Herman Finkers

.

Dat Herman Finkers (1954) naast cabaretier en zanger ook poëzie schrijft dat wist ik al, ik schreef er al over in mijn bericht op de vrolijke vrijdag en plaatste daar zijn gedicht ‘Vinger in de bibs’. Finkers is vooral een plezierdichter of dichter van light verse. In 2012 verscheen bij uitgeverij Thomas Rap van zijn hand de bundel ‘Poëzie, zo moeilijk nie’ verzamelde verzen, waarvan de titel al veel weggeeft over de inhoud.

Naast een aantal verzen die hij ook op muziek heeft gezet, zoals ‘Duet (we staan samen sterk)’ met Brigitte Kaandorp, en een flauwiteit hier en daar zoals het vers ‘Ik moet poepen’ waarvan de volledige tekst luidt: “(Hier zijn helaas een paar bladzijden uitgescheurd.)” zijn er ook vele verzen waaruit de taalvirtuositeit van Herman Finkers blijkt. Twee wat kortere gedichten wil ik hier dan ook graag delen want er is altijd tijd voor een lach, ook in de poëzie.

.

Vele handen maken licht werk

.

Ik stoei met jou de hele dag door, we kussen urenlang.

Uitgeput geef jij mij een laatste zoen en zegt:

‘Ik moet er niet aan denken dat ik dat

allemaal alleen had moeten doen.’

.

Mijn promiscuïteit

.

De een ligt liever links,

een ander liever rechts.

De een heeft tien orgasmes

een ander  eentje slechts.

.

De een maakt veel kabaal,

een ander doet het stil.

Het is mijn éigen leven:

ik droom zoals ik wil.

.