Site-archief
Aan mijn broer
Christo Botev
.
De Bulgaarse dichter Christo Botev (1848 – 1876) was dichter en nationaal revolutionair . Botev wordt door Bulgaren algemeen beschouwd als een symbolische historische figuur en nationale held.
In 1875 publiceerde Botev zijn poëtische werken in een boek genaamd ‘Liederen en gedichten’, samen met een andere Bulgaarse revolutionaire dichter en toekomstige politicus en staatsman Stefan Stambolov . Botevs poëzie weerspiegelde de gevoelens van de arme mensen, vol met revolutionaire ideeën, strijdend voor hun vrijheid tegen zowel buitenlandse als binnenlandse tirannen. Zijn poëzie wordt beïnvloed door de Russische revolutionaire democraten en de figuren van de Parijse Commune . Onder deze invloed verrees Botev zowel als dichter als revolutionair democraat. Veel van zijn gedichten zijn doordrenkt van revolutionaire ijver en vastberadenheid. Anderen zijn romantisch, zelfs elegisch. Misschien wel de grootste van zijn gedichten is ‘The Hanging of Vasil Levski’ (“Obesvaneto na Vasil Levski”).
Het gedicht ‘Aan mijn broer’ werd vertaald uit het Bulgaars door Ton en Marijke Delemarre.
.
Aan mijn broer
.
Hard is het, broertje, tussen
stupide mafkezen te leven
die mijn zielevuur verblussen
zout in mijn hartewond wreven.
.
Vaderland lief, u bemin ik.
Over uw oude erfgoed beschik ik
maar inwendig broertje, verstik ik,
zo haat ik die dwazen verschrikkelijk.
.
Duistere dromen, woeste gedachten
folteren mijn jonge geest.
Ach wie legt zijn handen zachte
rond dit hart, zozeer verweesd?
.
Niemand, niemand, nooit begeert het
noch geluk, noch vrijheid want
zo uitzinnig resoneert het
op de noodkreet van het land.
.
Waarlijk broertje, heimlijk huil ik
op het graf van het volk geknecht.
Maar zeg mij: wat wint uiteindelijk
op deze aardkloot nog respect?
.
Niets toch. Niets! Er is geen antwoord
op een roep oprecht en vrij.
En ook jouw ziel heeft geen antwoord
op Gods stem – het volksgeschrei.
.
Gebed aan de muzen
Gedicht op een vaas van 2000 jaar oud
.
Tijdens een recente opgraving van een Thracisch graf uit de eerste eeuw in Bulgarije, ontdekten archeologen iets totaal onverwachts: een aarden vat gegraveerd met Griekse letters. De tekst leek te zijn gedrukt gedrukt op het vat, in plaats van er in gesneden, en werd gekrabbeld in schijnbaar willekeurige richtingen; terwijl sommige van de woorden horizontaal werden geschreven, lopen andere verticaal of diagonaal.
En wat nog vreemder is, de archeologen kwamen er bij het vertalen van de tekst achter, dat het niet het werk van een 1e eeuwse Thracische dichter was maar dat van de Griekse dichter en politicus Solon uit de 5e eeuw voor Christus.
Dat Solon’s gedicht “Gebed aan de Muzen,” geschreven stond op een balsamarium (een vat dat wordt gebruikt om zalf of olie in op te slaan) van klei was verrassend. Maar de vreemde opstelling van de belettering op het vat maakte de vondst nog mysterieuzer.
Het is de archeologen, onder leiding van Kostadin Kisyov, directeur van het Plovdiv Museum voor Archeologie, echter gelukt om dit mysterie op te lossen. Kisyov stelt dat het schrijven op de balsamarium waarschijnlijk toeval was. Op een gegeven moment werd het vat gewikkeld in perkament, en het gedicht dat afgedrukt stond op het perkament gaf gewoon af.
De theorie verklaart waarom het schrijven op de balsamarium werd gedrukt in meerdere richtingen, maar het verklaart niet waarom een Thracische uit de 1e eeuw werd begraven met een Grieks gedicht uit de 5e eeuw voor Christus.
Volgens Kisyov, er is een vrij eenvoudige verklaring voor. Het is waarschijnlijk dat de persoon die het vat meenam op zijn reis, waarschijnlijk een goed opgeleide geestelijke was en een fan van klassieke poëzie. Kisyov: “Deze werken werden in de oudheid verkocht als boeken. De eigenaar van dit perkament verwierf het omdat hij graag een gedicht van Solon wilde bezitten. ”
De tekst die op het vat te lezen staat luidt:
[Geef mij gezegende welvaart van de goden en] van de hele mensheid ooit het bezit van een goede reputatie; [en dat ik kan zijn een genot voor mijn vrienden, en een aandoening voor mijn vijanden, door de eerste gerespecteerd zijn], door de anderen bezien met angst.
.
Met dank aan mentalfloss.com
Gedichten op vreemde plekken
Deel 97: Op de buitenmuur van het Nationaal Museum voor Nationale Historie.
.
Heel veel kan ik hier verder niet over vinden maar volgens het onderschrift is dit het Nationaal Museum voor nationale history in Sofia Bulgarije. Wat de relatie is tussen de Nederlandse woorden en het museum is mij onbekend maar ik vond het heel bijzonder om op een muur van een buitenlands museum deze woorden tegen te komen.
Wat staat er? Gesteent, lelies, porselein, koraal, boek, parels, jij, leem, jij rozen.
Als het geen gedicht is zou er een gedicht van gemaakt moeten worden.
Wie weet hier meer over?
.








