Site-archief
She walks in beauty
Marianne Faithfull en 19e-eeuwse dichters
.
Ze overwon een alcohol- en heroïneverslaving, overleefde borstkanker en twee zelfmoordpogingen en kwam tijdens de covid-pandemie op de IC terecht. ‘Paliative care only’ schreef de dienstdoende arts op haar statuskaart. Maar Marianne Faithfull (1946-2025) kwam er weer bovenop, naar eigen zeggen om haar laatste album af te maken: twaalf gedichten van romantische dichters als Byron, Keats en Shelley, voorzien van een soundscape door Warren Ellis, het muzikale genie achter Nick Cave & The Bad Seeds. Marianne Faithfull, zangeres en icoon van de sixties, had dan wel zeven levens, maar de dood is in die gedichten van de Britse romantici nooit ver weg. Op 30 januari jongstleden is ze overleden.
Op haar laatste twee albums ‘Negative Capability’ uit 2018 en ‘She Walks In Beauty’ uit 2021 werkte ze samen met Nick Cave en Warren Ellis, de laatstgenoemde als producer. Op haar laatste album zong ze niet meer, maar droeg ze gedichten van 19de eeuwse dichters voor. Dat het album er kwam was een wonder, want sinds haar coronabesmetting in 2020 had ze te kampen met long covid.
Beroemde 19e eeuwse gedichten dus op dit album. Van dichters als Lord Byron (1788-1824) ‘She Walks in Beauty’, John Keats (1795-1821) ‘La Belle Dame sans Merci’, Percy Bysshe Shelley (1803-1822) ‘Ozymandias‘ en William Wordsworth (1770-1850) heeft ze gedichten opgenomen.
Van dit album koos ik het gedicht van Keats ‘La Belle Dame sans Merci’.
Dead poet society
De ultieme poëzie film
.
Wat mij betreft is er geen enkele film die de poëzie meer eer aandoet dan Dead poet society van peter Weir uit 1989. Deze meermalen bekroonde film (waaronder een Oscar voor beste screenplay) zit vol prachtige gedichten. Het verhaal van een Engels professor die zijn studenten inspireert en ze de liefde voor de poëzie bijbrengt is van alle tijden en eigenlijk zou elke talendocent een voorbeeld moeten nemen aan deze John Keating.
.
De gedichten die in de film voorkomen zijn:
Walden van Henry David Thoreau (1917 – 1862)
The road not taken van Robert Frost (1874 – 1963)
To the Virgins van Robbert Herrick (1591 – 1674)
O Captain! My Captain! van Walt Whitman (1819 – 1892)
Ulysses van Alfred Tennyson (1809 – 1892)
Shall I Compare Thee To A Summersday van William Shakespeare (1564 – 1616)
She walks in beauty van Lord (George Gordon) Byron (1788 – 1824)
scene uit A Midsummer night’s dream door Puck (1595/1596)
.
Hieronder de scene van Puck uit A Midsummer night’s dream.
.
If we shadows have offended,
Think but this, and all is mended,
That you have but slumber’d here
While these visions did appear.
And this weak and idle theme,
No more yielding but a dream,
Gentles, do not reprehend:
if you pardon, we will mend:
And, as I am an honest Puck,
If we have unearned luck
Now to ‘scape the serpent’s tongue,
We will make amends ere long;
Else the Puck a liar call;
So, good night unto you all.
Give me your hands, if we be friends,
And Robin shall restore amends.
.
Allerlei aardige feiten over deze film kun je lezen op: http://www.imdb.com/title/tt0097165/trivia
Ze schrijdt in schoonheid
Een liefdesgedicht
van Lord Byron (1788 – 1824) en omdat het zo’n mooi gedicht is in het Engels én in het Nederlands.
.
She walks in beauty
.
She walks in beauty, like the night
Of cloudless climes and starry skies;
And all that’s best of dark and bright
Meet in het aspect and her eyes;
Thus mellow’d tot hat tender light
Which heaven to gaudy day denies.
.
One shade the more, one ray the less,
Had half impair’d the nameless grace
Which waves in every raven tress,
Or softly lightens o’er her face;
Where thoughts serenly sweet express
How pure, how dear their dwelling-place.
.
And on that cheek, and o’er that brow,
So soft, so calm, yet eloquent,
The smiles that win, the tints that glow,
But tell of days in goodness spent,
A mind at peace wit hall below,
A heart whose love is innocent!
.
Ze schrijdt in schoonheid
.
Ze schrijdt in schoonheid, zoals ’n nacht
Die helder is, vol sterren staat;
Licht en donker, klare pracht
komt in haar ogen, haar gelaat:
vertederd tot een licht dat zacht
de mooiste dag achter zich laat
.
meer schaduw. Of wat minder licht,
verzwakt de eed’le gratie;
die gaf haar lokken, haar gezicht,
hun nameloze staatsie;
en alle zoets waar zij aan dacht
droeg bij aan haar serene pracht.
.
En om haar mond, en op haar wangen,
Speel zacht en zonder vragen
Een lach, een blos, een stil verlangen
Naar vroeg’re, schone dagen;
Haar ziel heeft alle rust ontvangen
Om zuiver te behagen!
.
ZICHTBAAR ALLEEN 