Anna Achmatova

.

Regelmatig zet de oorlog die Rusland is begonnen tegen de Oekraïne me aan het denken. Ik schrijf en deel al heel lang gedichten van Russische dichters op dit blog. Veel van deze dichters waren ten tijde van de Sovjet Unie nog landgenoten (Russen en Oekraïners) of waren Oekraïners maar werkten en leefden hun hele leven in wat nu Rusland is. Door de sancties tegen Rusland is de communicatie en uitwisseling van bijvoorbeeld cultuur en literatuur stil komen liggen. Russische dichters bedenken zich wel twee keer om nu naar West Europa te komen (als het ze al wordt toegestaan). Hiermee lijkt het soms of alles wat uit Rusland komt met argwaan moet worden bekeken.

Maar al die grote schrijvers en dichters dan, die van voor Putin, die zijn toch niet besmet? Ik vind van niet, net zomin als ik dichters die ondanks de repressie hun werk voort zetten besmet vind. Daarom heb ik de bundel ‘In andermans handen’ uit 1981 maar weer eens uit mijn boekenkast gepakt. Deze bundel bevat een (beknopt) overzicht van de gedichten van Anna Achmatova (1889 – 1966). Ik koos het gedicht ‘Een uitstapje’ uit de bundel omdat het zo’n heerlijk onschuldig gedicht is.

.

Een uitstapje

.

Een veer streek langs het dak van het rijtuig,

Terwijl ik hem in de ogen keek.

Mijn hart deed pijn, maar het wist niet eens

Wat de reden van zijn bedroefdheid kon zijn.

.

De hemelboog was bewolkt, daaronder

Lag de windstille avond in treurnis geketend.

En – het leek in Oostindische inkt getekend

Op vergeeld papier – het Bois de Boulogne.

.

De geur van seringen en benzine

In een rust, die behoedzaam zijn oren spitste…

Heel even raakte hij weer mijn knieën

Met een hand die nauwelijks merkbaar trilde.

.