Site-archief
De dood in de pot
De Gids
.
In De Gids, literair tijdschrift nummer 2 van 2019 staat een bijzonder gedicht van Hannah van Binsbergen (1993). Zij publiceerde de dichtbundel ‘Kwaad gesternte’ (2016) waar ze in 2017 de VSB Poëzieprijs mee won, en ‘Mijn leven is een schetsblad’ (2017). Daarnaast schrijft Hannah romans. Het gedicht ‘De dood in de pot’ dat in De Gids verscheen is een opmerkelijk gedicht door de vorm die Hannah hiervoor gekozen heeft. Tussen de coupletten staan steeds een refrein dat is opgebouwd uit een aantal tweeregelige rijmende zinnen. In die zin lijkt de opbouw van dit gedicht wat op een liedje, waarbij de tweede helft van het gedicht/lied de strakke lijn van couplet, refrein, couplet, refrein wat loslaat. De refreinen zijn daar ook drieregelig waarna het gedicht/lied toch weer eindigt met refreinen en een couplet.
.
De dood in de pot
.
Vrienden, wat eten we vanavond?
We eten een gedicht met spek.
Het gedicht was al oud, is zonder schreeuw gestorven
Hij heeft jarenlang een oude kar getrokken, vel over been maar mans genoeg
Hij was blij om te gaan, hij zou het zo willen
dat ons bloed zijn laatste rustplaats is
en onze stront natuurlijk, maar stront voedt de aarde
uit gebarsten grond groeit geen gedicht.
.
Een ware zanger van de massa
zingt zijn liedjes aan de kassa
.
De eter blieft zijn rapen gaar
de stem van ‘t volk is koen en klaar.
.
Volgt onbegrip toch onverhoopt
dan wordt de zanger opgeknoopt.
.
En het spek, waar komt het spek vandaan?
Dat wil ik best vertellen, vriend,
maar ik weet niet of je galgenspek lust
het kan voor rare dromen zorgen en het smaakt zo zoet,
dat kan niet kloppen maar iets anders was er niet te koop
en de slager zei dat alles op was
dat de staat alleen nog slachten mag.
.
Altijd uitverkoop, altijd vrede
zo’n hart is niet van deze tijd
.
staakt uw geklaag, begint uw bede!
Elk vermoeden wordt een feit.
.
Aan de kassa is het druk
het eten op, de borden stuk
.
Als iedereen is uitgegeten
Is de maaltijd snel vergeten.
.
Alleen de woorden roeren me tot tranen
het naakte vlees kan niets meer doen. Het bloedt niet eens
staat dichter bij mijn eigen bloed dan bij het zijne
en wie ben ik om goed vlees af te slaan?
.
Bidders van beden en zangers van oden
Horen bij niemand, zijn levende doden
Wie een eerlijk lied wil laten klinken
moet zich eerst maar in de gracht verdrinken
.
Het eten op, de borden stuk
de rechtstaat staat weer onder druk
en al het goede is per ongeluk.
.
Wandelend naar een waartoe in drommen
slang schiet door het landschap
als dromen
als geld
.
Een oog in de stroom zegt zie jou,
zie jou en jij bent
goed
maar het was niet goed.
.
Mouwen opstropen of broek ophijsen
als iedereen zijn deel komt eisen?
.
Als iedereen is uitgegeten
is de maaltijd snel vergeten.
.
Zijn geest in de hemel, zijn vlees in mijn maag
Als hij bezwaar heeft komt hij maar omlaag.
.
Voor woorden alleen betaal ik in tranen.
Voor het vlees betaal ik met het wisselgeld
dat ik aan het einde van mijn leven waard ben
in strijd
in een licht dat tussen mijn tanden doorschijnt
waarbij ik een nieuw gedicht kan lezen
als ik jouw gedicht op heb.
.
Kitty Kitty
De Staat
.
Nu de Verenigde Staten onder leiding van de ‘Orange entertainer’ langzaam aan in een politiestaat verandert, het racisme aldaar opnieuw zijn smerige gezicht laat zien en er blijkbaar vanuit de huidige leiders geen enkel antwoord is te geven op de terechte zorgen en boosheid van een groot deel van de bevolking moest ik denken aan een nummer van De Staat, getiteld ‘Kitty Kitty’. In dit nummer wordt op bijzondere maar niet te verstane wijze een portret geschetst van de president van (wat ze zelf nog steeds noemen) de grootste democratie ter wereld (al kun je daar op vele vlakken al ernstig je vraagtekens bij zetten).
Omdat het gewoon een goed nummer is met een tekst die er zijn mag, waarin in een paar coupletten de strategie van de populist haarfijn wordt blootgelegd en de clip met de muziek waarin de polarisatie een gezicht krijgt. Terecht kreeg deze clip in 2019 de prijs voor Best Rock Video International tijdens de UK Music Video Awards.
.
Kitty Kitty
.
Orange entertainer
Swamp it up gator
Gang of undertakers
Make the new news faker
Swear me in, hater
We begin with comedy
Make ‘em feel, make ‘em feel real
Sing that simple melody
Cold rogue gone family
Fuck up the facts, fuck up the facts
The Breitbart news leader
The great white preacher
Third world leecher
Grab the gut feature
Shot your teacher
Kitty kitty, the fantasy
Make a deal, make ‘em feel real
Kitty cat catch of reality
Cold rouge gone family
Make ‘em feel, make ‘em feel real
Fuck up the facts, fuck up the facts
The people’s choice genie
I get on top, see me
I got the people needy
Just swear me in, feed me
Kitty Kitty, the fantasy
Make ‘em feel, make ‘em feel real
Sing that simple melody
I am reality
Eat it up, eat it all up.
Dorsimbra
Versvorm
.
De Dorsimbra is ontwikkeld door Frieda Dorris, Robert Simonton en Eve Braden (dorsimbra is een samenvoeging van de eerste drie letters van hun namen.) en bestaat uit drie coupletten van elk vier regels:
Het eerste couplet bestaat uit vier regels, als in een Shakespearesonnet (pentameter en rijmschema abab). Het tweede couplet zijn vier korte en pittige regels in vrij vers. Het derde couplet bestaat dan weer uit vier regels in pentameter en blank vers; de slotregel is gelijk aan de beginregel.
Het overlopen van de zinnen van het ene naar het andere couplet en binnenrijm (binnen halfrijm) kunnen helpen de innerlijke samenhang te versterken.
Hieronder een mooi voorbeeld.
.
De pandabeer maakt veel gevoelens los:
Die zwarte vlekken in die witte kop
Dat kleurt zo prachtig bij het bamboebos
En dan dat neusje als van zoete drop!
.
En dat loopt de godganselijke dag
Bamboevretend en
Slingerschijtend
Rond te sloffen!
.
Wat is dat nou voor specialisatie,
Alleen maar bamboe eten en niets meer?
Zo vraag je om extinctie, stommeling!
De pandabeer maakt veel gevoelens los.
.
.
En nog een voorbeeld van Jane Shlensky: Wordless.
.
Wordless
He sculpted always looking in the clay
for something living scratching its way out,
some spirit trapped in earth, with lots to say
His hands would free its voice and let it shout.
.
She watched him
mumbling at work
with chatty clay
or sullen stone.
.
Her pots spun outward opening their lips,
revealing silent smiles and muted tones,
her pots in quiet dignity stood still.
He sculpted always looking in the clay.
.
ZICHTBAAR ALLEEN 