Maandelijks archief: februari 2015
Typewriter poetry
James Andrew Crosby
.
James Andrew Crosby is ‘a mental anarchist’ (zo schrijft hij op zijn website). Hij schrijft poëzie en in het bijzonder poëzie met een typemachine (vandaar de term Typewriter poetry). Eind 2014 kwam van hem de bundel ‘From Words to Worlds’ uit bij Lulu.com met voorbeelden van zijn frisse en ook wel ongebruikelijke poëzie. Op zijn website kun je verschillende voorbeelden van zijn werk lezen. Typewriter poetry, letters (korte poëtische notities in handschrift), ‘gewone’ poëzie, Haiku’s en filosofisch getinte uitspraken.
Zijn Typewriter poetry bevalt me het meest daarom hier een paar voorbeelden.
.
Meer voorbeelden van de poëzie van James Andrew Crosby op http://jamesandrewcrosby.tumblr.com/
Personal touch and poetry
Anthony Pierson
.
Op het web kwam ik per ongeluk op een website waar een verhaal was geschreven over de helende kracht van de ‘aanraking in combinatie met poëzie’.
Anthony Pierson is een verpleger in een ziekenhuis waar hij werkt op een afdeling waar onder andere comapatiënten worden verpleegd. Tijdens een nachtdienst was hij bij een patiënt die in coma had gelegen en daar tijdens zijn dienst langzaam uit kwam. De patiënt kon niet bewegen of communiceren. Gedurende de dienst hield hij de hand van de comapatiënt vast en met zijn andere hand maakte hij een tekening waarin een gedicht was verwerkt.
Als de patiënt onrustig werd verhoogde hij de warmte en de druk van zijn hand op die van de patiënt. Tegen de ochtend toen zijn dienst erop zat was de tekening klaar en kreeg hij contact met de patiënt. Veel meer dan naar elkaar het vredesteken maken was het niet maar er was communicatie. Later kreeg hij de zorg over hem toegedeeld en de eerste keer dat ze elkaar weer zagen maakt de patiënt het vredesteken tegen Anthony.
Een mooi verhaal over hoe aanraking kan helpen bij een ziekteproces, maar uiteindelijk gaat dit blog over poëzie daarom de tekening en een deel van het gedicht dat Anthony schreef.
.
You may not know it,
but I am the lost and lonely poet.
My eyes may blankly stare and my face sag long,
but I assure you, I am alive inside.
Just hold my hand and you will see
there is a yet fire raged in me.
Do not give up hope my one and only friend,
for you will find me again in the end…
.
Het hele verhaal staat op: http://intermountainhealthcare.org/blogs/2014/12/using-the-power-of-personal-touch-poetry-art-help-a-patient-find-peace/
Poëzie en kunst
Sophia Kemp
.
Sophia Kemp is afgestudeerd master Illustration aan het Camberwell College of Art and Design, University of the Arts London in 2011. Daarna studeerde ze af als Bachelor Illustration and Graphic Design bij het Central Saint Martins College of Art and Design, University of the Arts London in 2006.
Tegenwoordig schrijft en tekent ze een serie geïllustreerde gedichten in de hoop deze te kunnen publiceren in de nabije toekomst. Van haar hand zijn een aantal gedichten en illustraties die goed laten zien dat poëzie en beeld (grafisch, tekeningen, afbeeldingen e.d.) heel goed samen kunnen gaan.
Hieronder een aantal voorbeelden van haar gedichten op tassen en t-shirts.
.
Meer voorbeelden van haar gedichten/illustraties vind je op http://sophiakemp.wix.com/skillustrations#!
Niets
Leonard Nolens
.
Leonard Helena Sylvain Nolens (of L. Nolens 1947) is dagboekschrijver en dichter en wordt gezien als één van de belangrijkste levende Vlaamse dichters. Nolens woont en werkt in Antwerpen (waar anders ben ik geneigd te zeggen, zovele prachtige Vlaamse dichters zijn actief vanuit Antwerpen) en is een romanticus Dat wil zeggen, hij schrijft vaak over liefde en over de manier om aan de identiteit te ontsnappen.
Leonard Nolens debuteerde in 1969 met de bundel ‘Orpheushanden’ en publiceerde sindsdien 25 poëziebundels. Nolens ontving in zijn leven verschillende prijzen zoals de Poëzieprijs van de Provincie Antwerpen in 1976, de Jan Campertprijs in 1991, de VSB Poëzieprijs in 2008 en de driejaarlijkse Prijs der Nederlandse Letteren in 2012.
Uit zijn bundel ‘Manieren van leven’ uit 2001 het gedicht ‘Niets’.
.
Niets
Je weet niet wat er is. Je bent gestruikeld
In je slaap, een zon heeft je geslagen
Om de hoek en je koopt blind een brood,
Verdwaalt. De straat gaat met je op de loop.
Een vreemde brengt je thuis, het is je vrouw
Die napraat over je begrafenis.
Je lag te roken in je kist, zegt zij,
En pakt een pan en bakt je dode hart.
Je weet niet wat er is. Je zit al dagen
Als een schaduw van je schaduw thuis.
De dokter komt, betokkelt je contouren
En vindt niets. Je bent het met hem eens.
.
Met dank aan gedichten.nl en Wikipedia
E-bundel Gedichtenwedstrijd Ongehoord!
2014
.
In 2014 organiseerde de stichting Ongehoord! voor de derde keer een Gedichtenwedstrijd. Uit de ruim 220 inzendingen werd een shortlist van iets meer dan 50 gedichten gekozen door het bestuur van Ongehoord! en voorgelegd aan een jury. De jury bestond uit Joz Knoop, Edwin de Voigt en Robbert Meijntjes.
Door de jury werden drie genomineerden gekozen en 3 prijswinnaars (lees hierover elders op dit blog onder de categorie Ongehoord). De winnaar krijgt een plaats op het Ongehoord! podium en een beeld, en alle winnaars krijgen hun gedicht geplaatst op de website van Ongehoord!
Toch vonden we bij Ongehoord! het jammer dat het hierbij bleef. De ingezonden gedichten zijn zeer de moeite waard om te lezen ook voor een groter publiek. Daarom is besloten om een E-bundel te laten maken van de gedichten van de shortlist, de genomineerden en de prijswinnaars aangevuld met het juryrapport.
MUG books tekende voor de uitgave, Brrt.nl voor het ontwerp en de opmaak en nu is de bundel klaar. Gratisb te downloaden via de websites van Ongehoord!, MUGbookpublishing en vanaf vandaag dus ook vanaf mijn blog.
Klik de link aan voor de PDF versie. Ontvang je liever de EPub versie laat me dit dan even weten (via een reactie) dan stuur ik je deze toe.
.
MUG-Books-Ongehoord-2014-bw-600x800px (1)
.
Runa Svetlikova
Winnaar Herman de Coninckprijs
.
Runa Svetlikova (1982) is dichter, grafisch ontwerper en schrijver en haar debuutbundel ‘Deze zachte witte kamer’ won dit jaar op 27 januari, de Herman de Conincklamp voor het beste debuut van 2014. In het juryrapport staat te lezen:
“Het aantal debuten dit jaar was mager, maar de jury zag daar dit jaar geen reden in om de debuutprijs niet uit te reiken. Een van de debuten steeg namelijk duidelijk boven de anderen uit. Een sterke authentieke bundel met een volstrekt eigen idioom. Pittige vragen als de vermaarde “Wie zijn we? en Waar komen we vandaan?” worden met lef, originaliteit en een scherpe onafhankelijke geest benaderd. Dit is een bundel die een volwassenheid toont die menig dichter die het debuteren al lang achter de rug heeft zou sieren. De debuutprijs 2015 gaat naar de bundel ‘Deze zachte witte kamer’ van Runa Svetlikova”.
Uit deze bundel het gedicht ‘Ge liet iets achter’.
.
Ge liet iets achter
.
Ge liet iets achter maar niemand kan het vinden
ge deed iets goed maar niemand weet wat
ge zijt nen held maar niemand weet waarom ge
heel uw leven vocht en wie zo hard terug sloeg.
Het doet er niet toe, ge haalde de finale –
maar niemand weet van wat
Het was niet hardlopen, ge liep kreupel.
Het was niet hoogspringen, ge zat voltijds aan de grond.
Ge trok geen treinstellen voort met uw vals gebit.
Ge zijt een vraagteken, maar wie schreef de zin
en wie stelt de vraag? Ik zoek een schone foto en ik vind:
uw handen: Uw stompe vingers. Uw vergeelde vingertoppen
en uw kromme nagels. Mijn kind heeft die ook.
.
Cummings en de Coninck
De gedichten
.
Voor mijn verjaardag heb ik ‘De gedichten’ van Herman de Coninck gekregen. Eeen fantastisch boekwerk met al de gedichten die Herman de Coninck tijdens zijn leven heeft gepubliceerd of voor publicatie bestemd waren, aangevuld met een beperkte selectie uit het nagelaten werk. Ruim 600 pagina’s genieten dus. Omdat ik dichtbundels zelden bij de eerste pagina begin te lezen (als een roman bijvoorbeeld) sloeg ik ook nu de bundel ergens open om te beginnen te lezen.
Groot was mijn verbazing toen ik zag bij welk gedicht ik deze bundel opensloeg; E.E. Cummings. Een van mijn favoriete dichters aller tijden en misschien wel de favoriet uit het Engelse taalgebied (al twijfel ik, misschien ex aequo met Yeats). Blijkbaar voor Herman de Coninck ook een favoriet wat hem nog verder in mijn achting doet stijgen (kan dat nog?).
Hier het gedicht.
.
E.E. Cummings
.
Het is prettig om klein
en je lippen te zijn.
Het is nog veel prettiger
om je met vier lippen samen
te schamen
.
Je bent zo onder elkaar met jezelf.
Ik hou van jou, zo voorzichtig als misschien,
zo ongelooflijk als ja,
zo lang als we zullen wel zien.
.
Gelukkig ben ik op tijd vertrokken
om voor de nacht eindigen in mijn vingertoppen.
.
Octavio Paz
Dorp
.
Octavio Paz (1914 – 1998) was een Mexicaans schrijver, dichter en diplomaat. Hij geldt als een van de belangrijkste Spaanstalige schrijvers van de 20e eeuw en won in 1990 de Nobelprijs voor de Literatuur.
Paz heeft in zijn hele leven veel van zijn tijd met lezen doorbracht. Zijn vroege werken zijn met name beïnvloed door de Europese dichters Gerardo Diego, Juan Ramón Jiménez en misschien wel de bekendste Antonio Machado. Op zeventienjarige leeftijd publiceerde Paz zijn eerste gedicht, ‘Caballera’. Twee jaar later, op 19 jarige leeftijd, kwam zijn eerste bundel uit: ‘Luna Silvestre’. Paz ging naar de Universidad National in Mexico om Rechten en Literatuur te studeren.
Octavio Paz heeft vele literaire prijzen gewonnen waaronder de Grand Prix International de Poésie, België (1963), de Cervantes prijs (Nobelprijs voor Spaanstalige literatuur) in 1981 en de Neustadt Prize, de belangrijkste literaire prijs in de VS voor niet iuit de VS afkomstige schrijvers (2-jaarlijks) in 1983 en dus de Nobelprijs voor de literatuur.
Daarnaast ontving hij in 1994 het Grootkruis van het Franse Legion d’Honneur en in 1998 het Grootkruis van Isabel la Católica, Spanje. Tevens werden hem eredoctoraten toegekend aan 4 universiteiten.
In de vuistdikke bundel ‘Honderd dichters uit vijftien jaar Poetry International’ staan een aantal van zijn gedichten in het Spaans en in een Nederlandse vertaling van Laurens Vancrevel. Hier het gedicht ‘Pueblo’ of ‘Dorp’.
.
Pueblo
.
Las piedras son tiempo
El viento
Siglos de viento
Los árboles son tiempo
Las gentes son piedra
El viento
Vuelve sobre si mismo y se entierra
en el dia de piedra
No hay agua pero brillan los ojos
.
Dorp
.
De stenen zijn tijd
De wind
Eeuwen van wind
De bomen zijn tijd
De mensen zijn steen
de wind
Komt op zichzelf terug en begraaft zich
In de dag van steen
Water is er niet wel glinsteren de ogen
.
ZICHTBAAR ALLEEN 