkliwił się sposób
Którym na życie patrzyłem
A życie w bezkresnej
Perspektywie zdawało się
Na nic
Co mi dziś pozostało
To przebrzmiałe słowa
Wspomnienia o
Jasności i słońcu,
Które gaśnie w oceanie
Pustki
Żadnych kwiatów, proszę
Daremny to
Trud
Tłum: Agata Bartnik voor
©Common Language
Nieuw gedicht
Er is maar een weg
.
Omdat het alweer even geleden is dat ik werk van mezelf plaatste nu dan een nieuw gedicht.
Er is maar een weg
En een weg terug? vroeg ik
er is geen weg terug, alleen
afslagen te nemen
die de weg naar het einde
van je reis vertragen
dat is voortgang
we keken om ons heen
een labyrint aan wegen, paadjes,
sluiproutes en andere mogelijke
doorgangen
lag klaar om de weg terug
te laten wegglijden
In een mooie herinnering
en niet meer
Limerick
Vanuit Limerick een limerick
Op een eenzame plek* in Ierland
maakte een dichter zichzelf van kant
gestopt met het eeuwige zoeken
en omringd door heilige boeken
want je weet maar nooit waar je belandt
* betekenis van het woord Limerick
/
Poëzie in het Engels
Mijn gedichten op http://www.hellopoetry.com
.
Sinds kort ben ik actief op http://www.hellopoetry.com waar ik mijn gedichten (door mijzelf in het Engels vertaald) plaats. Soms pas ik de gedichten een weinig aan om het in het Engels beter te laten lopen of mijn punt wat duidelijker te maken. Inmiddels staan er 3 gedichten van mijn hand op de website. De laatst geplaatste was zelfs even trending topic (met meer dan 200 keer bekeken) maar dit kan ook komen doordat de meeste gebruikers in de Verenigde Staten wonen en ze daar in een andere tijdszone leven.
Uit mijn bundel ‘Zoals in maart de wind graven beroert’ heb ik de gedichten ‘Chicago Blues’, ‘Kerfstok’ en ‘The Big Easy’ vertaald en geplaatst. Hieronder het gedicht dat enige tijd trending topic was The Big Easy (over New Orleans).
.
At the third street on the left
from Bourbon Street,
the reddish brown waterline
follows us to the hotel
The sleek white walls appear
to be from ‘after Katrina’
like many here
In the spring sun
the pale green lies deserted
in the shadow of
a long line of soot
coughing cars
Where Sachtmo’s park
seems forgotten
after cleaning and renovation
is the home of this
other musician with worldly
allure, like a fresh blueberry
on a flat beaten hill
full of loose ends
.
The Big Easy
Bij de derde zijstraat links
vanaf Bourbon street,
loopt de roodbruine waterlijn
met ons mee
tot aan het hotel
De strak witte muren blijken
ook op deze plek van ‘daarna’
zoals zoveel hier
In de bleke voorjaarszon
ligt het vale groen verlaten
onder de rook van
een lange rij roet
hoestend blik
Waar Sachtmo’s park
vergeten lijkt
na schoonmaak en renovatie
ligt het woonhuis van
die andere muzikant met wereldse
allure, als een verse bosbes
op een platgeslagen heuvel
vol losse eindjes
.
.
Liefdesgedicht
XX-XY
.
Binnenkort verschijnt bij MUG books mijn tweede gratis E-poëziebundel XX-XY met louter liefdesgedichten. Uit deze bundel het laatste gedicht.
.
Laat maar
.
Laat het maar
je vlecht zijn of
je jasje, de gespen
van je riem en de
opdruk van je shirts
.
laat het ook
je mondhoeken zijn
die zich vormen naar
een klinkende lach,
je haar dat altijd anders zit
.
laat het de gesprekken
beheersen die we voeren
en soms abrupt worden
verbroken, met telkens
andere betekenissen
.
maar laat het nooit
zomaar, laat maar, niet
vanzelfsprekend of
terloops, laat het maar
zijn wat het is
.
Gedicht naar aanleiding van Gedichtendag
Gedichtendag
Het lijkt een groet als van
goedemorgen terwijl de
.
middag toch allang is en
de avond alweer bijna
.
leg het maar eens uit
aan al deze kindskinderen
.
opa vertelt maar niemand
luistert, is hij nog wel te
.
verstaan? Het is zo’n dag
als alle andere, zo’n dag
.
die je begroet, niet uit
gewoonte maar meer als
.
beleefdheid, zoals inwoners
van de Verenigde Staten altijd
.
aan je vragen ‘How are you?’
terwijl ze de andere kant opkijken
.
Gedicht: Al Green
Uit: Zoals de wind in maart graven beroert
.
Gistermiddag hoorde ik het nummer ‘Put a little love in your heart’ van Al Green en Annie Lennox op de radio. Een mooi nummer maar de sololiedjes van Al Green solo en Annie Lennox vind ik toch nog iets leuker om naar te luisteren. Dus zette ik de verzamel CD op van Al Green en bij het nummer ‘Tired of being alone’ (geschreven in 1968) moest ik denken aan het gedicht dat ik over dit nummer schreef en dat gepubliceerd is in mijn derde bundel ‘Zoals de wind in maart graven beroert’ uit 2012. Daarom hier het gedicht en de clip van dit wonderschone nummer.
.
Al Green
.
Als
moe van het alleen zijn
ooit mooier klonk
dan nu
wil ik niets liever
dan dat geloven
moe van de pogingen
tot vluchten, in lang
uitgesponnen draden van woorden
een web van verlangen
te knopen
in de momenten dat
hij zwijgt
valt geluid weg
in een vacuüm van stille
beweging
wiegt hij me mee
in zijn zelf gekozen staat
van gekoesterde eenzaamheid
.
Heden (gedicht)
Nog maar eens een gedicht van mijn hand.
,
Heden
,
Wat onmogelijk lijkt,
is het vullen van de leegte
,
Niet de leemtes die zijn gevallen,
ze zijn opgelost en verdrongen door
de sterke verhalen, de tot de verbeelding
sprekende geschiedenissen die we samen delen
,
wat nu onmogelijk lijkt,
zal straks vergeten zijn
,
Samen kan ook alleen beleefd worden
gelijk eenzaamheid in gezelschap soms de
kop opsteekt, je de stilte voelt in het onweer,
’s nachts demonen je slaap verstoren met gehuil
,
Wat nu onmogelijk lijkt
Is slechts één van je opties
,
ZICHTBAAR ALLEEN 