Site-archief
Poetry Anywhere
David Julius Caesar Salad
.
Poëzie Anywhere is een mobiel-poëzie-performance-kunst project waarin gepersonaliseerde getypte gedichten direct worden gemaakt in ruil voor een donatie.
De dichter van dienst, David Julius Caesar Salad leende dit concept van de dichter Lynn Gentry (San Franciosco), in 2010. Gentry schonk hem een turquoise Olivetti typemachine en moedigde hem aan om zijn gesproken woord obsessie te kanaliseren in een getypte gedichten. David Julius Caesar Salad werd verliefd op het samenstellen van poëzie onder druk en het delen van vaak intense momenten met volslagen vreemden op straat.
Hij begon in Ann Arbor, Michigan, elk weekend op een boerenmarkt. Al snel maakte hij deel uit van een groep straat dichters die in de Verenigde Staten deze vorm van poëzie bedrijven. Sindsdien reisde hij naar New York, Spanje, Bulgarije en Los Angeles.
Zijn belangrijkste drijfveren bij het uitvoeren van de Poëzie Anywhere zijn puur voor de menselijke interactie en onvoorspelbare ervaringen. De meeste gedichten die hij zo schrijft gaan over in andere handen en verdwijnen daarmee uit het zicht. Dit is voor David een voorwaarde: “Ik heb liever geen kopie of een foto van mijn gedichten om te behouden, omdat dit voelt als afstand nemen van het moment’.
.
Gelukkig zijn er wel een paar voorbeelden gedeeld door de ontvangers van deze spontane gedichten. Hieronder zie je een paar voorbeelden. Meer informatie over Poetry Anywhere lees je op http://poetryanywhere.com
Poëzie in het bos
Gedichten op vreemde plekken
.
Speciaal voor de liefhebbers van de rubriek ‘Gedichten op vreemde plekken’vandaag een gedicht in een bos. Via de Vlaamse website van Canvas die het ‘Depot van gevonden gedichten’ is opgestart kwam ik deze foto tegen van Lieve Jacobs. Ze maakte deze foto van een gedicht van een anonieme dichter in het Kloosterbroekbos in Holsbeek op de eerste winterse dag.
.
Er zullen altijd meer bomen dan bommen zijn.
Gelukkig maar!
Want mensen hebben bomen nodig
voor tafels, stoelen, deuren…
Voor warmte in de open haard.
Maar…
Hoe lang nog die waanzin:
dat mensen denken
dat ze ook bommen
nodig hebben.
.
Depot van gevonden gedichten
Canvas
.
In de aanloop naar gedichtendag 2016 is Canvas, deel van de Belgische (Vlaamse) publieke omroep een mooi initiatief begonnen; Het depot van gevonden gedichten. Op dit blog schreef ik al een paar maal over ‘gevonden gedichten’ zoals Google gedichten en poëzie in alledaagse uitingen maar Canvas breidt dit uit naar stiftgedichten, readymades en (foto)gedichten in de openbare ruimte. Een bonte verzameling is het aan het worden.
Canvas is op haar website Canvas.be het Depot van gevonden gedichten gestart en vraagt aan iedereen om gevonden gedichten te fotograferen en up te loaden naar de website. Op deze manier worden deze gedichten bewaard, gekoesterd en aan de wereld getoond. En je kunt er ook nog eens een mooie prijs mee winnen, aldus de begeleidende tekst op de site.
Onder het motto: Poëzie is overal (waar ik het van harte mee eens ben) is je ogen openhouden de boodschap. En, zo stellen ze, denk aan wat Picasso zei : “Je ne cherche pas, je trouve”.
Meer over de manier om dat soort gedichten te vinden, lees je hier :www.canvas.be/hoevindikeengedicht
Je gevonden gedichten in het Depot stoppen, doe je zo:www.canvas.be/mijngevondengedicht.
Het Depot van Gevonden Gedichten kun je hier bekijken:www.depotvangevondengedichten.be.
Viewfinder
Behind the Barracks
.
Via via kom je soms van de ene op de andere site en loop je tegen gedichten op vreemde plekken op. Zo ging het ook bij het gedicht ‘Viewfinder’ van Alice Lyons, dat zich naast de Barracks, in Cootehall, County Roscommon (Ierland) bevind op een glazen raam. Via een gedicht op een trap kwam ik op de website http://www.alicelyons.blogspot.ie/.
‘Viewfinder’ maakt deel uit van AFTER, een serie openbare kunstwerken die de ongekende gevolgen van de (in 2008) economische boom van Ierland op het landschap als onderwerp hebben. Deze kunstwerken werden mogelijk gemaakt door TRADE, het international artist in residence programma.
.
Viewfinder
In the shed beside the Barracks
in the shade of it, damp and February cool I feel
I am standing in a camera
The shed walls frame a picture
of the river and across it
sunlit luxury bungalows
all lined up to face The View
Here where a boy squatted
overheard the father’s plot
(This was in “Korea”)
to sell his son downriver
.
Drijvende dichtregels
Op het Merwedekanaal
.
Toen de Tour de France dit jaar Utrecht aandeed schreef stadsdichter van Utrecht, Els van Stalborch. de dichtregel ‘Behind the dikes we all bike’. Deze regel werd als drijvende dichtregel in het Merwedekanaal in Utrecht geplaatst.
De dichtregel van Stalborch is uitgekozen uit de zestig (Engelstalige) regels geschreven door het Utrechts Stadsdichtersgilde. Als onderdeel van het Gildeproject rond de Tour werd de dichtregel vervolgens levensgroot (2m hoog 45m lang) uit hout en piepschuim gefrabiceerd, zodat het kunstwerk goed zou blijven drijven en ook goed zichtbaar zou zijn vanuit de lucht. Het doel van de actie was dat de regel gespot zou worden door een van de helikopters die rondvlogen gedurende de Tourstart, en dit is ook gelukt.
.
Duingedicht
Tussen Scheveningen en Kijkduin
.
Ik woon vlak bij Scheveningen en al wandelend door de duinen tussen Scheveningen en Kijkduin kwam ik dit bouwwerk tegen. Of het een functie heeft en welke dat dan is weet ik nog steeds niet. Volgens mij is het er vooral neergezet om de fietsenstalling ‘smoel’ te geven maar het gedicht op de ronde betonnen wand mag er zijn. En het past mooi in de categorieën Gedichten op vreemde plekken en Gedichten in de openbare ruimte.
.
Terugkeer naar het stille strand
bijzaken verwaaien
.
Zee golft door in duinen
branding ruist in de kruinen
.
Hier is ruimte
om lief te hebben
.
Container poëzie
Stefan De Pauw
.
Op http://www.fusion.be/ kwam ik een mooi voorbeeld tegen van poëzie op een bijzondere plek. Stefan De Pauw is een graphic designer uit België en op zin website staan voorbeelden van zijn ‘ongoing collection’ creatieve experimenten. Een voorbeeld van zo’n creatief experiment is Poetry Port, a concept renders for a random poetry generating container facility.
Of in goed Nederlands een concept voor het creëren van poëzie via het toeval middels opschriften op containers. Hieronder zie je een aantal voorbeelden van Stefan. Het lijkt mij een prima manier om de ‘muren’ van saaie containers in havens en dergelijke een heel nieuw uiterlijk te geven en tegelijkertijd ‘random poetry’ te laten ontstaan.
.
Waterloop
A.C.W. Staring
.
In Gendringen (Gelderland) is in 2010 de vernieuwde Schrijversbuurt opgeleverd. In de Schrijversbuurt zijn verschillende kunstobjecten geplaatst van kunstenaar Léon Mommersteeg. In deze kunstwerken is het gedicht ‘Waterloop’ van A.C.W. Staring verwerkt. De basis hiervan is het tekst-kunstwerk in het appartementencomplex De Dichter. Daar begint het gedicht, verwerkt in onder andere de onderkant van de balkons, en loopt via verschillende objecten als stoeptegels en bankjes de rest van de wijk in.
A.C.W. Staring (1767 – 1840) was landheer (heer van de Wildenborch), landbouwkundige en dichter. Hij was een romantisch dichter (waarvan er destijds niet veel waren in Nederland). Zijn romantische inslag betrof zowel hetgeen waarover hij schreef (legenden, beschrijvingen van de natuur) als de wijze waarop hij dat deed (gevoelig en humoristisch).
Staring blonk uit in de dichterlijke vertelkunst maar veel waardering kreeg hij indertijd niet omdat men zijn werk moeilijk toegankelijk vond.
Waterloop
.
Nu baant zich ’t Nat
Een heimlijk pad,
En tjilpt en fluistert,
In bloem en blad
Voor ’t oog verduisterd.
Nu dartelt vrij,
Op gouden zanden,
De stroom voorbij.
Hij schuurt zijn randen
Allengskens uit,
En sleept den buit
Van kleiner vlieten
Geweldig voort;
En golven schieten,
Van ver gehoord,
Langs ’t rotsig boord.
Nu vangt een dal
Den Waterval.
Een glinstrend kleed
Ligt stil verbreed
In ’t nieuwe perk.
Het loofgewemel,
Het bonte zwerk,
De blaauwe hemel,
Zien statig neêr
Op ’t effen Meer.
.
Standbeeld van de dichter Staring in Vorden.
Met dank aan Wikipedia en http://gemeente.oude-ijsselstreek.nl/
Watergedicht
Jan Merx
.
In de categorie Gedichten op vreemde plekken werd ik door Frans Roesink gewezen op een blogbericht van deschrijfsalon.blogspot.nl over een gedicht van Jan Merx in het water. Jan Merx (1959) is (in zijn eigen woorden) architect en contextueel beeldend kunstenaar. In zijn kunst spelen architectuur, literatuur en filosofie een belangrijke rol.
In 1998 werd het kunstwerk ‘Drijvend gedicht’ geplaatst in het water tussen de Binnenluiendijk en het Julianapark in Hoorn (Noord-Holland).
De tekst van het gedicht luidt:
.
D E L I E F D E B E Z I T
D E T I J D D E
T I J D I S G E E N W E R
K E L I J K H E I D
D E W E R K E L I J K H E I D
B E S T A A T A L L E E N I
N D E D R O O M
D E D R O O M V A N D O O
D E N G E N O T V E R T E
L T H E T G E L U K
H E T G E L U K L E E F
T I N D E L I E F D E
D E L I E F D E O N
S T E R F E L I J K M A A K T
H E T L E V E N G E L U K
K I G V E R G A N K E L I J K
.
of uitgeschreven:
.
de liefde bezit de tijd
de tijd is geen werkelijkheid
de werkelijkheid bestaat alleen in de droom
de droom van dood en genot vertelt het geluk
het geluk leeft in de liefde
de liefde onsterfelijk maakt het leven gelukkig vergankelijk
.
Lichtgedicht
Ester Naomi Perquin en Geert Mul
.
In januari 2014 verscheen in de Noorderzon, wijkkrant van Rotterdam-Noord het bericht dat in december 2013, in het Muizengaatje (de onderdoorgang van het spoor bij station Rotterdam Noord, nabij de Bergweg) een lichtgedicht is geplaatst van dichter Ester Naomi Perquin (toen stadsdichter van Rotterdam) en kunstenaar Geert Mul. Het gedicht is geplaatst op het plafond en door de speelse belichting krijgt het steeds een andere dimensie.
De combinatie van tekst en gekleurd licht zorgt voor verschillende lagen en daagt de lezer uit om de tekst opnieuw te lezen, te interpreteren en te ontdekken.
ZICHTBAAR ALLEEN 