Verzamelbundel

.

Uit de verzamelbundel van Arie Boomsma “met dat hoofd gebeurt nog eens wat’ een gedicht van de dichter Hans Tentije. Voor mij was Tentije nog een onbekende dichter vandaar dat ik op zoek ging naar wat informatie over hem. En die heb ik gevonden.

Hans Tentije (1944, pseudoniem van Johann Krämer) werkte als docent Nederlands, maar wilde eigenlijk schrijver en dichter worden. De eerste gedichten die Tentije schreef hadden een politieke inslag. Eind jaren zestig heerste de gedachte onder jongeren dat alles zou veranderen. Toen dat niet gebeurde heerste er teleurstelling, een zeker cynisme. Dit cynisme kwam terug in Tentijes vroegere werk. Zijn latere gedichten benadrukken meer de avontuurlijke kant van het leven.

Oorspronkelijk uit de bundel ‘Uit zoveel duisternis’ uit 2006 een titelloos gedicht.

.

Jezelf het zwijgen opleggen, ernaar verlangend

niets meer te hoven zeggen, vanwege

het verwarrende, het onuitsprekelijke – opstaan en zonder echt

afscheid te nemen uit elkaar gaan, het ogenblik

waarop je het dorp verlaat, je wereld van herinneringen

met je meesleept, om je gezicht te begraven

in bont, in een wilde, onkambare vacht, op zoek

naar warmte, naar lijfgoed, naar liefde

en het schunnige daaronder, het leven valt niet te vermurwen-

je toekomst is al verleden, is pijn

die nooit overgaat maar toch is geweken

.

Foto: Marion Krämer

.

Meer informatie over Hans Tentije op: http://www.deharmonie.nl/auteur/auteurdetail.asp?id=63