Hoe ik klonk

.

Poëzie is er voor alle gemoedstoestanden. Of je nu blij, verrast, verdrietig, depressief, uitgelaten, verward, twijfelachtig, uitzinnig, verliefd, rouwend, in afwachting, triest, onzeker of juist heel zeker, ontheemd, ongeremd, geaard, in bloei, stervende of in blijde verwachting bent, poëzie past bij elke stemming. Het is alleen vaak een kwestie van het juiste gedicht bij de juiste stemming vinden.

Toen ik het gedicht ‘Hoe ik klonk’ van Hagar Peeters (1972) uit de bundel ‘Loper van licht’ uit 2008 las wist ik precies bij welke stemming dit gedicht hoorde. En omdat het zo’n heerlijk positief en vrolijk gedicht is hier ‘Hoe ik klonk’.

.

Hoe ik klonk

.

Je hebt een lief bekje

vooral als het getuit is

kust met de lucht

en wuft gewauwel laat klinken.

.

Tussen je tanden

je kolderieke tongetje

het opstandig snaveltje

dat guitig huigje van je.

.

Al dat gestamel en gebazel,

ik krijg er maar geen genoeg van.

Betere onzin vind ik niet in boeken.

Daar bezinkt het jij zingt het weer los.

.

Kom nog even naast me liggen

en doe dat nog eens, dat van je lippen.

Meer heb ik helemaal niet nodig.

.