Site-archief
Heb mij nodig
Herman de Coninck
.
Vandaag is zo’n dag dat ik een gedicht van Herman de Coninck met jullie wil delen. Poëzie en zeker poëzie van sommige dichters sluit soms heel goed aan bij mijn gemoedstoestand. Vandaag is mijn gemoedstoestand er een waarbij Herman de Coninck past. Ik heb gekozen voor het gedicht zonder titel uit de bundel ‘Enkelvoud’ uit 1991.
.
Heb mij nodig. Kun mij niet missen
Heb verdriet. Ik heb daar van alles tegen,
Levensbeschouwing, aforismen, groter verdriet:
Het is familie. Van geluk weet ik dat niet.
Er is geluk waarmee je alleen
moet zijn. Het te grote,
Zo heb ik, toen jij geboren was, een dag
door bossen gelopen. En toen pas besloten
dat jij er misschien mee te maken had,
en je moeder, die ik kende van vroeger.
Er is keihard geluk, waarvoor je moet
achterlaten en hebben en twintig zijn
zoals in het Frans: twintig jaar hebben.
Heb mij niet nodig. Kun mij missen.
Pas later ben je ooit weer twaalf geweest.
Dan kun je ook rustig veertig worden.
Dan is geluk verdriet. Een naald die Schubert leest
Kun mij dan missen maar doe het niet.
.
Who you really are
E.E. Cummings
.
“IT TAKES COURAGE TO GROW UP AND TURN OUT TO BE WHO YOU REALLY ARE.”
Deze uitspraak is van E.E. Cummings. Ik kwam hem tegen op een website en elke keer als ik E.E. Cummings tegen kom wil ik een gedicht van hem plaatsen. E.E. is zo’n geweldige dichter en er zijn nog steeds mensen die hem niet kennen. Aan mij de schone taak hier verandering in te brengen. Vandaar vandaag het gedicht ‘Buffalo Bill’s’.
Dit bijzondere gedicht lijkt op het eerste gezicht een moeilijk te begrijpen gedicht maar als je er wat beter naar kijkt zit er veel in. Iets dat defunct is is dood, dus Buffalo Bill is dood. Buffalo Bill was een beroemd figuur uit de geschiedenis van de Verenigde Staten. Hij had vele baantjes tot hij zijn ‘Wild West’ show’ start aan het einde van de 19e eeuw. Samen met andere performers deden ze aan rodeo-rijden op wilde paarden en kleiduiven schieten om te laten zien hoe goede schutters ze waren. Hij was een voorbeeld van iemand die volop leefde en heel vitaal was.
Cummings beschrijft Buffalo Bill tijdens zijn shows: watersmooth-silver/stallion,’ and breaking clay ‘pigeonsjustlikethat.’ Hij beschrijft hem ook als een knappe man. Wat Cummings hier doet is Buffalo Bill neer zetten als een symbool van alles wat wij willen zijn: knap, succesvol, levendig. Door over de dood van Buffalo Bill te spreken geeft hij aan dat zelfs de mooiste en meest getalenteerde mensen sterfelijk zijn. Dit wordt nog eens versterkt door de laatste zinnen ‘how do you like your blueeyed boy/Mister Death.’
De manier waarop Cummings het gedicht heeft opgeschreven ziet er uit als een soort levenscyclus. Hij begin links, gaat in de tekst steeds verder naar rechts en daarna weer naar links. Van geboorte naar volle wasdom en terug naar sterven.
Als je dan zo’n uitspraak leest van Cummings begrijp je ook wat beter wat hij bedoelt.
.
Met dank aan study.com
Een magistrale stralende zon
Johnny van Doorn
.
Ik sprak van de week een dichter en het gesprek kwam op Johnny van Doorn (1944-1991). En eerlijk gezegd heb ik niet veel nodig om iets van hem te plaatsen op dit blog, hij is één van mijn jeugdhelden als het om poëzie gaat (en dan vooral als het gaat om hoe je poëzie óók kan brengen, namelijk ‘in your face’). Daarom hier een gedicht van Johnny the selfkicker met de titel ‘Een magistrale stralende zon’
.
Een magistrale stralende zon
Verdwaald in de duisternis
Is hij terechtgekomen in
Een soort woestenij die
Met dopheide en kleine
Heesters is begroeid &
Aankloppend bij een
Afgelegen boerderij
Waar een flauw lichtje
Hem doet vermoeden
Dat er iets van leven
In aanwezig moet zijn
Wordt hem opengedaan
Door een kleine kale
Scheelogige monnik
Die hem gastvrij en
Onderdanig ontvangt
In zijn stemmig blauw-
Geschilderd vertrek
Dat onder het schenken
Van een chinees kopje
Thee door hem plechtig
Wordt genoemd de hal
der kennis die slechts
Toegankelijk is voor
Zij die door de
Stilte zijn gegaan &
Zijn tranen nauwelijks
De baas kunnend weet
Hij terstond dat
Deze oude magiër
Zijn langgezochte
Leermeester moet zijn
Die op zijn weg
Naar het door hem
Begeerde middelpunt
Zijn toeverlaat zal
Zijn in moeilijke uren &
Als hij na een gerief-
Lijke nachtrust bij
Het kraaien van de haan
Het huisje van zijn dromen
De rug toekeert om met
Zijn zwerftocht verder
Te gaan is er zoveel
Gebeurd dat in tegen-
Stelling met die avond
Tevoren hij gevuld is
Met een nieuwe lading
Levenskracht die hem
Doet jubelen over de
Vol met kwinkelerende
Vogels zijnde Natuur
Die goudgeel beschenen
Wordt door een magi-
Strale stralende zon
.
Met dank aan http://hetmooistegedicht.blogspot.nl/
Bluebird
Charles Bukowski
.
Voor Charles Bukowski is er altijd een plekje op dit blog. Vandaag dus ook. Nu met een animatie van zijn gedicht ‘Bluebird’. Op http://www.openculture.com/2014/05/three-charles-bukowski-poems-animated.html staan er nog drie.
.
Bluebird
there’s a bluebird in my heart that
wants to get out
but I’m too tough for him,
I say, stay in there, I’m not going
to let anybody see
you.
there’s a bluebird in my heart that
wants to get out
but I pour whiskey on him and inhale
cigarette smoke
and the whores and the bartenders
and the grocery clerks
never know that
he’s
in there.
there’s a bluebird in my heart that
wants to get out
but I’m too tough for him,
I say,
stay down, do you want to mess
me up?
you want to screw up the
works?
you want to blow my book sales in
Europe?
there’s a bluebird in my heart that
wants to get out
but I’m too clever, I only let him out
at night sometimes
when everybody’s asleep.
I say, I know that you’re there,
so don’t be
sad.
then I put him back,
but he’s singing a little
in there, I haven’t quite let him
die
and we sleep together like
that
with our
secret pact
and it’s nice enough to
make a man
weep, but I don’t
weep, do
you?
.
Thelonious Monk
Simon Vinkenoog
Simon Vinkenoog (1928-2009) was schrijver, dichter en voordrachtskunstenaar. Hij begon op 21 jarige leeftijd het blad literaire blad ‘Blurb’ dat samen met ‘Braak’ van Remco Campert en Rudy Kousbroek aan de wieg stond van wat later de Vijftigers werden. In 1950 debuteerde hij met de bundel ‘Wondkoorts’en publiceerde daarna nog 50 werken.
In 1951 publiceerde Vinkenoog de roemruchte bloemlezing ‘Atonaal’, die geldt als het eerste publieke manifest van de Vijftigers, die zich atonale dichters noemden. Uit de verzamelbundel ‘Eerste gedichten 49-64’ het gedicht ‘Thelonious Monk’.
.
Thelonious Monk
Dit is een straat in parijs
met een arabier in de zon
die langzaam slenterend werkeloos
loopt te zijn een 1951-noordafrikaan
ting ting ting in de bleke zon
zonder geluid
.
dit onder water uitgesproken
vonnis ting ting ting
ternauwernood de oppervlakte rakend
en met een strofe in de franse taal:
je donnerais ma vie toute entière
pour un petit rire confus et obscène
.
herinnert aan de dierentuinapen
met mondbekken harige benen
en ronde gladde achterhanden
die gretig alle kleuren grijpen wit en zwart
ting ting ting
.
Uit: Eerste gedichten 49-64, 1966
Verjaardag
Hester Knibbe
.
een paar maanden geleden werd Hester Knibbe gekozen als de nieuwe stadsdichter van Rotterdam (ik was erbij). Diezelfde week won ze de VSB poëzieprijs met haar bundel “Archaïsch de dieren”. Eerder won ze al de Jambe poëzieprijs, Anna Blamanprijs voor haar oeuvre en de Herman Gorterprijs voor haar bundel ‘Antidood’. Uit haar bundel ‘De buigzaamheid van steen’ het gedicht ‘Verjaardag’. Ik hoop dat ze net als haar voorganger stadsdichters van Rotterdam, Jana Beránova en Daniël Dee in de jury van de Ongehoord! gedichtenwedstrijd wil plaats nemen maar daar later meer over.
.
Verjaardag
Je bent jarig vandaag en je bent het
niet meer. Hoe vieren we dat, hoort
bij een verjaardag die is verjaard
bijvoorbeeld nog taart; je bent toch
nog altijd geboren, geworden. Maar
met wie vieren we dat voortaan en
waar halen we blijde gezichten vandaan.
Bloemen krijg je natuurlijk, we schikken ze
voor je in vazen terwijl we over je
praten: toen, nu zou hij, hij zou – maar
ten slotte staan we daar met
lege handen en armen
.
Uit: De buigzaamheid van steen, 2005
.
Richard ‘Dicky’ Spender
Collected poems
.
Toen Richard Spender (1921 – 1943) op 21 jarige leeftijd bij een aanval op Duitse stellingen in Tunesië het leven liet, had hij reeds een bundel gepubliceerd en was hij een gewaardeerd dichter. De Daily Telegraph schreef over hem als de Rupert Brooke van de Tweede Wereldoorlog. Rupert Brooke was een getalenteerd dichter die in actieve dienst in de Eerste Wereldoorlog overleed.
Zijn gedichten werden gepubliceerd door Sidgwick & Jackson in 3 bundels; ‘Laughing Blood’ uit 1942, ‘Parachute Battalion; last poems from England and Tunisia’ uit 1943 en ‘The Collected Poems’ uit 1944. Mijn exemplaar van The Collected Poems is een derde druk uit 1945.
Daarnaast werden zijn gedichten gepubliceerd in bladen en magazines als Punch, Country Life, John O’ London’s Weekly, The Observer en the Times Literary Supplement.
Zes van de gedichten van Richard Spender zijn geschreven tijdens en na zijn training en dienst bij The Parachute Regiment. Een van deze gedichten is getiteld
.
Before the First Parachute Descent
Remco Campert
Liefdesgedicht
.
Van Remco Campert een gedicht zonder titel over de liefde. Uit ´Scenes in Hotel Morandi´ uit 1983.
.
*
.
Nu zal het verder tot de laatste frase
over jou en mij moeten gaan
jou die ik liefheb
al was het mijn eigen bestaan
.
nachten die zwart zijn, ochtenden zon
ik de dichter, jij die begon
mij aan te kijken, ernstig
ik die vergeten was
dat het allemaal nog kon
.
liefde, ik breng daar niets tegen in
moeilijk wordt simpel
ik in je in
.
E.E. Cummings
Nog maar eens een gedicht van deze bijzondere dichter.
you being in love will tell who softly asks in love,
am i separated from your body smile brain hands merely
to become the jumping puppets of a dream? oh i mean:
entirely having in my careful how
careful arms created this at length
inexcusable, this inexplicable pleasure-you go from several
persons: believe me that strangers arrive
when i have kissed you into a memory
slowly, oh seriously
-that since and if you disappear
solemnly
myselves
ask “life, the question how do i drink dream smile
and how do i prefer this face to another and
why do i weep eat sleep-what does the whole intend
” they wonder. oh and they cry “to be, being, that i am alive
this absurd fraction in its lowest terms
with everything cancelled
but shadows
-what does it all come down to? love? Love
if you like and i like,for the reason that i
hate people and lean out of this window is love,love
and the reason that i laugh and breathe is oh love and the reason
that i do not fall into this street is love.”
More Cummings
E.E. Cummings
Omdat zijn poëzie zo ongrijpbaar en eigenzinnig is.
since feeling is first
who pays any attention
to the syntax of things
will never wholly kiss you;
wholly to be a fool
while Spring is in the world
my blood approves,
and kisses are a better fate
than wisdom
lady i swear by all flowers. Don't cry
- the best gesture of my brain is less than
your eyelids' flutter which says
we are for each other; then
laugh, leaning back in my arms
for life's not a paragraph
And death i think is no parenthesis
ZICHTBAAR ALLEEN 