Ankie Peypers

.

In 2015 kwam de bundel ‘Gedichten die mannen aan het huilen brengen’ op de markt, al snel gevolgd door ‘Gedichten die vrouwen aan het huilen brengen’ die door Isa Hoes werd samengesteld. Beide bundels bleken nogal een succes dus werd de formule nog even voortgezet met de bundel ‘Zo heel jij mij’ Troostgedichten, waar ik al eerder over schreef en opnieuw samengesteld door Isa Hoes.

Wat me opviel toen ik de bundel weer eens las, was dat hier opnieuw was gekozen voor veel bekend werk van bekende dichters. Toch staan er ook wat gedichten in van minder bekende of (bijna) vergeten dichters. Zoals de dichter Ankie Peypers (1928-2008). Het gedicht ‘Met de rozen’ is genomen uit ‘Verzamelde gedichten’ uit 1976 en is met recht een troostrijk gedicht.

.

Met de rozen

.

Ik heb met de rozen gewed

dat hij op tijd zou zijn

dat ze hem nog zouden zien.

Ze bloeien heel lang dit jaar.

.

Ik heb met de kastanje gewed

dat zijn bladeren niet zouden vallen

dat ze niet zouden vergelen

en dat ik met hem kastanjes zou zoeken

en dat hij kwam.

.

Met de hei met de haag met de bleke steeds blekere zon.

.

Ik heb met de sneeuw gewed

want daar gaat het toch om

dat mijn voetstap

geen spoor achterlaat waarvan mensen

zeggen dat meisje is altijd alleen;

.

Ik heb met de sneeuw gewed

dat hij weer terug zou zijn

dat er sneeuw moet zijn

voor wie wil kussen

voor wie wil bezitten.

.

Stil zei de maan wees stil

je bent hem al bijna vergeten.

.