Site-archief
Poëzie in een vogelhuisje
Sjoerd Visser
.
De Oost Groningse dichter Sjoerd Visser vond dat zijn poëzie te weinig gelezen werd. In totaal publiceerde hij 10 dichtbundels. Dus bedacht hij een andere manier om zijn poëzie en die van andere Oost Groningse dichters bekendheid te geven; Dichthuisjes of vogelhuisjes met daarin een gedicht. Sjoerd timmerde de huisjes zelf van sloophout en een smid leverde de metalen poten.
Niet alleen zijn eigen gedichten staan in de 36 huisjes, Visser vroeg ook andere dichters uit de omgeving om gedichten aan te leveren. De huisjes stonden eerst in Nieuw-Scheemda en nu in Oudeschans waarna ze naar Sellingen en daarna naar Alteveer en andere plaatsen in Oost-Groningen gaan. Misschien komen er nog wel 36 bij denkt Visser, de zomer is al volgeboekt met locaties waar ze de huisjes willen hebben.
De Dicht-huisjes werden afgelopen week, samen met bestuursleden Elles Dost en Wilma Fonteijn van Stichting Vesting Oudeschans, langs de wandelroute die door en langs de vesting leidt geplaatst. De eerste week was het gelijk filelopen op de wallen. In een van de huisjes staat een oproep aan de lezer om ook een gedicht aan het papier toe te vertrouwen. Inmiddels hebben ook plaatsen in Midden-Groningen belangstelling getoond.
,
Uit 2020 is het gedicht ‘Hakkelsum’ van Sjoerd Visser.
.
Hakkelsum
.
wakkert ‘m
aan
nieuwsgierig
naar die naam
niet meer
na te gaan
of dat dorp
ooit heeft bestaan
waar het lag
in het veen
van Reiderland
ingeklonken
met ijverige hand
afgegraven
dat het voor de Dollard
een koud kunstje was
de restanten
weg te vagen
slecht dijkonderhoud
de zee brak in
maakte alles zout
en brak en nat
geul en wad
slib en slijk
eb en vloed
hebben het rijk
alleen
de rest is
heen
.
Goed mens
Tonnus Oosterhoff
.
Via een rare link (namelijk die van brugwachtershuisjes.nl ) kwam ik erachter dat de Oost-Groningse dichter Tonnus Oosterhoff reservebrugwachter is geweest. Bij een brugwachter kan ik me wel wat voorstellen maar reservebrugwachter? Mag die komen opdraven als de reguliere brugwachter met vakantie is? Geen idee. Hoe dan ook, ik kwam op deze manier in aanraking met Tonnus Ooosterhoff en deze is dichter en dus, in mijn geval dan toch, ga ik op zoek naar zijn poëzie.
Tonnus Oosterhoff blijkt geen rasechte Groninger (want geboren in Leiden in 1953) maar woont daar al wel bijna zijn hele leven. Hij studeerde Nederlandse taal- en letterkunde aan de universiteit van Groningen en hij schreef, voor hij literair werk publiceerde, verhalen voor Mijn Geheim. Voor wie Mijn Geheim niet kent, dit was een tijdschrift voor en door vrouwen waarin individuele levensverhalen centraal stonden. Eerlijk gezegd weet ik niet of het nog bestaat maar wat ik me er van kan herinneren stond het altijd bol van verhalen over relatieproblemen, echtscheiding, ziekte, de dood van een naaste, zwangerschap en traumatische ervaringen.
In 1990 debuteert Oosterhoff met de poëziebundel ‘Boerentijger’. Zijn oeuvre kenmerkt zich door een onderkoelde humor en verraadt de neiging zichzelf met ieder boek radicaal te willen vernieuwen. In 2001 initieerde hij bijvoorbeeld een website met bewegende gedichten. Voor zijn werk ontving hij vele literaire prijzen zoals de Herman Gorterprijs, de Multatuliprijs, de Jan Campert-prijs en de P.C. Hooft-prijs.
Uit zijn bundel ‘Wij zagen ons in een kleine groep mensen veranderen’ uit 2002 een gedicht zonder titel.
Een goed mens is iets heel eenvoudigs
maar laat je hem vallen, dan kun je hem weggooien.
Als het verband eruit is, krijgen
de knapste vaklui dat er nooit meer in.
Je kunt hem weggooien, hij is niets meer waard.
.
Koeien worden als ze gedwongen
elkaars merg en kop hebben gedronken
bij duizenden over de kling gejaagd:
want er mocht eens één zo’n kostbaar, uniek…!
.
Een mens is echter zo vervangbaar als een gloeilamp.
Draai in de fitting van een kapot goed mens
een nieuw goed mens en je hebt licht.
.
Ook een goed gedicht is eenvoudig.
.
Nooitvanzijnlangzalhijleven
.
Ik houd een onderdeel over
.
Theater van de natuur
Sellingen
.
In 2012 werd in het plaatsje Sellingen (Oost Groningen) het Theater van de natuur voltooid.
Willeke Bergman, woordvoerster van het Waterschap Hunze en Aa’s zei hier destijds bij: “Het Theater van de Natuur is een grote heuvel aan de oever van de De Ruiten Aa in het bos bij Sellingen. De heuvel is meer dan vijftien jaar geleden ontstaan, bij het hermeanderen van de rivier. Toen kwam er zand vrij. Als waterschap zijn we de eigenaar. We hebben een trap op de heuvel aangelegd en ieder jaar wordt op één trede een gedicht van een schrijver onthuld.”
In september 2012 was dit het geval. Op de bovenste en laatste trede van de trap werd een gedicht van Jan Mulder geplaatst. Bovenop de heuvel is een bankje en een minitheatertje met een soort kijkdoorgang gemaakt waarop je naar de natuur kunt kijken als ware het een toneelvoorstelling.
.
Met dank aan het Dagblad van het Noorden.
ZICHTBAAR ALLEEN 