Site-archief

De liefde wandelt vreemde wegen

Hans Dorrestijn

.

Bij sommige dichters hoor ik in mijn hoofd hun stem wanneer ik een gedicht lees dat uit hun pen kwam. Een van de meest bekende, en herkenbare waarschijnlijk, is Hans Dorrestijn (1940). In 1997 kwam de bundel ‘De liefde wandelt vreemde wegen’ uit, nieuwe liedjes en gedichten voor volwassenen. De liedjes en gedichten komen uit twee andere bundels ‘Positief genieten met Hans Dorrestijn’ uit 1994 en ‘Mag ik uw handtekening?, of: Hoe word ik een beroemd cabaretier’ uit 1996. Wanneer ik het gedicht ‘Rijm’ hieronder lees hoor ik in mijn hoofd de onmiskenbare en licht misantropische stem van Hans die het aan mij voorleest.

.

Rijm

.

Niet voor niets rijmt ster op ver

Want de sterren staan hier ver vandaan

Niet voor niets rijmt baan op maan

Daar zij van oudsher dezelfde weg moet gaan

.

Niet voor niets rijmt zacht op nacht

En niet voor niets rijmt meid op vrijt

En meteen daarna op eenzaamheid

Want je hebt ‘r en je bent ‘r kwijt *

.

Niet voor niets rijmt God op lot

Dat is logiosch want

God houdt alles in zijn hand

Van ’t begin tot aan het slot

.

Niet voor niets rijmt zicht op licht

En niet voor niets rijmt clown op down

en daarom rijmt ook zonneschijn

Op vrolijk zijn en Dorrestijn.

.

* Regel van Jean Pierre Rawie

.

Zeemanslied

Hans Dorrestijn

.

Vandaag voor de laatste keer Hans Dorrestijn als dichter van de maand februari. Nogmaals uit de bijzonder aardige bundel ‘De liefde wandelt vreemde wegen’ uit 1997 het gedicht (lied) ‘Zeemanslied’.

.

Zeemanslied

Golven hoog te loef, te lij.
We varen klif en klip voorbij.
Giek en gaffel buigen krom.
Haal op, haal om.

Pekbroek, tuig, het ruime sop.
De zeeman heeft een haringkop.
Haal om, haal op.

Opperbram hoog in de mast.
Daar tuimelt me de varensgast.
Haal op, hou vast.

Haring hom en haring kuit.
Het bloed spat alle kanten uit.
Haal om, haal op.
Het bloed spuit alle kanten op
Haal om, haal uit.

.

hd

Waterman

Hans Dorrestijn

.

Toen ik de bundel ‘De liefde wandelt vreemde wegen’ van Hans Dorrestijn aan het doorlezen was, op zoek naar passende gedichten voor de zondagen in februari, kwam ik een gedicht tegen waarvan ik meteen wist; dit wordt hem. Als Waterman hoef je dan eigenlijk niet eens verder te lezen. Dat heb ik natuurlijk wel gedaan Maar mijn keuze stond vast. Daarom hier het gedicht ‘Waterman’.

.

Waterman

.

Kijk, daar zwemt waarachtig Tristan van de Woude,

de beroemde waterman. Die maakt zijn sterrenbeeld waar.

Hij doorliep het aquarium in slechts twee jaar

en deed toen examen en slaagde cum laude,

summa cum laude welteverstaan.

En toen is hij onder water gegaan.

.

Een briljante student, maar te geniaal.

Een viskundig genie dat in zijn vak is verdwenen.

Mij heeft zich verloofd naar verluidt met een moeraal.

– De naam in ’t Latijn klinkt veel beter: murene –

.

Dat was vreemd, heel erg vreemd al met al.

Tristan met zijn hangsnor lijkt op een heel ander soort vis.

Uiterlijk vertoont hij meer overeenkomst met een meerval

(Siluris glanis).

Maar wie ben ik om hierover scherp te slijpen:

genieën zijn er om niet te begrijpen.

.

visman

                                                 Beeld: Visman in Deventer van The Space Cowboys (Paul Keizer en Albert Dedden)

Sterke werkwoorden

Hans Dorrestijn

.

Dichter van de maand februari is Hans Dorrestijn. Omdat het thema van de poëzieweek nog nagalmt heb ik voor deze dichter gekozen, Dorrestijn weet als geen ander de wrang-humoristische toon te raken. Op Wikipedia staat te lezen dat Hans Dorrestijn (1940) een Nederlandse tekstschrijver, vertaler, schrijver en cabaretier is, met een typische zwartgallige stijl. Vreemd genoeg ontbreekt het woord dichter in de opsomming terwijl hij toch wel degelijk poëzie geschreven heeft. Misschien omdat hij vooral bekend is als cabaretier en liedjesschrijver dat dit deel van zijn oeuvre wat onderbelicht is.

Daar komt dus nu verandering in. Op elke zondag in februari zal ik een gedicht van Dorrestijn plaatsen. Vandaag het gedicht ‘Sterke werkwoorden’ en vooruit nog een klein gedicht ‘Havenstad’uit zijn bundel ‘de liefde wandelt vreemde wegen’ nieuwe liedjes en gedichten voor volwassenen uit 1997.

.

Sterke werkwoorden

.

Ik rook niet meer, ik drink niet meer

en doe aan gymnastiek.

Ik  smook niet meer, ik spook niet meer

en lees de encycliek.

.

Vroeger was het andersom

toen leefde ‘k niet zo braaf.

Toen rookte ik en drinkte ik

en klonk de pornograaf…

.

.

Havenstad

.

Somber wachtend op perron elf

van Rotterdam Centraal

lijk ik het meeste op mezelf

van jullie allemaal.

.

hd