Site-archief
Zwart/wit
Gedicht bij een foto
.
Mijn vrouw, Inge Vos maakt prachtige foto’s. Foto’s waar ook ik af en toe op mag verschijnen als figurant. Maar niet alleen ik. Ook kinderen, familie en vrienden. Een van deze foto’s, een zwart/wit foto van Daan, een vriendin heeft ze ingestuurd naar de fotowedstrijd van de NRC. Omdat ik het een prachtige foto vind en omdat ik haar wil steunen plaats ik hierbij de foto en een gedicht dat meer dan zijdelings het verhaal van deze foto verteld. Het gedicht is van Bert van der Linden en is ook te vinden op http://www.gedichten.nl
Wil je Inge steunen, ga dan naar http://foto.nrc.nl/?page=10 en stem op de onderstaande foto.
.
Verstilde beelden
-woorden bij een foto-
ergens buiten de stad waar de tijd
alleen nog in het verleden huist
verhullen gehavende muren een
roerloze leegte rond ‘n verweesd
en uitgewoond bestaan
en ook de mensen die hun dagen
hier sleten zijn reeds lang naar
het stof der aarde teruggekeerd
enkel ‘n verdwaalde passant die in
deze bouwval beschutting zoekt
beluistert nog een oud verhaal
dat zich zwijgzaam vertellen laat
van wat in verstilde beelden
bewogen bleef
ergens buiten de stad door de tijd
nog spaarzaam belicht
.
De kolos
Zichtbaar alleen
.
Pas geleden werd ik door Leo Willemse geïnterviewd in zijn ‘boekenhoekje’ in het cultuurprogramma op vrijdag bij Amsterdam FM. In de trein naar Amsterdam heb ik mijn bundel ‘Je hebt me gemaakt met je kus’ nog eens doorgelezen. Het bijzondere van ouder werk doorlezen (en zo oud is het nog niet) is dat je soms verrast wordt door jezelf. Bij andere gedichten is het juist leuk om vondsten die je had weer terug te lezen en soms gebeurd het ook dat je denkt, mwahh.
Waarom schrijf ik dit? Eergisteren heb ik naar aanleiding van bovenstaande gebeurtenis mijn eerste bundel nog eens herlezen. ‘zichtbaar alleen’, waar dit blog naar vernoemd is, kwam uit in 2008 en was een samenwerking tussen mij en de beeldend kunstenaar/fotograaf Ruben Philipsen. Toen ik dit boek herlas, en het was alweer even geleden dat ik de gedichten las, werd ik soms blij verrast door mijn eigen gedichten. Ik heb op dit blog al een paar gedichten gepubliceerd uit deze bundel maar vooral in de eerste jaren van dit blog (2008 en 2009).
daarom vandaag nog maar een gedicht waar ik nog altijd heel tevreden over ben. Het betreft het gedicht bij de foto die ook op de cover is geplaatst.
.
De kolos
.
Tussen olifantenpoten
houdt zich de warmte schuil
van de aaseter
.
In die beschutting
openbaart zich
de stilte
.
Één moment, een seconde maar
licht de kolos zich
uit zijn eeuwenoude rust
.
Tot de versmelting
van een leven
met zijn omgeving
.
De bundel Zichtbaar alleen is nog steeds te koop voor een zacht prijsje. Mail naar heiningenvanwouter@yahoo.com voor informatie.
Zonder titel uit mijn boekenkast
Harrie Frijters en Alkmaar Anders
.
In mijn boekenkast staan twee kleine bundeltjes van Alkmaar Anders uitgegeven door Alja Spaan. In de rode versie van 2008 staat een gedicht van Harrie Frijters gemaakt bij een foto van fotograaf Eduard Lampe uit zijn serie Architecture.
.
Zonder titel
.
Daar loop je dan in benepen tred
Alsof trappen je ergens brengen
Je moet stil staan bij wat je hebt
Het detail bezien, de blik verlengen
.
Maar wat zie ik dan als ik niets zie
Van wie het grote steeds afbuigt
In een ruigte van blauw dat zuigt
Aan die blik naar binnen in wie
.
De bogen van het glinsterend beton
Het glas dat die trend overwon?
Ik matig nu mijn pas en verras
Me met lucht die mijn das
Gekleurd en verwrongen doet zijn
In het glas van jouw zonneschijn
.
Foto: Eduard Lampe http://www.pbase.com/eduard_lampe/root&view=recent
Alja Spaan http://aljaspaan.nl/
Poems that GO
De ontwikkeling van de poëzie
.
De website http://poemsthatgo.com is een site van Megan Sapnar en Ingrid Ankerson, waar heel veel informatie te vinden is over hoe de poëzie zich ontwikkeld. Van alleen de geschreven vorm naar vormen met beeld, geluid, animatie en ga zo maar door. Op de website essays over deze onderwerpen, voorbeelden van nieuwe poëzie en een uitgebreid discussieforum. Van de vormgeving ben ik niet zo onder de indruk maar de inhoud kan me zeker bekoren.
Wat beoogd Poems that GO? Op hun website staat te lezen:
Wat maakt een gedicht een gedicht? Als een tekst wordt gezongen, wordt het dan een lied? Wanneer motion graphics worden gebruikt, maakt dat het dan een animatie? Als de beelden fotografisch zijn, is het film?
In het tijdperk van “Post-media esthetiek ‘, zoals Lev Manovich heeft opgemerkt, maakt de vervaging van de traditionele media genres het moeilijk, zo niet onmogelijk, om mediagebieden te definiëren. In plaats van te worstelen met dit soort scheidingen laten we de kunsten mengen in een ruimte waar we nog steeds een cirkel omheen durven zetten en dit als poëzie labelen. Hoewel we de term “nieuwe media poëzie ‘als een genre van’ elektronische literatuur ‘ opnemen om de gedichten te beschrijven, blijft de term literatuur een moeilijke. Inderdaad, we zijn beschuldigd van de devaluatie van dit woord ten koste van het beeld. Ons doel is hier echter een vorm van kunst te verheffen boven de rest, maar een inclusief begrip van de literatuur te zoeken, een die verder gaat dan geschreven tekst door visuele, auditieve en mediale aspecten op te nemen.
Een heel verhaal dat neerkomt op een zoektocht naar nieuwe vormen van poëzie. Hoe ziet die zoektocht eruit? Op de website zijn verschillende vormen van interactieve poëzie te bekijken. Zo is er een poetry game, een Jabberwocky machine (die teksten en woorden mixed en een voorbeeld van een klankgedicht van Young-Hae Chang ‘The last day of Betty Nkomo’ dat je via de link hieronder kan bekijken.
http://www.yhchang.com/BETTY_NKOMO.html
.
Hebzucht
Zichtbaar alleen
,
Op verzoek uit mijn eerste bundel Zichtbaar alleen met foto’s van Ruben Philipsen nog eens een gedicht uit de serie De 7 hoofdzonden; Hebzucht.
,
Hebzucht
.
Geen aandrang
zo sterk, zo indringend
als de begeerte
naar have en goed
bepalend voor het denken
van alledag
,
als druppels uit een
lekkende kraan
in een plas
die verwordt tot het grote water
groeit de behoefte
,
steeds wanneer
het doel is behaald
worden de grenzen verlegd
en de bakens verzet
,
want die behoefte bevredigen
loopt altijd weer uit
op het spelen van een wedstrijd
die maar niet wil eindigen
,
Vanaf het land
Gedicht uit ‘Zoals de wind in maart graven beroert’
.
Uit mijn laatste bundel het gedicht ‘Vanaf het land’ geschreven naar aanleiding van een foto van Vlissingen.
.
Vanaf het land
.
Waar geen schip meer wordt geborgen
of van de helling komt, geen passant meer
in rubberen bescherming de navel nat loopt
.
waar de witte rots, die vele talen herbergt
uitkijkt over oeroude Zeeuwse meesters,
waar wolken in eindeloze herhaling hergebruikt
worden voor evenzovele reproducties
.
daar omhelzen geschiedenis en geografie elkaar
ligt vervlakking op de loer en draaien
verlangen en belofte opnieuw
in eindeloze omwentelingen,
kolkend in de golven
.
Poetry-toPic
Henk Veenstra
.
Van Henk Veenstra kreeg ik een verjaardagswens (dank Henk) in de vorm van een fotovers (of Poetry-toPic, internetgedicht of beeldgedicht zoals hij schreef).
Als je googled op een van deze woorden krijg je een enorme hoeveelheid foto’s met tekst te zien. Veelal van de natuur of dieren en de versvorm is vaak een Haiku of een ander kort vers.
Hoewel ik persoonlijk niet zoveel heb met deze vorm van poëzie vind ik ze wel interessant genoeg om te laten zien en de site van Henk onder de aandacht te brengen. In de loop der tijd heb ik gemerkt dat er erg veel mensen zijn die deze vorm van poëzie en beeld bijzonder waarderen.
Op de website http://www.fanvanfryslan.nl/page/11/ vind je nog veel meer voorbeelden.
.
ZICHTBAAR ALLEEN 