Site-archief

Lust for life

John Schoorl 

.

Bij de titel ‘Lust for life‘ denk ik meteen aan het gelijknamige nummer van Iggy Pop uit 1977. Maar dit is ook de titel van de dichtbundel die John Schoorl (1961) uitbracht in 2013. De bundel bevat muziekgedichten wat meteen de titel verklaard. John Schoorl is  journalist, schrijver en dichter. Hij  schreef eerder voor De Morgen, HLN, De Ondernemer en de tijdschriften De Muur, Passionate Magazine en Hard gras. In 1988 werd hij stadsverslaggever voor het Haarlems Dagblad. Sinds 1998 schrijft hij voor de Volkskrant.

In 2007 debuteerde hij als dichter met ‘A Capella’ in de Sandwichreeks van Gerrit Komrij. Vanaf dat jaar verschenen er meerdere dichtbundels van Schoorl zoals ‘Uitloopgroef’ (2009), ‘Bukshag’ (2012) en  ‘Lust for life’ in 2013. Voor zijn journalistieke werk ontving hij verschillende prijzen. Een ervan herinner ik me nog goed, dat was zijn reportage van De Jeugd van Tegenwoordig, genaamd ‘De Anale Driehoek’ in de Volkskrant in 2015.

In de bundel ‘Lust for life’ staan ongeveer 50 gedichten geweid aan muziek. Het lijkt een kleine tour door zijn collectie heen te zijn. Van Alicia Keys tot Herman Brood, van David Bowie tot George Baker. Over meerdere componisten en bands is een gedicht door hem geschreven. In voetnoten bij de gedichten lees je over welke teksten hij het heeft en op welk album het te vinden is. Handig om de muziek bij een gedicht te vinden.

Uit deze bundel koos ik een gedicht bij een al wat ouder nummer van de Franse zanger Johnny Hallyday (1943-2017) getiteld ‘Pour Moi la Vie Va Commencer’ uit 1963. Dit was destijds het Franse antwoord op Elvis. Hallyday scoorde er een nummer 1 hit mee.

.

Pour Moi la Vie Va Commencer

.

Voordat we onder

Het brood doorgingen,

In polonaise nog wel,

.

De moules frites werden

Aangegaapt door een

Everzwijn in ruste,

.

De bordurende vrouw

Naar me lachte, en jij stiekem

Parmantig zat te roken,

.

Pakte ik je dansende hand vast,

En zag ik het hoesje van

Dat plaatje haarscherp voor me.

.

Wij waren allang begonnen hoor,

Me-neer-tje Hallyday.

.

Britney Spears en Alicia Keys

Beroemdheden en poëzie

.

Een paar jaar geleden schreef ik al eens een bericht over een artikel in the Huffington post, dat ging over beroemdheden die gedichten schreven. Twee vrij slechte voorbeelden (Charlie Sheen en Leonard Nimoy) en een goed voorbeeld (Bob Dylan) werden daar in behandeld. Inmiddels las ik op papermag.com een nieuw artikel over ‘celebrities’ die aan het dichten geslagen waren.

Ook hier worden Charlie Sheen en Leonard Nimroy genoemd maar ook Kristen Stewart, Pamela Anderson en Britney Spears. Maar ook een mooi voorbeeld van hoe, een zangeres in dit geval, bijzonder fraaie poëzie schrijft en voordraagt (Alicia Keys).

Hier het gedicht (wat ook zomaar een liedje van haar had kunnen zijn) van Britney Spears over haar toenmalige echtgenoot Kevin Federline.

.

Remembrance of who I am

.

“The guilt you fed me
Made me weak.
The voodoo you did
I couldn’t speak.

You’re awakening
The phone is ringing.
Resurrection of my soul
The fear I’m bringing.

What will you say
And what will you do?
She’s not the same person that you’re used to.

You trick me one, twice, now it’s three.
Look who’s smiling now
Damn, it’s good to be me!”

.

bs

Hieronder het gedicht P.O.W. (Prisoner Of Words unsaid) uit de bundel ‘Tears for water’ (songbook of poems and lyrics) uit 2005 van Alicia Keys.

.

P.O.W.

I’m a prisoner
Of words unsaid
Just lonely feelings
Locked away in my head
I trap myself further
Every time I stay quiet
I should start to speak
But I stop and stay silent
And now I’ve made
My own hard bed
Inside a prison of words unsaid

I am a P.O.W.
Not a prisoner of war
A prisoner of words
Like a soldier
I’m a fighter
Yet only a puppet
Mostly I only say
What you wanna hear
Could you take it if I came clear?
Or would you rather see me
Stoned on a drug of complacency and compromise
M.I.A.
I guess that’s what I am
Scraping this cold earth
For a piece of myself
For peace in myself

It’d be easier if you put me in jail
If you locked me away
I’d have someone to blame
But these bars of steel are of my making
They surround my mind
And have me shaking
My hands are cuffed behind my back
I’m a prisoner of the worst kind, in fact
A prisoner of compromise
A prisoner of compassion
A prisoner of kindness
A prisoner of expectation
A prisoner of my youth
Run too fast to be old
I’ve forgotten what I was told
Ain’t I a sight to behold?

A prisoner of age dying to be young
To my head is my hand with a gun
And it’s cold and it’s hard
Cause there’s nowhere to run
When you’ve caged youself
By holding your tongue

I’m a prisoner
Of words unsaid
Just lonely feelings
Locked away in my head
It’s like solitary confinement
Every time I stay quiet
I should start to speak
But I stop and stay silent
And now I’ve made
My own hard bed
Inside a prison of words unsaid

.